The saving alpha

Hoofdtsuk 7.

Pov Harper.

Ik werd door de stevige armen van een jongen opgetild en naar buiten gedragen.

Een paar dekens bedekte mijn bloedend lichaam en de jongen liep immens snel naar een ander gebouw.

Ik weet wel dat ik alles behalve de beste ben in gym maar hoe deze jongen loopt, zoiets heb ik nog nooit gezien.

Mijn ogen kijken de jongen aan die naar veel mensen aan het schreeuwen is, ook al ben ik zo dichtbij zijn schreeuwen klinken zo ver weg.

"Asjeblieft prinses blijf wakker." Smeekt hij me wanhopig.

Ik voel hoe ik moet vechten om mijn lichaam niet aan de duistere kant af te geven, mijn ogen voelen als beton en het liefst wil ik ze nu sluiten en zo vredig mogelijk slapen.

Mijn lichaam wordt op een bed gelegd en warmte die rond me ging verdwijnt langzaam, de jongen is weg en loopt bezorgd mee met het bed dat over de ziekenhuisgang rolt en de wieltjes laten een piepend spoor achter.

"Haal het voor mij prinses." Zegt hij nog voordat hij voorzichtig een kusje op mijn voorhoofd drukt en me samen met wat dokter binnen laat gaan in een operatie kamer.

Ik zie hoe hij door het kleine raampje bij de deur kijkt, maar al snel haalt een vrouw het gordijntje ervoor.

Een masker wordt op mijn mond geplaatst en na al het vechten die ik deed om wakker te blijven ben ik na een paar seconden in een diepe slaap gevallen.

Pov Mason.

Mijn mate wordt naar binnen gerold en ik zie dat haar ogen me bang aankijken.

Ik laat me gefrustreerd op de stoel zakken naast de operatie kamer.

Mijn hoofd laat ik zuchtend in mijn handen vallen en ik schreeuw uit frustratie.

Mijn wolf is woedend en het zullen vast de laatste dagen zijn dat Tim nog levend rond loopt.

"Mason is alles oke?" Hoor ik een bekende vraag stellen.

'Wat denk je Sem ik vindt na 4 jaar mijn mate en ze moet vechten voor haar leven natuurlijk is alles oké.' Zeg ik sarcastisch.

"Sinds wanner heb je je mate gevonden?"

'Mijn mate is het meisje die jullie vonden in het bos.'

"Maar ze was toch bij Tim?"

'Door Tim ligt ze daar nu.'

"Mason het-"

'Laat het Sem.'

"Ik ga wat koffie halen wacht hier." Zegt Sem voordat hij wegloopt naar de kantine.

________

Na drie koppen koffie en uren lang gepraat van Sem komt de dokter eindelijk naar buiten gewandeld.

"Het komt goed Alpha, de operatie is goed verlopen en de wonden die te diep waren hebben we gehecht."

'Bedankt.' Mompel ik opgelucht.

"We zullen haar zo meteen naar haar kamer brengen, het zal wel nog een paar dagen duren totdat ze terug wakker wordt. Vertel haar daarom nog niets over ons Alpha het is nog te veel voor haar. We moeten zeker weten dat alles in orde is en daarna mag u alles vertellen."

'Ik zal wachten totdat ze volledig hersteld is.' Zeg ik dankbaar.

Het bekende geluid van piepende wieltjes vult de gang weer en een verpleegster duwt voorzichtig het bed vooruit waar mijn mate vredig in ligt te slapen.

Ik wandel achter het bed aan loop samen met haar haar kamer binnen.

Ik laat me op de stoel valken terwijl de verpleegster alle apparaten installeert en haar monitor aansluit.

Na een paar uur neem ik eindelijk haar kleine handje vast en val met mijn hoofd op het bed in slaap.