"Kaybolmuş bir ruhtum sadece ve doğru yolu bulmak için çabalamıyordum. Ben akıntıya karşı çırpınmayı seçmemiştim. Çünkü ne kadar çırpınırsam hayat da beni o denli derin karanlık sulara çekiyordu."
Derin Ertürk; lisenin popüler başarılı,sevecen,şı...
NOT: Bölüm kurgusu değiştirilmeden diyalog eklenmesi ve çıkarılması yapılmıştır.
Sürrpriiiizzzz!!! Sınavlardan önce yeni bölümü yayınlamak istedim. Keyifli okumalar:) Sizi çok seviyorum küçük beyaz kumrularım <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabahın erken saatlerinde uyandığımda İdil hala yanı başımda derin bir uykunun kollarında uzanıyordu. Koşu takımlarımı üzerime geçirdikten sonra koşu için dışarı çıktım. Koşmak kafamın içindeki yoğun düşüncelerden uzaklaşmamı sağlıyordu. Yalnızca bana arkadaşlık eden müziğin tatlı ezgisine odaklanmış bir kaç dakika için kendimi sorunlarımdan soyutlamıştım. İç gıdıklayıcı bahar esintisi ağaç dallarının aradından minik serçelerin çıkardığı cıvıltıların yankısıyla insanın yüzünü nazikçe okşuyordu.
Müziğin sesi telefonuma gelen mesajın bildirim sesiyle yarıda kesilince hızım da aynı oranda kesilmeye başladı. Yavaşlayıp soluklanmak için bir banka oturduğumda küçük sırt çantamdaki su şişesinden küçük bir kaç yudum aldım. Gelen mesaj bankaya aitti ve mesajda tüm hesaplarımın iptal edildiği yazıyordu.
Tatsız bir kahkaha patlattım.
Babam eve dönmem için tüm kozlarını acımasızca gösterecekti. Bunu zaten bekliyordum. Fakat eve dönmeyecektim. Cevapları bulduğumda kendimide bulacağımı biliyordum. Kendimi bulmak için babamın kuklası olmaktan kurtulup özgürleşmekten başka yol yoktu.
Part-time bir işe girebilirdim. Çoğu öğrenci okul harçlığını çıkarabilmek için çalışırdı. Hem çalışırsam belki kendimi daha normal hissederdim. Cevaplara ulaşmanın ne kadar uzun süreceğinden emin değildim. Küçük bir daire kiralamak için paraya ihtiyacım olacaktı. Eren'e yük olmak istemiyordum.
Terim soğumadan tekrar koşmaya başladığımda bu sefer müziğin sesi Berkay'ın araması ile bölündü. "Efendim." diyerek yanıtladım.
"Ne var ne yok?" diye sordu.
Soluk soluğa nefes alırken "Koşudayım." dedim.
"Az önce ilginç bir şey oldu. Dosya ve şu eski anahtar yerindeydi."
Söylediği şey duraksamama sebep oldu. "Ne?!" Hızlı hızlı nefes alırken "Hırsızı yakaladıklarını mı söylüyorsun?" diye sordum.
"Hayır. Tuhaf kısımda bu. Her şey yerindeydi. Ne kamera kayıtlarında bir şey var ne de parmak izi..."
Gene duraksadım ve "Bu nasıl mümkün olabilir?" diye sordum şaşkınlık içinde.
Derin bir nefes verdi. "Bilmiyorum."
Birden bir kaç anı dizesi film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti. İri adam Joker surata işlemin tamamladığını ve artık beni bırakabileceğini söylemişti. Tüm bunlar bağlantılı mı?
