Natan's POV
" Natan... Bakit? Bakit ngayon pa? Natan,kasi ako...*sniff* Ang tagal kong hinintay na sabihin mo yan *sniff* Pero wala eh,ilang luha ang sinayang ko para lang maghintay na *sniff* na sabihin mo yan,pero hindi rin tumagal yung paghihintay ko,kasi ang sakit na eh...Ang sakit na makita ka sa ibang babae na masaya,habang ako sobrang nasasaktan na kasi umaasa parin ako na sasabihin mo yan.Pero bakit? Bakit mo ginawa yun? Alam mo namang buntis ako nun diba? Pero bakit ginawa mo parin? Alam mo...nung naghirap ako sa states,walang *sniff* maski isang tao manlang na tumulong sakin,nag-trabaho ako kahit buntis,nanganak akong mag-isa,nagdusa ako mag-isa,nasaktan akong mag-isa,umiyak akong mag-isa...Ni-isang karamay wala *sniff* Pero...Worth it naman lahat eh,succesful.Ang bait lang talaga ng diyos kasi noon grabe yung pagdarasal ko pero wala namang natupad *sniff* Hindi ako naniwala sa diyos noon *sniff* pero eto ako ngayon,natupad na yung mga pangarap ko,pero may isang pangarap din akong imposibleng matupad,Natan bakit? Bakit mo ko iniwan? " Ang mahabang sabi niya na nagpatulala sa akin.
" No...I didn't left you,I-I was just drunk that day when julia kissed me...I didn't kissed her back--- " May sasabihin pa sana ako nang pinutol niya ito.
" Yun na nga eh! *sniff* Yun na nga ang problema! Kahit di ka sumagot sa mga halik niya,ay nagpahalik ka naman! " She said while wiping her tears away.
" No...Hindi naman sa ganon,that time kasi nung kinunan kami ng picture,nadala lang naman ako ehh...Pero I didn't kissed her back.Kaya pumatong siya saakin while kissing me seductively " I said,dadagdagan ko pa sana ang sasabihin ko ngunit....
" Natan *Wipes tears* You dont have to explain...Wala na tayo,We're over,We're broken! Kaya pwede pa? Tumigil ka na kaka-explain kasi pagod na ako! Pagod na akong umasa! Pagod na akong masaktan! Pagod na akong umiyak! Pagod na ako sa kalokohan mo! *sniff* Kaya please,leave me alone...Stay away from me...Give me space naman natan! Dont be too selfish,hindi mo kasi nararamdaman yung nararamdaman ko kaya ka ganyan! Kaya feeling mo na ok lang sakin ang lahat! Feeling mo ang daling mag-move on sa mga nangyari! Pero its not that easy! Akala ko nga eh... *fake laugh* It took me years to move on,pero sa loob ng limang taon hindi parin nag-work eh! Ang matagal na sakit na naitanim sa puso ko noon...Nandito parin,kaya please give me space...Give me space to breath happily...Gusto ko din maramdaman kung pano maging masaya,akala ko nga noon eh sayo ko na maeexperience yunv happily ever after...But you broke my happily ever after,you broke me into pieces... " She said then walked out....
What have I done? What have I failed to do? Did I do everything wrong? Lord I cant take this pain anymore...But for her...I will,kakayanin ko kahit gaano kasakit...
Alexa's POV
Pagkatapos ko sabihin ang lahat ng iyon ay nag-walk out ako,ang sakit lang ehhh...I have to go to my bes,nandun daw sila sa secret part ng Palawan eh...Kaya pupunta ako dun na naiyak.
Pagdating ko ay agad ako sinalubong ni Maggie,Holly,at Jade...Niyakap ko sila habang humahagulhol.
" C'mon bes,let it out... " They said.
" Bakit ganun? Ba't ako nagpakatanga? O kasalanan ko to? Kasi ang manhid ko noon eh,di ko manlang na feel na na inlove na pala kami sa isat isa pero nagpapanggap parin ako na di ko siya gusto...Aughhhh!! I hate my life!! Its so unfair! Bakit ang unfair! Ang unfair lang kasi eh nung umiiyak ako sa loob ng puso ko,sila naman yung nagsisiyahan,ang hirap! Ang hirap magpanggap na di ko siya mahal,ang hirap...Di ko na kaya,I want to give up but I cant! Bakit ba kasi ako na-fall sa lalakeng minahal na ako noon na natapos din naman...Ang sakit-sakit na makita siya na masaya sa iba,ang sakit-sakit kapag nakikita ko silang magkasama...Ang hirap na makita silang sweet,pero kasalanan ko naman siguro diba? Kasi ang demanding ko,ang bossy ko,ang strict ko,ang sungit ko,ito na ba yong sukli ng lahat ng yon? Di ko na yata kaya,parang gusto kong tumalon sa building pero di ko magawa kasi sa isip ko may nagsasabing ' wag kapag nawala ka,hindi mo na siya makikita ' Ang hirap! Ang sakit!....*hagulhol* B-bes,I dont wanna live...Gusto ko nang mamatay...Ang sakit-sakit-sakit,ang hirap hirap....Bes di ko na kaya... *hagulhol* " I said then cried hardly..Hard as I can.
" Alexa,you have to fight...For your children,para sa kasiyahan nila... " Maggie.
" Lumalaban naman ako eh,pero parang di ko ata kaya...Ang hirap-hirap,masakit,masakit magpanggap araw-araw na okay ka na hindi naman pala yun ang totoo... " I said then umiyak ulit.
" I know you can fight! Youre a strong lady! And the alexa I know is she never gives up! " Jade Said.
" Yes bes,I know youre strong to fight...Kung kailangan mo ng tulong nandito lang kami,nandito kami para tulungan ka... " Holly.
" Sus! Kayo talaga ah! Pinapaiyak nyo na ako,tsaka pumunta tayo dito para mag-saya di para humugot at umiyak😂 kaya i-enjoy nalang natin to lexa ha? " Jade said.
" O nga bes,hahahha! " Holly.
" Taa na nga at mag-enjoy! " Maggie.
" Hahaha,kayo talaga! Tara na! " I said then laughed.
Pinahidan ko ng tissue yung mga luha ko,at naghilamos narin para di halatang umiyak😬 Baka issue na...Hahaha.
Pagdating namin sa Van ay agad akong umupo sa inupuan ko kanina,hindi ko sila pinansin at haiyysst! Ako parin mag-isang umuupo dito,eh kasi naman may katabi na silang mga boypren chong!
" Guys,sa 5 star Hotel Palawan tayo mag-checheck in,malayo layo pa yun " Xander said kasi siya ang magdridrive.
Nag-thumbs up lang ako tsaka humiga para maka-pagpahinga na,kakapagod mag-byahe mamaya nalang ako mag-eenjoy😍
