ASAF KOREL

18.BÖLÜM

Bornozumu üstüme geçirip Odama geçtigimde bedenimi ele geçiren soğuk hava tüylerimi diken diken etmişti.

Dolabımdan geceliklerimi çıkararak üstüme geçirmiş son kez aynada kendime bakarak kendime güçlü olduğumu hatırlatarak odamdan çıkmıştım.

Adımlarımı hızlandırarak salona girdiğimde annemlerin geldiğini gördüğüm an içime çöken hüzün ile koşarak anneme sarılmıştım.

"Hoşgeldiniz anne" derken gözümden yaşlar süzülmeye çalışıyordu kendimi fazlaca duygusala bağlamıştım.

"Hoş bulduk kızım." babamın yorgun çıkan sesine gülümsemiştim.

Amcam ve yengemgilde tabi döner dönmez soluğu bizim evde almışlardı.

Onlara da hoşgeldin ettikten sonra onlar kendi aralarında konuşmaya başlamışlardı. Ben ise elimde ki telefonum ile Asaf'ın whatsapp profil fotoğrafına bakıyordum.

Odadaki o kısa muhabbet ne ara bana geldi hiçbir fikrim yoktu ama bir anda tüm dikkatleri kendi üzerimde bulmuştum.

"Aleyna kızım bak yengen sana konuşuyor az şu telefonu bırakta kulak ver!" Annemin iğneleyici sözleri ile üfleyerek telefonumu yanıma koymuştum.

"Heh aferim beniö canım yeğenime bak nasıl da güzel , ama bu güzelliğine yazık kızım evde kalacaksın."

Yengeeee yengeee senin aklın alıyor mu benim evde kalacağımı kendine gel hemen

"Yo hayır kim demiş bir kere benim sevgilim var." Gögüsümü gere gere babam ve amcamın duymayacağı şekilde söylediğim cümle üzerine Yengem şaşırmıştı.

"Kız ne zaman yaptın bakayım sen , kim bu şanssız adam bakalım ?" dediğinde gülmüştüm.

"Siz hiç magazine izlemez misiniz yahu ?" diyen annem benim daha fazla kızarmamı sağlamıştı.

"Şu sıralar bakamıyorum." diyen Yengem tekrardan bana dönmüş göz kırmıştı.

Çay koymak için mutfağa gittiğimde ardımdan , Annem , Yengem , İlayda gelmişlerdi.
Ben çayı koyarken Yengem konuşmaya başlamıştı. Ah! Bu kadın benim peşimi bırakmayacaktı anlaşıldı.

"Kız kim bu adam söylede bilelim ayol" Yengem beni sıkıştırmaya başlamışken ben çayı ocağa koyup sırtımı tezgeha yaslamıştım.

"Asaf , gerçi tanırsınız " dediğimde Yengem gülmeye başlamıştı.

"Kız söyle işte utanma" galiba dalga felan geçtiğimi zannediyordu.

"Asaf Korel , sevgilim yenge." Yengem elini agzına götürmüştü.

"Kız essah mı diyorsun , nasıl tanıştınız?" derin bir nefes almıştım. Sen taaa Rusyalara git ama ağzın aynı kalsın yenge!

"Kendisi yan komşumuz ve ayrıca yanında çalıştığım Hava Kesgin ile aynı şirkette çalışıyorlar." İnanmaz şekilde elini ağzına götürdüğünde İlayda telefondan hakkımızda çıkan haberleri gösteriyordu. Yengem didik didik araştırdıktan sonra nihayet bana dönebilmişti.

"Evlilik ne zaman ? Yaşın geçiyor be kızım" dediğinde göz devirmiştim.

"Bilmiyorum hiç konuşmadık" ben alt dolabı açıp bir çikolata alıp yemeye başlamıştım.

"İlayda , kızım sen neden evde kaldın bakalım anneciğim." diyen yengeme gülmüştüm.

"Nereden biliyorsun yenge , İlaydanın evde kaldığını " İlayda kıpkırmızı olmuşken ben hala gülmeye devam ediyordum.

"Kim bakalım bu 2 şansız adam" yengem alttan alttan bize laf çarparken biz gülmeye başlamıştık.

"Devrim... Devrim..." diye iç çekmeye başladığımda İlayda gözlerini büyütmüş bana bakıyordu.

"Ashaf... Ashafff" Asaf'ın adı onun ağzından bir orospu söyler gibi çıkıyordu , fakat benim Devrim dememden bir farkı yoktu.

"Kesin artık şimdi babalar duyacak" diyen annemde gülüyordu.

"İlayda seninle de ayriyeten evde konuşacağız kızım." Yengem şimdi İlayda'yı evde rahat bırakmayacaktı. Kötü mü yaptım iyi mi yapmıştım bilmiyordum , Belki kendisi söylemek isterdi ,Ahh! Benim salaklıgım! Kaynayan çayı demleyip muhabbet etmeye devam etmiştik.

"Siz şuan ne yapıyorsanız yapın ama yarın sabah işe gidecek olan benim." Diyerek odama geçtigimde telefonumu hızla açarak Asaftan gelen mesaja odaklanmıştım.

"Sabah şirkete beraber gidelim mi sevgilim..."

Hala çok utanıyordum , Ama bana sevgilim demişti! formaliteden söylemişti elbette , Ama ben mutlu olmuştum galiba -1 2 saniye felan- . Bir dakika ben beni sevmeyen bir adam ile birlikte mi olmuştum!

Saçmalama Aleyna tabiki sevi. sevmiyor ama belki hoşlanıyordur ne dersin ? Diyen iç sesime göz devirmek ile ugraşmadan mesaj yazmaya başlamıştım.

"Olabilir. Ama ben kendimi kötü hissediyorum." yazdıgımda telefonumu komidinin üstüne bırakmıştım. Kafamı yastıgıma yaslayıp yorganımı üstüme çekip uyumayı seçmiştim ki telefonuma bir mesaj gelmişti.

Asaftandı...

"Sakın kendini üzme kimse kimseyi zorlamadı." yazmıştı aptal , Belki o beni zorlasaydı istemeyecektim.

-Salak mısın cemile isterdin sen-

"Aptalsın Asaf , tam bir aptal!" diye sitem ettiğimde mesaj atması uzun sürmemişti.

"Niye öyle diyorsun sevgilim ?" diye yazdığında dudagımı dişlemiştim.

"Ben senin nereden sevgilin oluyorum Asaf Korel ?" yazdıgımda bu sefer bana gülen emoji atmıştı.
Ve ardından beni aramıştı.

Açmak ve açmamak arasında tereddüt etmiştim. Ardından elim yanlışlıkla açma tuşuna kaymıştı.

"Sevgilim."

"Formaliteden her şey çevremizde bizi çeken insanlar da yok Asaf , Yani bana sevgilim demene gerek yok!" dediğimde iç çekmişti.

"Bu gece yaşadıklarımız basit şeyler değildi ? Artık birşeyleri ciddiye alman lazım " bu ne demekti peki şimdi , kafam karışmıştı.
Biz şimdi gerçekten sevgili miydik ? İçimden kocaman bir nE çekmiştim.

Sizce bölüm nasıl ?

Aleyna hakkında ne düşünüyorsunuz ?

Asaf sizce ne kadar samimi?

Asaf hala Aleyna'yı kullanıyor olabilir mi ?

Kitabı 13 12 yaşlarında yazdığım için fazla basit bir şeyler var kusura bakmayın o zamanki düşünceden ve yazdıklarımın çok fazla dışına çıkmadan yazmaya çalışıyorum çoğu şeyi silip eklemeler yapıyorum fakat ne kadar yararlı tartışılır...