Günlerden bir gün yeniden kalemim sararmış yapraklarla buluşuyor. Hasret büyük. Yazdıkça yenileniyor kelimeler.
Öylesine paragraflara şahit oluyor ki gözlerim. Kelimelerin satırlara sığmadığı yerlere şaşkınlıkla bakıyorum. Elimden bir şey gelmiyor ama yazmayı beceriyorum.
Kağıt doluyor, yaprağın ucu hafif kıvrılıyor, lakin kalem bitmiyor. "Yazacaksan kalem bitmez söz kesilmez." diyor şair. Anonimyazar ekliyor; "Ne kelime yeter bu boş sayfaya, ne renk. Biraz aşk, biraz nefes."
YOU ARE READING
Bir Kitap Düştü Yere
General FictionSayfalarca denemeden oluşan yazılarımı sizlere sunmak ve okutmaktan gurur duyuyorum. Yazmak önemlidir, hünerli ve yegane iştir. Herşeyi bir kenara yazmayı ise başka bir kenara koymak gerekir. Bende bunu yapanlardan biriyim. Eli kalem tutan, kalemi b...
