Twenty Four
by T. V.
Noong unang panahon, may isang manunulat ang mahilig gumawa ng mga salita. Araw-araw niyang kinakausap ang mga letra mula sa iba't ibang lenggwahe. Inaalam niya ang mga kwento sa likod ng mga letra: mga pasakit, saya, pangarap at kahilingan. Sa mga kwentong ito niya nakukuha ang mga salitang binubuo niya. Binabagay niya ang mga kwento sa bawat letra, hinahabol ang mga emosyon para maka makabuo ng isang makabuluhang salita.
---
May isa siyang paboritong letra.
Si A.
Kakaiba si A sa lahat ng letrang ginagamit niya. Wala nang ibang alam ang manunulat tungkol kay A. Kahit anong salita, sabi nito sa kanya noong unang beses silang magtagpo, babagay ako. Kaya kong maging masaya, malungkot, nakakatakot, nakakakilig.. lahat kakayanin ko. Madali lang sa'kin yan.
Totoo nga. Madaling nakibagay si A sa ibang letra. Sinubukan niyang isama ang paboritong letra sa iba't ibang salita. Nagulat siya na totoo ang ipinangako sa kanya.
Sa unang tingin ay aakalain mong mayabang si A, dala ng tangkad nito. Maraming letra ang naiilang sa kanya noong una, o natatakot na baka masapawan ang kwento nila at si A na lang ang magdala ng kahulugan ng salita.
Pero hindi ganoon ang ang nangyayari. Laging kinakausap at sinasamahan ni A ang ibang letra, sinisiguradong walang lamangan o ilangan sa kanila. Dahil dun, naging maayos ang samahan nila at nakabuo sila ng mga magagandang salita.
Di kalaunan ay nagkaroon ng mga matatalik na kaibigan si A: sina E, I, O at U. Wala namang pagkakasunud-sunod ng mga letra pero madalas silang magsamang lima.
---
Isang araw, may isang letra ang nakatawag ng atensyon ng manunulat.
Si Z.
Kailanman ay hindi niya nagamit si Z sa anumang salita. Mahiyain kasi ito, laging nagtatago sa pinakasulok. Ni hindi niya alam kung saan ito nanggaling, o ang mga salitang kasama niya.
Nalungkot siya para kay Z. Naniniwala siya na may magandang kwento ito na dapat ipahayag sa buong mundo.
---
Isang gabi ay naabutan ni A na namomroblema ang manunulat. Ilang araw na rin kasi itong hindi nakakagawa ng bagong salita. Nag-aalala na ang mga lupon ng letra, baka raw may sakit na ang kanilang pinakamamahal na manunulat.
Sinabi ng manunulat sa kanyang paborito ang problema niya. May isang salita siyang hindi mabuo.
May kulang na kwento, mahina niyang sabi. Gusto ko na sanang tigilan pero kailangan koi tong tapusin.
Hindi kayang tiisin ni A na malungkot ang manunulat.
Sige po, ako na ang bahalang maghanap ng iba pang letra. Ilan na lamang ba ang kulang niyo?
Isa na lang, A. Kaya mo ba akong hanapan ng iba pang letra?
Walang reklamong naghanap si A ng panibagong letra. Inisa-isa niya ang mga kakilala niya, tiningnan kung sasakto ang mga kwento nito sa salitang binubuo ng manunulat. Sa kasamaang palad, wala sa mga kakilala niya ang sakto para sa salitang 'yon. May ilang letra siyang gustong ipilit ngunit alam niyang hindi rin ito katanggap-tanggap. Natatakot siyang bumalik sa manunulat na bigo.
Pabalik na siya sa kanila nang may nakatawag sa kanyang atensyon.
Teka, sandali lang! sigaw niya. Gulat at kaba ang naramdaman niya nang lumingon sa kanya ito.
