Magical creatures; different || tijdelijk gestopt

<1>

Nog 1x de waarschuwing dat dit DEEL 2 is! Dus als je deel 1 nog niet gelezen hebt lees die eerst!
POV Inge.
"Look..." Begint Jace. Ik wil de deur in zijn gezicht dicht gooien maar hij houdt hem tegen en in plaats van weg te lopen gaat hij mijn kamer in en trekt mij mee. "What the fuck doe je?!" Zeg ik. Hij doet zijn hand voor mijn mond en draait de deur op slot. Nu vraagt hij er ook naar. Ik sla hem en wil schreeuwen alleen hij laat me niet los. "Luister gewoon even!" Sist hij. Ik trap hem tegen zijn been. Hij valt maar hij laat niet los dus ik val ook. "Jij gaat nu gewoon luisteren!" Sist hij boos en hij pakt zijn zwaard. Ik word ineens heel erg bang en beweeg gewoon niet meer. Hij haalt langzaam zijn hand van mijn mond en tilt me op. Ik zeg en doe nog steeds niks. Hij zet me op mijn bed. "Luister Inge we kunnen het makkelijk of moeilijk doen. Als jij nu gewoon hier weggaat en nooit meer terug komt is alles oké. Als je blijft kijk dan wordt het moeilijker! Dus wat kies je?" Zegt hij. Ik word even niet goed maar spring dan op hem af maar hij gaat opzij. Ik krijg nog wel zijn arm te pakken. Ik bedenk me geen moment en bijt er in. Ik hoor Jace schreeuwen en mensen tegen mijn deur aan beuken in de hoop hem open te krijgen. Ik sluit mijn ogen en geniet echt even. Dit is waar je vampier voor bent. Dan hoor ik de deur open vliegen. Ik wordt op mijn bed gedrukt. Ik laat waarschijnlijk een grote snee op Jace zijn arm achter maar het maakt me niet uit. "Wat is er gebeurd?" Hoor ik Alec vragen. "Ze... Ze..." Zegt Jace naar adem happend ik gok dat hij nu zijn arm laat zien. Ik geniet nog even van het bloed wat nog in en om mijn mond zit. Dan open ik mijn ogen. Ik zie Enzo geschrokken staan samen met Ronnie die ook geschrokken is en Alec staat bij Jace. "En natuurlijk maakt niemand zich druk om mij." Zeg ik. Ik open mijn raam en spring er totaal emotieloos uit. Als ik op de grond beland begin ik richting de stad te lopen. Op zoek naar een slachtoffer. Waar ik mee bezig ben? Ik heb geen idee.

POV Ronnie.
"En natuurlijk maakt niemand zich druk om mij." Zegt Inge terwijl ze naar haar raam loopt en eruit springt. Als ik me besef wat er gebeurt raak ik in paniek. "GAIT!" Schreeuw ik. Ze rent de kamer in. "Ja?" Zegt ze. "Jij en Enzo nu mee!" Ik spring ook uit het raam en Enzo en Gait springen achter mij aan. "Wat gaan we doen?" Vraagt Enzo lichtelijk in de war. "Denk even na Inge heeft net Jace gebeten en ze is een vampier. Je mag raden waar ze daardoor alleen maar meer zin in krijgt." Zeg ik. "Wow wacht heeft ze Jace net gebeten? FUCKING REN DAN!" Zegt/schreeuwt Gait dan. "Oké Enzo denk je dat het je lukt?" Vraag ik. "Ja!" Zegt hij zelfverzekerd. "Mooi zo!" Antwoord ik. "Op naar de stad I guess?" Zegt Gait. "Lijkt me het meest logisch wel." Zeg ik. We gaan alle 3 over in supersnelheid op naar de stad.

POV Inge.
Ik sla ineens af richting het huis van Roan. (Het moest OKAY! 😂😂) Hoe ik weet waar hij woont? I don't fucking know. Ik zie een balkon ik spring op een muurtje zodat ik aan het balkon kan hangen. Ik trek mezelf op en klim over de railing. "INGE!" Hoor ik Enzo ineens schreeuwen. Ik kijk even achterom en zie Enzo, Ronnie en Gait staan. Ik zie dat de deuren van het balkon op een kiertje staan dus doe ik ze verder open en loop gewoon naar binnen. Ik zie daar Roan zitten. Hij zit met zijn hoofd in zijn handen en ik voel gewoon dat hij gehuild heeft. Normaal zou ik medelijden hebben maar gek genoeg heb ik dat nu niet ik wil alleen maar bloed en niks anders. Dan hoor ik dat er nog Piemand achter mij is komen staan. Ik draai me om en er wordt een hand voor mijn mond gedrukt en achterover het balkon af gegooid. Daar word ik weer door 2 anderen opgevangen. Ik vind het knap dat Roan ons niet gehoord heeft. Maar ik vind het nu echt jammer dat ik hem niet heb kunnen bijten en leeg drinken. Serieus echt fucking jammer dit... Ik heb nog niet bewogen ofzo en ik voel dat de 2 mensen beginnen te lopen. "Is ze bewusteloos?" Hoor ik Gait vragen. Ik wil net nee zeggen als ik dan ineens toch weg val.

Het is zwart alleen maar zwart. Dan komt er ineens een compleet wit figuur tevoorschijn. "Dit is niet de bedoeling! Je bent mijn vampiertje en je blijft dat ook maar... Leer jezelf weer te beheersen!" Zegt de stem die ik maar al te goed herken...Raphael. "Maar... Het was Jace..." Zeg ik en ik begin spontaan te huilen. "Wil je een knuffel?" Vraagt hij. Ik knik en ik voel 2 warme armen om me heen. "Ma... Maar... Hoe kan ik je voelen? Als je een geest bent ga je toch zo door mij heen?" "Ik ben een engel... En misschien zijn er andere redenen. Maar daar krijg je later misschien nog wel meer uitleg over." "Ik snap het niet?" "Hoeft ook niet." Ik voel dat hij me weer los laat. "Ik moet nu helaas weer gaan. Beheers jezelf en trek niks van Jace en Alec aan. Ronnie zal goed voor je zorgen! En ik hoop dat je samen met hem Enzo en Simon goede vampiers maakt! Let me be proud!" Dan wordt alles weer compleet zwart. "I love you too..."

Ik word wakker. Ik lig op mijn eigen bed in een kamer die nog niet helemaal af is. Ik zie nog een paar bloed vlekken van Jace en er staat een glas met water naast m'n bed. Ik drink het glas helemaal leeg en zet hem weer weg. Als ik aan de andere kant naast me kijk zie ik random een teddybeer. Er zit een briefje aan. "Let me be proud!" Staat erop. Ik krijg tranen in mijn ogen want iets in mij zegt dat dit van Raphael is. Ik leg het briefje weg en trek de beer in een knuffel. Zo val ik weer in slaap totdat ik een brandende pijn in mijn arm voel. Ik ruik bloed en schiet omhoog. Ik kijk naast me en zie Alec als hij me aankijkt rent hij gelijk weg. "Waarom..." Ik begin zachtjes te huilen. "RONNIE!" Schreeuw ik. Geen reactie en ik hoor ook niemand. "ANDY?!" Ik hoor gelijk iemand mijn kant op rennen. "Wat is er?!" Vraagt Andy. Ik houd mijn arm omhoog het bloed druppelt er vanaf. "Alec of Jace?" Vraagt hij. "Alec." Snik ik. "ALEC!!" Schreeuwt hij en hij loopt weg. Als hij de deur dicht gooit merk ik pas dat Jace achter de deur stond. "Leave!" Zegt hij. "Fine i'll leave!" Begin ik hij krijgt een grijns op zijn gezicht. "But not without you!" Maak ik mijn zin af. Ik spring op hem af haal hem onderuit en trek hem aan zijn been mee naar beneden. Bij elke traptrede die ik af ga hoor ik een bonk en een auwww! Als ik bijna onderaan ben zie ik Izzy bij de trap staan. Ze is vast op het gebonk afgekomen. "INGE WHAT THE FUCK?!" Schreeuwt ze. "O C'MON DOE NIET ALSOF JE HET NIET DOOR HAD!" Schreeuw ik terug. Ik loop door waardoor Izzy valt. Ze pakt me bij mijn arm. "Wat doe je met hem?" Sist ze. Jace wil wat zeggen alleen ik schop hem in zijn zij waardoor hij in elkaar krimpt van pijn. "Proberen in leven te blijven." Sis ik terug. Ik open de deur en ga rennen met Jace nog steeds vast. Ergens midden in het bos stop ik en laat ik hem los. "Dan maar moeilijk!" Sis ik naar hem en geef hem nog een trap in zijn buik. Dan klim ik in een boom zodat hij me niet kan achtervolgen. Ik spring van boom naar boom totdat ik voor mijn kamer raam ben. Ik klim in mijn raam dat open stond en ga weer in bed liggen. Ik haat mezelf...

WOOP
SEE YA IN THE NEXT CHAPTER!
XOXOXO