Ik deed het voor Ana en Mia // dutch //

Boulimia

Na 4 maanden kon ik het niet meer aan. Er was niets in huis en mama vroeg wat ik wilde van de pizzeria.
Dat kon ik gewoon niet weerstaan.
Ik bestelde een lekkere pizza met ham en champignons.
Ik at hem expres in mijn kamer.
En ik at hem helemaal, die pizza vergeet ik nooit meer. Ik huilde tot de laatste hap. En toen was het te laat.
Hij was op, weg, al dat vet in mijn buik.
Maar toen dacht ik opeens aan dat venstertje op mijn pro-ana site, met het woord pro-mia.
(Pro-mia betekend dat je al je eten uitbraakt)
Dus ik liep naar het toilet, en dacht geen minuut over en stak mijn vinger in mijn keel. En daar ging mijn pizza.
Ver weg, ergens in het toilet.
Daag pizza! Tot nooit meer.
Sinds die dag braakte ik al mijn eten uit. Alles ging zo veel sneller en beter.
Ik at zo weinig mogelijk, en wat ik at moest er meteen uit.
Ik had dus geen anorexia meer, maar Boulimia.
Tot na een paar maanden ik opeens alleen maar bloed braakte.
Ik was zo geschrokken, maar zo raar is het niet. Want als je na elk klein bordje eten naar het toilet rent en er alles uitspuwt, dan kan ik geloven dat mijn maag aangetast is.
Maar ik kon toch niet zo maar stoppen? En weer dik worden.
Maar wat als ik het nog erger maak?
Neen. Ik ga gewoon door.
Ana en mia zijn mijn beste vrienden.
*mijn beste slechtste vrienden.