Lihim ni Placida

I. Isang masamang panaginip

(Unang sikretong pahina ng Lihim ni Placida)

“That nightmare again. It still bothering my well-being. I can't think of anything else!" Padabog akong lumabas sa kitchen para magtungo sa garden at magpaalam sa aking inang nakikipagkwentuhan sa aking sweet na ama. I may not be a fan of any love story but I like seeing them like that. Lihim akong napangiti.

Pangako, mahal ko
Babalik ako
Pakisuyong hintayin mo ang pagmamahal na inilaan sa’yo.

Sino ba ang lalaking iyon? Bakit parang ako ang sinaunang taong nareytor sa istorya? Bigla akong kinilabutan sa naalala ko. I am far distant of being an ancient people because I am liberal.

Not to mention that I am not a fan of love story. I hate romance. I hate everything about love. Hindi naman talaga puso ang gumagana sa pag-ibig. It is the mind which matters to run everything. Ito ang kumokontrol sa lahat kasama na ang puso na pinanggagalingan 'kuno' ng tinatawag nilang pag-ibig.

According to researches, the brain controls everything the same; therefore, the brain is the home to emotions, intuition, creativity, art and music. That were all located at the right part of the brain.
I am a follower of science not with those senseless craps.

If you would say I am a bitter— bitterground. I don't care. I just care about myself and about my family.

"Mom, I need to go." Hinalikan ko ang pisngi niya at nagpaalam na.

Its a mundane day for sure. Wala namang bago maliban sa ngayon ko makikilala ang bagong transferee. Sabi ni dad, lalaki ito but other than that, he doesn't mention anything. Na-curious tuloy ako.
"Hany, narito na tayo." Nasa gilid kami ng university. Hindi ako nadaan sa main gate dahil sa mga usisero at usiserang kung makatingin sa akin ay 'kala mo kakainin ako ng buhay. Hindi naman sa ayaw kong magpakita pero ayoko lang ng pinakikialaman nila ako.

I don't want those idiots praise me like goddesses. Their attention suffocates me.

"Kuya Yuri.." Iikot na sana siya upang buksan ang kotse ngunit napatigil siya. "Ah, wala." Sigurado naman akong wala siyang alam.

He's out pagdating sa matters ng university.
"Mag-iingat ka, ha." Paalala niya pagkababa ko.

"Yes, I will." Taas noo na akong naglakad papasok sa secret passage. May limang tao lamang na nakaaalam ng tungkol sa passage na ito; si dad, si mom, si kuya Yuri, si yaya Val at ako. Other than us, wala na.

Inapakan ko ang bato na siyang nagsilbing susi ng sikretong daan at bumukas ito. Isa itong shortcut patungo sa building ko— Harmony Harrison's building.

Madilim-dilim pa kaya wala pang gaanong nakapansin sa akin habang naglalakad patungo sa aking kwarto. Dahan-dahan akong naglakad habang pinakikiramdaman ang aking paligid.

My gut feeling tells me that something is wrong. Wala akong ideya kung anong mali basta may mali. Hindi ba oxygen ang nilalanghap ko? I asked myself some ridiculous questions that even myself can't answer.

Tumambay muna ako sa hidden room near the registar's office. Ipinagawa ito ni dad dahil alam niyang hindi ako mahilig makipag-socialize. I used to separate myself to others. I am not a social person.

Pumasok ako sa silid ngunit binuksan ko muna ito gamit ang lock sa kwintas ko dahil hindi ito gaya ng ordinaryong silid dito Harrison. Malalaman ninyo ang ibang mga detalye ng eskwelahang ito kapag sinubukan ninyong mag-aral dito.

Sa loob ng silid na ito'y may isang single bed at isang study table. Kung sa sukat lamang ay hindi naman ito kalakihan dahil nakadisenyo ito bilang sikretong kwarto. How come na magiging sikreto kung gagawing malaki ang sukat nito, hindi ba?