Montello High: School of Gangsters

Chapter 7: The Punishment (Part 1)

Nagkibit ako ng balikat. "Hindi ko sinabi na mag-alala kayo para sa akin."

Hindi kaagad sila nakapagsalita. Tila ikinagulat nila ang aking sagot. "Ano ka ba, Summer. Natural lang na mag-alala kami dahil kaibigan ka namin," banayad na sagot ni Mirden nang makahuma. Seryoso ang ekspresyon nito habang si Jamie ay tila maiiyak sa kaniyang kinatatayuan.

"Friends?" I laughed humorlessly. Hindi ako nagkaroon ng mga kaibigan sa mga schools na napasukan ko. Minsang may kumausap sa akin ay nadiskubre kong ginawa lang nila iyon upang may mapagbintangan sila sa kanilang gagawing kalokohan. At ang huling taong inisip kong kaibigan, ang tanging taong inaasahan kong hindi ako kailanman iiwan ay...agad akong tumigil sa pagsilip sa parteng iyon ng nakaraan ko. Subalit huli na dahil unti-unti ay may sakit na gumapang sa aking dibdib. Mapait akong ngumiti kina Jamie at Mirden. "Just because we're sharing a room doesn't mean that we're already friends," malamig kong wika.

Parehong kinabakasan ng sama ng loob ang kanilang mga mata. Tahimik akong kumuha ng jeans at t-shirt mula sa closet at nagtungo sa banyo para mag-shower. It was better to disappoint them than to be the one disappointed. Siguro naman ay hindi na sila mag-aabala pang lumapit sa akin. Nang matapos ako sa pagsa-shower ay agad rin akong lumabas ng banyo. Nagulat pa ako nang madatnan ko pa rin sina Mirden at Jamie sa silid na tila ba sadyang hinihintay ako.

"Someone went missing last night at hanggang ngayon ay hindi pa siya nakikita." Lumapit si Mirden at ipinakita sa akin ang poster na may larawan ng isang pamilyar na lalaki. Kunot-noo ko itong tinitigan. He was in my English class, the one with nerdy glasses. I couldn't believe that he was missing.

"The last time I saw him was in English class. Hindi ko na siya nakita," wika ko at nagpatuloy sa pagpapatuyo ng buhok.

"The faculty and the student council are talking in hushed voices. Pakiramdam ko ay may tinatago sila sa mga estudyante." Natahimik saglit si Mirden na parang may iniisip. Tila mas kumapal pa ang kaniyang salamin dahil sa kaseryosohan ng kaniyang mukha.

"Siguro ay nagpasya lang ang estudyanteng iyon na hindi na niya gustong pumasok sa Montello High. Hindi naman iyon imposible, 'di ba?" Sinuot ko ang aking sling bag. "I have to go."

Malapit na ako sa pinto nang muling humabol sa akin sina Jamie at Mirden. Naiinip na muli akong humarap sa kanila.

"Alam namin na kaya mong alagaan ang sarili mo dahil ikaw na yata ang pinaka-cool na taong nakilala ko. Well, next to Lelouch Lamperouge. But please, Summer, mag-ingat ka. You tend to attract trouble and Montello High has a lot of that. Hindi namin gusto na mapahamak ka," seryosong sabi ni Mirden.

"Kaya ko ang sarili ko," malamig kong sagot.

To my surprise, Jamie walked towards me and enveloped me in a tight hug. I flinched. Should I push her away? But the warmth felt nice, particularly after that cold shower. Pinalipas ko muna ang ilang segundo at saka bahagya siyang itinulak palayo sa akin.

Jamie stared at me with her mouth gaped open. It was as if she wanted to say something but didn't know how to start with it. "It's okay," kapagkuwa'y wika nito nang makabawi. "We understand if you don't see us as your friend for now. You just transferred here and met us. But soon, you're not going to be the new girl anymore. High school is not easy and having friends somehow makes it bearable. So, if ever you need us, maliban sa pakikipagsuntukan, please know na nandito lang kami."

Wala akong mahagilap na salita upang isagot kay Jamie. Nakatingin lang ako sa kanila ni Mirden na para bang hindi ako makapaniwalang nag-e-exist silang dalawa sa panahong ito. Hanggang sa makalabas ako ng kwarto ay nasa isip ko pa rin ang sinabi ni Jamie. I had to admit that somehow, her words gave me assurance. It was like telling me that I could sleep at night without worries. But should I take my guard down for them? I had been betrayed by fake friends in my past schools. Would it be safe to trust them?