Dag 8

54 27 10
                                    


'Je wilt vakantie.' De harde stem van Alicia's vader, mijn baas dus, galmt door zijn grote kantoor dat volgestouwd is met nepplanten en fotolijstjes.

Ik knik met mijn meest vriendelijke glimlach. 'Ja, is dat mogelijk?'

Hij gaat recht overeind in zijn stoel zitten en buigt zich naar me toe. 'Wat dacht je van een permanante vakantie?'

Nog geen kwartier later sta ik op straat met een plastic tas, geleend van een sympathieke ex-collega. Met mijn andere hand klem ik stevig een plantenpot tegen mijn borst aan, hopend dat ik het red tot de auto.

Ontslagen dus. Ik heb zo'n vaag vermoeden dat Alicia haar eigen versie heeft verteld over hoe het tussen ons stukgegaan is. En blijkbaar was mijn geweldige baas zo dom om zijn dochters woorden te geloven boven de mijne. Het is me toch wat.

Destination Where stories live. Discover now