Η μητέρα μου με σκουντηξε ελαφρά και εγώ πετάχτηκα μονομιάς από τον βαθύ ύπνο στον οποίο είχα πέσει εδώ και ώρα.
Ανασηκωθηκα στο κάθισμα και έστριψα τα ματια μου.
"Φτασαμε;" ρώτησα νυσταγμένα
"Όχι ακόμα μωρό μου, σε 20 λεπτά φτάνουμε. Σε ξύπνησα για να δεις έξω το τοπίο. Κοίτα πόσο όμορφα είναι! Υπαρχει Πράσινο παντού. καμια σχεση με το L.A. που το μονο πρασσινο φυτο που ειχαμε στη γειτονια ηταν τα Μικρά μπονσάι στην βεράντα της κυριας στελλας." Λεει και γελάει μόνη της με το αστείο που μόλις είπε. Εγώ κουνάω το κεφάλι μου και Ρίχνω μια ματιά έξω από το παράθυρο. Ήμασταν στον περιφερειακό δρόμο λίγο πιο έξω από το κρίκ Βάλεϊ και αν και ήταν 3 το μεσημέρι ο ήλιος είχε κρυφτεί λογω των τεράστιων δέντρων που φύτρωναν δεξιά και αριστερά του δρόμου. Η θερμοκρασία ήταν τουλάχιστον 15 βαθμούς πιο χαμηλή από του λος Άντζελες και πυκνή ομίχλη είχε καλύψει τα πάντα αναγκάζοντας τον οδηγό να ανοίξει τα φώτα του αυτοκινήτου για να μπορέσει να δει μπροστά του. Εστρεψα αργα το βλέμμα μου απηυδυσμενη προς τη μάνα μου που είχε ακόμα μια υποψία χαμόγελου στο στόμα της από το -Όχι και τόσο πετυχημενο- αστειο της .
"Είσαι σοβαρη; Μας ξεβολεψες από το λος Άντζελες που είχαμε τη ζωή μας για να μας φέρεις να ζήσουμε στη καταραμένη ζώνη του λυκοφωτος; βάζω στοίχημα πως ούτε ίντερνετ δε θα έχουν εδώ οι απολίτιστοι." Της επιτεθηκα εκνευρισμένη και σταυρωσα τα χέρια μου μπροστά απο το στήθος μου καθώς ξαναβυθιζομουν στην ανετη αγκαλια του δερματινου καθίσματος απογοητευμένη από την εικόνα που αντικριζα εξω απο το παράθυρο μού, Και γενικότερα απογοητευμένη από την τροπή που είχε πάρει η ζωή μου τους τελευταίους μήνες.
"Τα παραλες. Ίντερνετ υπάρχει παντού πρώτον, και δεύτερον ξεβολευτηκαμε από το λος Άντζελες γιατι πήρα προαγωγη και μετάθεση στο νοσοκιμειο του σιατλ για να έρθουμε σε μια πόλη η οποία βρίσκεται στα φυλλάδια σχοδων ολων των τουριστικών γραφείων της χώρας. Δεν είσαι σε θέση να παραπονιέσαι Λυδία, Ζεις μια προνομιακή ζωή χωρίς να έχει χρειαστεί να κοπιασεις ποτέ για να αποκτήσεις τίποτε και τώρα κάθε τι διαφορετικό από αυτό που έχεις συνηθίσει σου κακοφαίνεται."
"Ζούσα προνομιακή ζωή" ανταπανταω ειρωνικά στενευοντας τα ματια και δείχνω το τρακτερ πισω απο το οποιο εχουμε κολλησει εδω και 5 λεπτα. Ο οδηγός κάνει προσπέραση και μετά από λίγα λεπτά φτάνουμε στην είσοδο της πόλης όπου συναντάμε μια neon πινακίδα που γράφει "Καλώς ήρθες στο κρίκ Βάλεϊ ξένε!"
