အတိတ္​၊ပစၥဳပန္​၊အနာဂါတ္​အားလုံးထိုသူပိုင္​၏......

ထြက္​​ေပါက္​တစ္​ခု၏ေခၚသံ

" Jong In ya ဘယ္လုိျဖစ္ရတာလဲ Dancing Machine ၾကီး
အာရုံေတြေပ်ာက္ေနတာလားေျပာပါဦး"

အကတုိက္ေပးေနတဲ့ Hyung
ကေနာက္သလုိေျပာေတာ့
ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းကုိသာအၾကိမ္ၾကိမ္ညြတ္ရင္း ေတာင္းပန္ေနမိတယ္

" ကြ်န္ေတာ္ခဏနားမွျဖစ္မယ္ထင္တယ္ Hyung တုိ႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္
ကြ်န္ေတာ့စိတ္ကဘယ္လုိမွအဆင္မေျပဘူး"

" ဟုတ္ျပီ ဟုတ္ျပီခဏနားလိုက္
​ေန႕လည္ထမင္းစားျပီးမွျပန္စၾကမယ္ေလ"

ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း
စိတ္ေတြမတည္မျငိမ္ျဖစ္ေနတာလား
ဆုိေတာ့လဲမဟုတ္ပါ
အခုခ်ိန္မွာမန္ဘာအားလုံးရဲ႕
စိတ္အေျခအေနက ဘယ္လုိမွေကာင္းမေန

ဟန္ေဆာင္ျပီးသာေနေနရေပမယ့္
အကတိုက္ျခင္းကုိလဲစိတ္မ၀င္စား
ဘာဆုိဘာမွေခါင္းထဲမ၀င္.....
စိတ္ရႈပ္ေထြးျခင္းနဲ႕
ဝမ္းနည္းျခင္းတုိ႕ကသာအျပည့္

Practice Room ထဲမွာ
​ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲခ်လိုက္ရင္း
မ်က္နွာက်က္ကုိသာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္
ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားမိတာ
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အတြက္ ဆုိး၀ါးတဲ့
ေန႕ရက္ေတြဟာမကုန္ဆုံးနိုင္ေသးပါလား

မန္ဘာသုံးေယာက္ဆုံးရႈံးလုိက္ရတဲ့
ျဖစ္ရပ္ကေတာင္ အခုထိေနသားက်ေအာင္
မနည္းအားတင္းထားရတုန္းရွိေသး
အခုတစ္ခါ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အခ်စ္ဆုံး
အငယ္ဆုံးေလးရဲ႕အသည္းကုိ
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ခ်စ္ေသာ Hyung ကခြဲေလသတဲ့
ေလာကၾကီးဟာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရက္စက္ပါသလဲ

ကြ်န္ေတာ္တုိ႕မွာ အသက္ရြယ္နဲ႕မလုိက္
​ေအာင္ျမင္မႈေတြရွိေနတယ္
လူတကာအားက်ရတဲ့ ဖြဲ႕စည္းမႈၾကီးရွိေနတယ္

ဒါေပမယ့္.............. လူတုိင္းေတြးေနခဲ့သလို
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕တကယ္ေရာ
​ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါရဲ႕လား
ၾကိဳးစားသမ်ွအရာထင္ေနသာ
လက္ေတြ႕ေပါင္းစပ္မႈမ်ားေၾကာင့္
အထပ္ထပ္အခါခါရရွိခဲ့ေသာ
ေအာင္ျမင္မႈမ်ားတြင္
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အတူတကြ
​ေအာင္ပြဲခံနုိင္ခဲ့ပါေသာ္လဲ
စတင္ကာစကတည္းက
ပင္ပန္းဆင္းရဲလြန္းစြာျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ
ေန႕ရက္မ်ားတြင္ အတူရွိခဲ့ဖူးသူမ်ားကုိ
ရင္နဲ႕အမ်ွလြမ္းဆြတ္ရသည္
အတူနာက်င္ေ၀မ်ွဖူးသူမ်ားကုိ
ျပန္မရနုိင္ေတာ့မွန္းသိရက္နဲ႕ပင္
ၾကိတ္၍ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းမ်ားဟာ
​ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခါရလာတိုင္း တစ္ခါပင္