Chapter 2
Charlotte's POV
"Mommy,alis na po ko!"sigaw ko sa kay mommy na busy sa kaka-chat ni Daddy.
"Oh! Anak, magpahatid ka muna sa driver natin!"sigaw ni mommy. Ano ba?! Di naman ako bingi eh! Kung makasigaw naman to oh! Nakakalorke!
"Opo mom,sige alis nako!"at dumiretso nako sa loob ng kotse namin.
"Manong. Tara na po!"sabi ko kay manong. Kinuha ko yung brush sa bag ko at nagsuklay. Di pa kasi ako nakakapagsuklay eh! Hihihi...... Pero nabigla nalang ako ng may maalala ako....
"MANOOOOOONNGGGGGGG!!!!"
*SKREEEECHHHHHH
Sabay preno ni manong. Ho! Nakakagulat yun ah! Muntik na kaming mabunggo.
"Grabe ka young lady! Papatayin mo ba ako sa takot ah? Ba't ba kasi bigla-bigla kang sumisigaw ah?!" yan tuloy na pagalitan nako ni manong. Huhu!
"Eh kasi po naiiwan ko yung chair ko na dadalhin ko po sana sa room ko." paawa epeks ko.
"O segi babalikan natin---"
"Wag na po!"pagpupumigil ko. Ayoko na kasing pagurin siya. Tutal kasalanan ko naman yun dahil sa tanga-tanga ako at ginulat ko pa siya. Kaya para walasiyang magawa ay bumaba nako.
"Maglalakad nalang po ako papunta dun. Tutal ang lapit-lapit lang po! Kesa sa mapagod ko pa po kayo!"
"Talagang ayos lang ba young lady?"
"Opo ayos lang po talaga!"at tumakbo nako papunta sa bahay namin. Medyo may kalayuan na siya kaya mas binilisan ko ang pagtakbo ko baka kasi ma-late pa ko eh!
"O anak, ba't bumalik ka pa?" nagtatakang tanong ni mommy.
"Eh, mommy naiwan ko po kasi yung upuan ko eh! Sige po mommy alis na ko bye!!!!" at humarurot na sa labas. Pagnagtagal pa ko dun baka ma-late talaga ako nito. Di ko kayang tumakbo dahil sa bigat kung dala. Ang bigat-bigat kasi eh. Made of metal kasi. Maya-maya pa lang ay may naririnig akong papalapit na sasakyan kaya tumabi ako para di ako masagasaan. At naramdaman kung pabagal ng pabagal ang takbo ng kotse. Di ko kayang lumingon dahil sa ayaw ko lang. Baka pagtawanan ako ng mga to oh!
"Woooooh!!!Bwahahaha!"sabay tawa nila. Ano naman kaya yung tinatawa nila at kung makatawa -------
0.0
Arrggghhhhhhh!!!!
"Bwesit kayo!!!!"nakakainis! At humarurut na sila. Akala niyo ah na papalagpasin ko to? Pwes,nagkakamali kayo! May nakita akong isang malaking bato at ibinato sa sasakyan.
*booogsssshhhhh
Yun sapul! Hahaha,buti nga sayo! At tumakbo nako papasok sa kotse. Nakakainis! Tinapunan kasi ako ng isang bottle ng starbucks na medyo may laman pa kaya nabasa yung mukha ko dahil juice. Pati din yung damit ko,basa na!!!! Nakakainis! But ok lang,(^-^)v nakaganti naman ako eh!hehehe..... Pagnagtagpo talaga yung landas namin,patay talaga siya sa'kin.
"Young lady. Andito na po tayo"bumaba na ko at nagsimula ng maglakad papunta sa classroom ko. Binilisan ko naman dahil baka late na'ko. Sa sobra kong bilis maglakad natapilok ako at na-out balance sabay sa pagka dapa ko. Ouch!ansakit nun teh!huhuhu!
"Bwahahahaha!"tawa ng lahat. Expected ko na po yan! Na pagtatawanan ako ng lahat. Bukod sa panget ako, tanga-tanga at lampa pa ko. Tsk. Buhay nga naman. Tumayo na'ko para di na madagdagan ang kahihiyang ginawa ko. Pinulut ko na din yung upuan ko at dumiretso na sa room. Nagpipigil ako ng iyak. Bukod sa sakit at hapdi na aking nararamdaman sa aking mga paa ay pati na rin sa sakit na aking nararamdaman sa aking puso. Napaisip ako bigla. Ba't ko ba kailangang maganito? Na halos araw-araw nalang binubully? Wala naman akong masamang ginagawa ah? Tao din po ako na nagkakamali! Hindi ho hayop! Minsan din di ko alam kong bakit nagkaganito ang mukha ko. Ang ganda kaya ng nanay ko at gwapo naman ang tatay ko?! Tas ang panget panget ko. Akala ko nga nung una na ampon lang ako.
YOU ARE READING
Typical Panget's Problem
Teen FictionPanget's life is not that easy..... Araw-araw kang binubully, sinasaktan ka ng iba. Pweding emotionally or even physically. Ang laging hiling ng mga panget ay sana mabigyan sila ng pagkakataon na gumanda. Eh pano kung mabigyan siya ng pagkakataon na...
