"Πώς βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση; Είναι δυνατόν να πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην αγάπη και τη δουλειά μου; Και αν αυτά τα δύο είναι για μένα συνώνυμα;"
Ονομάζεται Αθηνά Σωτηροπούλου, ζει στην Αθήνα και εργάζεται σε μια από τις σημαντικότερες ελλ...
Τα χείλη μου δύσκολα αποχωρίζονται τα δικά του. Νιώθω εθισμένη σε αυτό το φιλί. Αισθάνομαι μέσα μου πυροτεχνήματα να εκρήγνυνται και εγώ να είμαι ανίκανη να τα σταματήσω. Περίεργο συναίσθημα ο έρωτας! Σε <<χτυπάει>> ξαφνικά τόσο δυνατά και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι'αυτό. Αδυνατείς να αποφύγεις το <<χτύπημα>>.
Σταματάμε να φιλιόμαστε ύστερα από λίγο και ακουμπάμε τα μέτωπά μας μεταξύ τους. Η καρδιά μου δεν έχει σταματήσει να χτυπάει γρήγορα και έντονα. Τα βλέμματά μας συναντούν το ένα το άλλο και μιλάνε από μόνα τους. Ό,τι θέλω να του πω με λέξεις...του το δείχνω με τα μάτια.
"Γαμ*το μου έχεις πάρει τα μυαλά! Με έχεις τρελάνει...ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;" μου λέει κοιτάζοντάς με στα μάτια.
"Εσύ καταλαβαίνεις...ότι μπήκες στη ζωή μου και έφερες τα πάνω κάτω;" τον ρωτάω χαμογελώντας και τείνουμε και οι δυο για ένα ακόμα φιλί.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Stefan's POV
Διακόπτουμε το φιλί και αγκαλιαζόμαστε. Μακάρι να μπορούσα να την αγκαλιάζω όλη τη νύχτα. Την θέλω πιο πολύ από όσο φαντάζεται...μου έχει γίνει έμμονη ιδέα από την πρώτη στιγμή που πάτησε στη ζωή μου. Δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι λάθος...αλλά σίγουρα καίγομαι να το ζήσω.
Απομακρυνόμαστε και με κοιτάζει στα μάτια. Μπορώ να διακρίνω χαρά και ηρεμία στο βλέμμα της.
"Στέφανε...εγώ--"
"Σου το έχω πει χίλιες φορές...μη με αποκαλείς έτσι! Stefan είναι το όνομά μου" της αποκρίνομαι φανερά ενοχλημένος.
"Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχεις αυτό το κόλλημα. Το όνομά σου είναι ελληνικό...ποια η διαφορά να σε φωνάζω έτσι;"
"Απλά λέγε με όπως αλλιώς θέλεις αλλά όχι έτσι"
"Καλά όπως θες..." μου αποκρίνεται και κοιτάζει αλλού. "Λέω να πηγαίνω...είναι ήδη αργά--"πάει να μου πει καθώς πιάνει τα πράγματά της από τον καναπέ και είναι έτοιμη να βγει από το σπίτι. Αμέσως την πιάνω από την μέση και την σταματάω, γυρίζοντάς την προς το μέρος μου.
