Kitap tanıtımı
"Seni dünyaya getirenler sevmediyse eğer, tüm dünya seni sevsede sen sevgisiz hissedersin"
Wattpad'de Çünkü Bu Benim İlk Hayatım adlı ilk kitap.
Lütfen kitabı okuyup vote atmadan ve görüşlerinizi belirtmeden geçmeyin.🙏🏻
Diğer hesab...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Bera ve Füsün'u gönderip üst kattaki bana ait olan odaya gittim. O kadar mutluydum ki sonunda herşey yoluna girecekti. Eşlarımı kitaplarımı yerlerine yerleştirip çarşafımı yatağa serdikten sonra aşağı kata indim. Mutfak ve salon birleşik ve oldukça büyüktü. Bera'nın dediğine göre Mira hanım yarın sabah gelicekti. Köpeğinin ve evdeki bazı işlerin sorumluluğu bende olduğundan dolayı etrafı biraz kurcalayıp neyin nerde olduğunu öğrendim. Ve köpeciğe yemek verdim, etrafın tozunu aldım sonra tekrar odama gidip kızların yanına gitmek için kıyafetlerimi kurcalayıp spor şık olduğunu düşündüğüm bir kombin yaptım. Bu gün bütün gün gezip hasret giderecektik çünkü. Saçımı ve makyajımı tamamlayıp evden çıktım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Gardenya'nın kombini😋)
Derin bir nefes alıp bu güzel havanın temiz kokusunun ciğerlerimi şenlendirmesine izin verdim. Bu şirin mahalleyi tanımak adına yavaş adımlarla ilerledim. Gerçekten mükemmel bir yerdi, istediğin herşey elinin altındaydı. Sessiz sakin bol ağaç ve bol çiçekli şirin bir mahalleydi, her sokak kendinizi başka bir yerde hissetmenize sebep oluyordu. Saatime bakıp bu şirin mahallenin her sokağını daha sonra gezmek için kendime söz verdim ve adımlarımı biran önce durağa gitmek için hızlandırdım. Yürürken bir yandan da etrafıma bakmaya devam ediyordum, kaybolmamak adına. biraz daha yürüdükten sonra önüme çıkan durakla rahatladım, hiç bulamayacağımı sanmıştım. Boş olan yere oturup beklemeye başladım zaten sadece ben vardım, şaşılacak bir şekilde. Etrafıma bakıp gelip geçen insanlara baktım, biraz da salladığım ayaklarıma. On dakikalık bekleyişin ardından sonunda minibüs geldi. Ücreti ödeyip cam kenarındaki tekli koltuğa oturdum, kulaklığımı takıp sakin bir müzik açıp gözlerimi kapattım
Geçen yarım saatin ardından otobüsten inmiş kızların yanına gelmiştim. Şimdi yemeklerimizin siparişini vermiş sohbetimize kaldığımız yerden devam ediyorduk.
Marya, 'Gardenya, canım sana güzel haberlerim var. Arif amcanın kafesinde garson olarak işe başlayabileceğini söyledi asgari ücret artı sigortan da ödenecek, kabul edersen yarın işe başlayabileceğini söyeldi.' Duyduğum bu haberle Marya ya sarılıp 'Canım benim çok teşekkür ederim. Tabiki hemen başlarım.' diyip Maryadan ayrıldım, 'Ne demek canım benim lafı bile olmaz. Yarın Arif amca alman gereken belgeleri sana söyleyecekmiş büyük ihtimalle yarın çalışmassın zaten.' kafamı sallayıp, 'Sıkıntı yok gidecek bir işim varya gerisi önemli değil. zaten Önümüzdeki hafta da okul açılıyor biran önce okusam da bitse.' diyip derin bir nefes verdim Ceyda, 'Biter be balım bak yıllar su gibi akıp geçiyor bir yıl mı geçmeyecek. Biz senin yanındayız asla seni yanlız bırakmayacağız için rahat olsun.' diyip yanağıma sulu bir öpücük kondurdu. Gülümseyip ' Hepiniz iyiki varsınız, bende hep sizin yanınızdayım hepinizi çok seviyorum bunu hiç bir zaman unutmayın.' dedim onlarda aynı şekilde karşılık verdi. Gelen yemeklerimizi yiyip sohbetimize devam ettik. Füsün yani Ceyda kafanız karışmasın iki ismi olduğu için ben genellikle iki isminide kullanıyorum ama sizin kafanızı karıştırmamak için sadece Ceydayı kullanacağım. Konumuza dönüyorum Ceydacığım 6 yıllıdır berarber olduğu Mestandan, bu arada hepimiz üniversiteden arkadaşız zaten Ceyda ile Hayat dışındaki bizler sap geldik öylede gidiyor gibiyiz.Neyse bir türlü devamını getiremedim Ceyda Mestandan evlilik teklifi bekliyor fakat beklediği teklif gelmediği için de sinirlenip kendini doldurup Mestana kızıp durduğunu, tartışma çıkarıp durduğunu anlatıyor. Bizde onu sakinleştirip sabırlı olmasını çocuğun belkide doğru zamanı beklediğini ve üzerine gitmemesi konusunda telkin ediyoruz, tabii ne kadar etkili oluyor söylediklerimiz bilinmez. Hayat ise kavga ettiği Burakla mesajlaşıyor verdiği cevaplara kızıp sayıyordu. En son dayanamayıp bizden özür diliyerek Burağı hesaba çekeceğini söyleyerek gitmişti. Diğer kızların kimisi işinden kimisi hayatında kimsenin olmayışından dert yanıyordu. Ben mii, ben bekarlık sultanlıktır diyor sap olamanın haklı gururunu yaşıyordum. Anlayacağınız herkesin bir derdi vardı, ya bizler kafamıza dert açmakta ustalaşmış insanlardık yada hayat bizimle oyunlar oynayıp başımıza dert açmayı iyi biliyordu, bilemiyorum. Kızlarla vedalaşıp taksiye binip eve döndüm. Yürümek istediğim için evin yukarısın da olan, tüm İstanbul manzarasının güzelliğini karşısına alan parkın orada indim. Gece yarısı olduğu için kimse yoktu, manzaraya bakan banka oturup düşüncelerime daldım. Hiçbir zaman mutlu bir insan olmamıştım, beni mutlu eden insanlar yani dostlarım hep oldu ve hala daha hayatımda olup beni gülümsetmeyi yeniden ayağa kalkacak gücü vermeye devam ediyorlar. Ama insanın kendi içindeki olan o yanlızlığı ve mutsuzluğu var ya, tam olarak o mutsuzluktan bahsediyorum. Çok güzel bir aile olabilecekken beni böyle bir köşeye atmayı tercih etmelerini anlamıyorum, sanırım hiçbir zaman içimdeki bu sevgisizliği ve köşe atılmışlığı unutamayacağım ve hep sorgulayacağım. Birazdaha manzarayı izleyip düşüncelerime daldım, sonra eve gidip sıcak bir duş alıp yatağıma yattım ve kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım.
