Het Stopt Waar Het Begint

6. De oorlog

1 jaar eerder

Ik trek mijn kleren aan en verlaat het paleis. Mensen vragen zich nog altijd af waar dat de prinses is, maar ik weet wel waar ze is. Ze zit verstopt, ergens waar niemand haar zal vinden. Ze zit verstopt in mij...

Ik, prinses Kristina, ik ben zo laf om zich te verstoppen als een van de bediende zodat ze de taken kan ontvluchten die ze normaal moest doen. Ik ben een lafaard, zeker nu dat ik weet dat er oorlog aankomt en het rijk bijna niet meer te redden is.

Mijn moeder durft het niet over haar lippen te krijgen dat we gedoemd zijn. We kunnen de strijd niet winnen. Ik weet al dat ik zal moeten vluchten. Maar ik kan mijn rijk gewoon niet achterlaten. Help mij, God. Sta mij toe bij deze moeilijke beslissing. Ik geloof eigenlijk niet in gebeden maar het is het beste wat ik nu kan doen.

Alleen mijn raadgever weet dat ik mij soms terugtrek, maar ik heb hem gezegd dat gij het nooit mocht zeggen tegen iemand. Ik vertrouw hem. Ik vertrouw Fransiscus omdat hij al zolang in dienst is dat ik het zelfs niet meer weet hoe lang. De meeste waren nu al ontslagen doordat ze iets fout deden maar hij deedt alles perfect. Hij is ook een priester en zal waarschijnlijk mijn huwelijk inzegenen...

Ik wil helemaal niet trouwen. Mijn moeder heeft al alles geregeld. Ze zei dat ze zo het koninkrijk kon redden van de oorlog. Dit is de enige manier. Ik moet met de lelijke zoon van koning Arthis trouwen. En ik hou zelfs niet van hem.

Hey iedereen, hopelijk vonden jullie dit deel leuk. Comment wat jullie ervan vonden en reageer ook of dat ik meer zo'n lange stukken moet schrijven... Luv you😘

Emma❤