30 Days In A Relationship Status

SHE, GIRL

SHE, GIRL

*KENNETH'S POV*

Make the first move or not? Tama ba yung desisyon ko na huwag ko siyang pansinin para siya ang gumawa ng unang hakbang sa pakikipagusap sakin?

But I did try my best naman para makipagbati sa kanya eh.

I even tried to call her maybe ten times after niya akong babaan ng phone.

Everytime I call her, puro answering machine lang lagi yung sumasagot sa mga tawag ko. Baka may tinawagan na siyang iba. -_-

Anong klase naman yun? Pagtapos niya akong babaan ng phone at magalit sa akin bigla nalang siyang may kakausapin na iba? Ako na nga ang nagpapakababa tapos ako pa ang iignorahin? Hah!

While we are walking in the mall, I saw in my peripheral version na bumuka yung bibig niya para siguro may sabihin sakin.

Napakunot yung noo ko. *Booooooooooooooogsh*

"Aray!"

"Sorry, miss."

"Wag ka ngang mag-sorry dyan! Hindi naman ikaw yung nakabangga sa kanya eh! Siya yung hindi tumitingin sa dinadaanan!" Narinig kong sabi ni Nami. Lilingunin ko sana siya kaso umungol yung babaeng nabunggo ko or I think I should say, bumangga sakin.

"Miss, okay lang?" Narinig ko na bumuntonghininga si Nami. Nung nilingon ko siya sandali lumalakad na siya ulet pasunod kila Ella. Tatayo sana ako ulet para sundan siya nung hinawakan ako nung babaeng nakabunggo sakin sa braso.

"San ka sa tingin mo pupunta?" Nilingon ko siya.

"Uhmmm... Sorry kung nabunggo man kita. Pero kailangan ko kasing sundan---"

"Hindi mo pwedeng sundan yung babaeng yun!"

"Huh?! What are you talking about?!"

"Uhmmm... Hahaha" Tapos nagsmile siya. "What I mean is..." Luminga pa siya na parang naghahanap ng isasagot dun sa paligid namin. Sabay biglang tumingin sakin. Biglang para siyang nasaktan. "Ouch! Masakit kasi yung paa ko eh. Na-sprain yata."

"Ha?" Hinawakan yung paa niya. "Eto ba?" Sabay pisil dun sa may bandang baba ng paa niya.

"Eh... Oo! Aray! Aw!"

"Kaya mo bang tumayo?"

"Hindi yata."

"Aalalayan nalang kita."

"Aalalayan?"

"Oo."

"O... Okay." Nakita ko yung dissapointment yata yun. Pero parang hindi... Kasi ano... Basta! Mahirap i-explain! Bigla kasing nawala. Siguro guni-guni ko lang yun... Siguro nga.

Inalalayan ko siya pagtayo niya. Pero hindi ko alam kung aksidente lang talaga kasi bigla siya dumulas. Napasigaw siya. Siguro dahil na rin sa gulat. And ako naman, out of being gentleman, inalalayan ko siya. Hinawakan ko yung hips niya para hindi siya matumba. I think I saw a hint of a smile but maybe it was just a part of my imagination.

"Okay ka lang?" Ngumiti siya tapos tumango.

"Where are we going?"

"Kaya mo na bang maglakad?"

"Ewan." She made face. Amp. Mas bagay pa rin yun kay Nami. Siguro kung siya yun ang cute niyang tingnan. Hayy...

"Hey!" sabay nang pitik sa harap ng mukha ko.

"Eh?"

"Natulala ka na dyan? ^_^"

"Uhhhh... Wala yun. Lika. Isasama nalang muna kita habang hindi ka pa sigurado kung makakalakad ka."

"Okay."

Inaalalayan ko pa rin siya habang naglalakad kami. Pagtaas ko ng paningin ko parang biglang gumalaw si Nami pero hindi ko alam kung saan siya nakatingin kanina. Biglang bumilis yung mga hakbang niya. What happened? I looked at her back questioningly. Kahit na alam kong hindi niya yung masasagot kasi nakatalikod siya sakin and... Well... Galit kami.

"Hey... Uhmmm... Ano... Hahaha" Napatingin ako dun sa babae.

"How inconvenient."

Kumunot yung noo ko. What's inconvenient?

"I mean, tayo. Kanina pa tayo nagu-usap pero hindi man lang natin alam yung names ng bawat isa."

"O... o nga pala."

"^_^ I'm Jirah by the way. Ley Jirah Alonzo." She stretched her arm.

"Pleased to meet you Jirah. I'm Kenneth." Inabot ko yung kamay niya at binitawan agad. Tumingin siya dun sa kamay niya na naiwan sa ere sabay bawi. Medyo nabawasan yung ngiti niya pero bumalik din ulit yung

"Kenneth?"

"Angustia."

"Oh... Kenneth Angustia."

"Kuya Kenneth!!!" Napalingon ako. Nakita ko si Ella na magkasalubong yung mga kilay. Lumakad siya palapit samin.

"Lalay. I want you to meet---"

"Hinihintay na nila tayo. Tara na! Bilis." Hinila niya ako mula kay Jirah.

"Lalay. I can't leave her!"

"What are you talking about kuya?! Hinihintay na nila tayo dun!"

"Ella! Lower your voice! I can't leave Jirah here alone because she got her ankle sprained!" Pabulong pero may pagkainis ko ng sabi sa kanya.

"I don't care if she got her ankle sprained! I am not the one who caused it!"

"But I do!"

Natahimik siya. Mukha kaming mga baliw dun na nagbubulungan pero puro pagalit. Nahuli ko pang tinignan niya ng matalim si Jirah tapos lumayo ng konti samin. Kinuha niya yung phone niya sa bag niya. Mayamaya lumapit siya sakin tapos inabot yung phone niya.

Nakita ko yung devil's grin na yun. What have she done?

"Hello?"

"Kenneth!!! Who is this girl na sinasabi ni Ella na ipinapalit mo kay Mae?! Gusto mo bang ma-grounded for a year!? Hindi mo pwedeng palitan si Mae! I like her more kesa dyan sa babaeng gusto mong ipalit sa kanya! Kahit na hindi ko pa yan nakikita o nakikilala I can sense na---"

"Mommy! Don't overreact! Hindi ko papalitan si Nami!" I explained to her how I ended up with Jirah while walking a little bit far from them.

"Hmmm... Okay. Sorry. Pakisabi nalang kay Ella baby na wag siya masyadong OA. Pero wag mong papalitan talaga si Mae! Naku! Malilintikan ka talaga sa akin!" she said a little bit calmer. A LITTLE BIT.

"*sigh* Yeah mom." Bumalik ako dun. Mas matalim pa yung tingin ni Ella kay Jirah ngayon na parang walang nakikita at patuloy lang na nakatingin sa paa niya habang minamasahe yun.

"Sumunod ka sa akin kaagad kuya!" Sabi ni Ella after kong sabihin yung bilin ni mommy para sa kanya.

====================

Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!
Wag ka nga Jean!
Whahahahaha!
Wala kasing pakialamanan ng trip!
Ngayon na nga lang mae-expose ang kagandahan ko dito eh!
Weh? Hangsabe!? Lels.
Next update will be... (undecided... YET)