Mafia's Property 1 & 2

Hoofdstuk 5

Ik knikte en ging slapen. Hij ging weg en liet me alleen achter. Na een paar minuten hoorde ik geschreeuw en gebonk. Ik bestede geen energie aan en viel in slaap.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

P.O.V Max

Ik verliet de kamer van Vera en ging naar de jongens. Ik kwam Oliver tegen in de gang.

"Waar is Vera?"

Vroeg hij nieuwsgierig. Ik zuchtte en zei:

"Ze is in mijn kamer aan het slapen."

Hij keek me vragend aan.

"Waarom?"

Ik wilde niks zeggen, maar zei het toch. Hij zal het toch vroeg of laat horen van Vera.

"Demon... Demon heeft haar verkracht."

Zei ik zacht.

"WAT!? IK GA HEM VERMOORDEN!"

!@#$%^&*. Hij trapte tegen de muur en ging weg op zoek naar Demon. Demon bevond zich in de keuken met Derek. Oliver viel hem aan. Ze vochten heel pijnlijk zal ik zeggen. Ze sloegen elkaar in de gezicht. Ze waren bedekt met bloed. Ik probeerde Oliver te stoppen en Derek Demon.

"Waarom the fuck deed je dat!?"

Vroeg Oliver boos.

"Omdat ze een telefoon bij zich had. Ze zei dat ze me haat. Ze moest ons sinds het begin haten, dus liet ik haar zien wat we kunnen doen zonder twee keer over na te denken!"

Schreeuwde Demon terug. Ze ademden alle twee zwaar. Oliver ging weg en sloeg de deur dicht. Demon ging ook weg en zat op de sofa.

"Goed dat ze vandaag gaat."

Zei Derek. Ik keek hem met grote ogen aan.

"Gaat ze vanavond dus toch weg?"

Vroeg ik triestig. Hij knikte.

"Gaan we haar nog eens zien?"

Vroeg ik dan met de hoop van wel.

"Voorlopig wel."

Antwoordde hij en ging weg.

Na 3 uur ging ik naar Vera. Ik maakte haar wakker. Ze schrok op en ademde zwaar.

"Het is OK. Ik ben het. Rustig. Adem diep in."

Ze kalmeerde zich en keek bang rond. Ik keek haar veel medelijden aan.

"Vera, je gaat vanavond weg."

Ze keek me verrast aan.

"Naar waar?" 

Vroeg ze en keek me met grote ogen aan.

"Naar... je gaat naar een Mafia baas. De belangrijkste van allemaal."

Ze schrok.

"Waarom? Wat deed ik jullie aan?"

Er liep een traan over haar wang. Ik zuchtte. Ik mag het haar niets vertellen, maar ik zal het doen.

"Het gaat over jou vader. Ik weet alleen dat, dus vraag niet verder."

Ze keek geschokt, maar vroeg niks. Na een minuut stilte zei ze:

"Dankje Max. Je bent als een grote broer voor me... een broer dat ik niet had."

Ik werd blij en gaf haar een knuffel. Ze schrok, maar dan herstelde ze zich zelf. Ze knuffelde me terug. Het voelde als een vertrouwde knuffel van een familie lid. Ze liet me los en ik gaf haar haar jurk aan. Ze deed die om en deed een beetje make-up op. Oliver kocht het voor haar.
Ik kleed mezelf ook aan. Toen ze klaar was zag ze er prachtig uit als een kleine zusje bij haar eerste feestje. Ze glimlachte en draaide een rondje.