"Πώς βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση; Είναι δυνατόν να πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην αγάπη και τη δουλειά μου; Και αν αυτά τα δύο είναι για μένα συνώνυμα;"
Ονομάζεται Αθηνά Σωτηροπούλου, ζει στην Αθήνα και εργάζεται σε μια από τις σημαντικότερες ελλ...
{Η ιστορία μου αυτή κατάφερε, χάρη σε εσάς, να φτάσει 4000+ προβολές...^_^ Σας ευχαριστώ ειλικρινά που με στηρίζετε!!!! <3 <3 <3 }
Stefan's POV
Με φιλάει στα χείλη και τη σταματάω. Ξέρω ότι θέλουμε ο ένας τον άλλον...αλλά όλο αυτό είναι ένα αδιέξοδο.
"Τι είναι Stefan; Δε με θέλεις πια έτσι;" με ρωτάει.
"Δεν είναι αυτό και το ξέρεις" της αποκρίνομαι και εκείνη προσπαθεί να κρατήσει τι ψυχραιμία της.
"Το ξέρω;"
"Νομίζω ότι έχεις καταλάβει Αθηνά πόσο σε θέλω! Στο έχω δείξει...άπειρες φορές".
"Α ναι; Τότε; Η Βικτώρια είναι έτσι;"
"Σταμάτα να την αναφέρεις! Ανήκει στο παρελθόν...και εκεί θα μείνει!"
Πόσο ξεροκέφαλη! Προσπαθώ να της εξηγήσω και δε με αφήνει. Τώρα τελευταία...τσιτώνεται με το παραμικρό.
"Stefan...νομίζω ότι τελείωσαν τα παιχνίδια. Δεν έχω χρόνο να αναρωτιέμαι τι έχεις μέσα στο κεφάλι σου...και το ξέρεις αυτό..." μου αποκρίνεται.
"Αυτό ακριβώς θα σου έλεγα Αθηνά!"
"Τι εννοείς;" με ρωτάει κοιτάζοντας με, με βλέμμα γεμάτο περιέργεια.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ύστερα καρφώνω το βλέμμα μου στο δικό της.
"Σε πολύ λίγες μέρες, φεύγεις Αθηνά. ΦΕΥ-ΓΕΙΣ...το καταλαβαίνεις; Τι περιμένεις δηλαδή; Να επενδύσω συναίσθημα σε κάτι εφήμερο; Σε κάτι περαστικό;"
"Έχεις δίκιο Stefan...είναι κάτι τελείως προσωρινό. Δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις για εμάς".
"Δεν καταλαβαίνεις Αθηνά!"
"ΟΧΙ Stefan...κάνεις λάθος. Καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά. Αν, όπως λες, ένιωθες κάτι για εμένα...δε θα κάναμε καν αυτή τη συζήτηση. Δε θα χρειαζόταν να αναρωτιέμαι αν τελικά σε έχω ή όχι. Γιατί ξέρεις κάτι; Ίσως τελικά...ήθελες να παίξεις μαζί μου. Να με αφήσεις να πιστέψω ότι έχω ξεχωριστή θέση στο μυαλό σου...στην καρδιά σου. Αλλά παραδέξου το. Ποτέ δεν με πήρες στα σοβαρά".
