MAVİ MAVİ MASMAVİ

Bölüm 16

OY VE YORUMLARINIZI LÜTFEN BENDEN ESİRGEMEYİNİZ🤗
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Arkamdan bana sarılan, halattan bile sağlam gözüken kollar, geceden beri mesken ettiği belimi sarıyordu.

Gece yaşadığımız olaydan sonra, hiçbirşey konuşmamıştık... belkide konuşamamıştık.

Ama sarılırken konuşmak diye birşey vardı... ben onu bütün gece boyunca yasamıştım.

Sanki yılların birikimini konuşuyorsun, boynuna konuşuyorsun.Kulaklarınla değil,kalbinle duyuyorsun herşeyi.

Biz tam olarak bunu yapmıştık bütün gece boyunca...

Ağzımız konuşmamıştı belki ama, birbirine dolaşmış ellerimiz  konuşmuştu.Sorunlarımızı tartışmamıştık belki ama, ritmi bozuk kalplerimiz halletmişti herşeyi.

Açıkçası...

Biz artık Korkut ve Zeynep değil, bir bütün olmuştuk.

Benim hep hayalini kurduğum bir aile gibi...

Gerçek bir aile gibi...

Korkut'un uyuyup uyumadığını nefes alışverişlerinden anlayamadığım için, bir put edasıyla hareketsiz yatmaya çalışıyordum. Onu uykusundan uyandırmak istemediğimdendi belki bu... yada gerçeklerle yüzleşmek istemediğimdendi.

Yaşadıklarımı düşündüm...

Korkutla evlenmemizi...

Ve dün akşamki muhteşem öpücüğün ardından Korkutun sadece"Üstünü giyinde yatalım" demesi...

Bunlar biraz garipti... Hatta biraz değil bayaa garip şeylerdi benim için...

Belimdeki kolların hareketlenmesi ve ensemde hissettiğim sıcak nefes ile Korkut'un uyandığını anlasamda hiçbir sey yapmadım... yapamadım.

"Günaydın"

Birisi bana bir gün Korkut'la evleneceksin,sabah onun güzel ses tonuyla uyanacaksın,teninde onun kalp ritmini hissedeceksin dese.Bunu diyen kişiye inanmaz, benimle dalga geçtiği için onu bir güzelde pataklardım... ama bu gerçekti...hissettiğim şeyler tamda buydu.

Korkut'a cevabımı belimi mesken etmiş elinin üstüne elimi koyup okşamakla vermiştim.Çünkü ağzımdan yanlış kelime veya cümle çıkıp bu anın bozulmasını istemiyordum.

"Zeynep"

Ses tonundan ona dokunuşlarımla değilde, sesimle cevap vermemi istediğini anlamıştım.

"E-efendim Korkut" zar zor kurabildiğim cümleyle birlikte Korkut güler gibi bir ses çıkartıp"Ses vermeyince bi an öldün zannettim" dedi.

Bunu söylüyordu ama bilmiyordu, onun kollarında can vermek, ölümü bile güzel kılardı benim için.

Tepkisizliğim sonucunda ellerini benden azat ettirip yataktan kalkarak, odanın içinde bulunan lavaboya girdiğinde tuttuğum nefesimi bırakıp Korkut çıkmadan odadan dışarıya attım kendimi.

Merdivenlerden hızlı hızlı inip mutfağa girdiğimde bir müddet düzensizleşen nefesimi düzene sokmak için sandalyeye oturdum.

Artık bu bulunduğum mutfak benim mutfağım...

Bulunduğum ev benim evimdi...

Bu gerçeği kabullenmem gerekiyordu...

"Napıyorsun sen burda, odada seni bulamayınca endişelendim"

Korkutun sesiyle kendime gelirken gözlerimi kapıdan içeri giren korkut'a çevirdim.Bakışlarında yakaladığım endişeyle, miğdemdeki kelebekler ordan oraya uçmaya başlayıp feryat etmişti 'Korkut benim için endişelenmişti'...

"Kahvaltılık birşey hazırlamak için aşağıya indim" endişesi bana tuhaf gelmişti, kaçacak halim yoktuya sonuçta.

Cevabımla endişesi kaybolurken yüzünde gülumseme yelken açmıştı.

Şuh bir ses tonuyla " Ne yapacaksın bakalım KOCANA" dedi.

Kocana...

Galiba bu kelimeyi Korkut'tan hep duyacaktım, kendimi alıştırmam gerekiyordu.

KORKUT BENİM KOCAM...

"Sırf sana hazırlamayacamki... yani sonuçta annenlerde olacak kahvaltıda."dedim bilmiş bir edayla.

Korkutun yüzündeki gülümseme sözlerimle kahkahalara dönüşürken, şen kahkahaları evde yayılmaya başladı.

Keşke bu gülüşleri saklama şansımız olsaydı...

Ben onun gülüşünde kaybolurken onun sözleriyle yanaklarım kızarmıştı

"Annemler evde değil malum... yeni evli çiftiz" göz kırparak "İşlerimiz var"dedi.

Bi an bu kadar mutlu olamamı yadırgadım aslında korktum...

Çok korktum...

Sonsuz acıya bile katlanırdım ona sahip olabileceksem...Dağlara tırmanırdım, okyanusları geçerdim, o benim dünyam olmuştu artık,korkardım bu dünyanın sona ereceği düşüncesiyle çünkü ben... mutlu son değil mutlu sonsuz olalım istiyordum.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
YGS SINAVINA GİRMEDEN BİR BÖLÜM DAHA PAYLAŞAYIM DEDİM. TÜM YGS ÖĞRENCİLERİNEDE BAŞARILAR...😀