5.BÖLÜM

73K 2.4K 302
                                    

Düzenlerken en çok zorlandığım 2. Bölüm burada iyi okumalar :D

Oy ve yorum yapmayı unutmayın minik patateslerim ❤🌹

Tüm iticiliği ile gözleri beni , bir hedef haline getirmiş , cevap bekliyordu.

"Devrim , artık bir cevap vermeniz gerekmiyor mu ?"

Gözlerim onun gözlerine değiyor , onu incelemekten çekinmiyordu.

"Neden bu kadar merak içerisinde kaldın Asaf , pek fazla anlayamadım! Ama artık bilmeni isterim ki ; Aleyna benim yanımda çalışıyor , anlayacağın özel menajerim , Devrim gibi."

Hava ' nın yaptığı açıklama ile kaşlarını kaldırabileceği en yüksek yere kadar kaldırarak bana bakmaya devam ediyordu.

"Seninle ilgili şüphelerim hala devam ediyor , sakın beni bir aptal zannetme!"

Gözlerim , gözlerini delebilecekken ona bakmanın faydası olmayacağını bildiğimden gözlerimi üzerinden çekerek , ortamda oluşan havayı değiştirmek amaçlı bir girişimde bulundum.

"Eee , ne yiyoruz , bir öneriniz var mı ?"

Hava gülümseyerek , elini koluma kenetleyerek çekiştire çekiştire Asaf ' ın karşısında ki yere oturtmuş menüdeki yiyecekleri göstermeye başlamıştı.

Daha ilk günden , Hava ile bu kadar yakın olmak içimin rahatlamasını sağlamıştı.

. . .

Öglen yemeği çok keyifli geçmişti.
Asaf'ın yemek boyunca bana bakmasını saymazisek eğer!

bakışları adeta üzerimde bir gelgit oluşturmuş her an baktığı düşüncesi ile utanıp kendimce garip garip hareketler yapıp rezil oluyordum.

Tabagımdan bir patatesi alıp geri yaslandığımda , Seyda , Devrim'e bakıyor , gülümseyerek Devrim'in anlattığı şeyi dinliyordu.

Hava ' ya baktığımda bir yerlere dalmış düşünceleri ile boğuşuyor gibi görünüyordu.

Asaf ise arada bana bakmasının dışında telefonuyla oynuyordu.

Düşüncelerinden çıkan Hava gözlerini bize çevirmişti.

"Bir selfie çekilelim mi , ne dersiniz ?"

"Olur "

Seyda'ya kafamı çevirdiğimde , Devrime biraz yaklaşmıştı.

"Tamam o zaman" hava eline aldığı telefonu ile ayağa kalkarken bende kendimi gülümsemeye zorlamıştım.
Asaf'ın her saniye beni inceleyen bakışları yüzünden pek fazla dikkatimi toplayamıyordum.

Hava bir kaç fotoğraf çekerek yanımıza geldiğinde bir anlık duraksamanın ardından kendi kendine silktiği omuzu ile gülümseyerek bize dönmüştü.


. . .


Öğlen yemeğinden sonra hepimiz iş başı yapmıştık ; Önümdeki dosyaları inceleyerek bilgisayara geçiriyor bir yandan ise magazin haberlerine bakıyordum.

ASAF KOREL  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin