Ang Mutya Ng Section E (Book 2)

Chapter 157

"May problema po ba?" I ask her.

Tumayo sya at sinenyasan nya kami'ng sumunod. May kakaiba sa pakiramdam ko. Para bang hindi ko magugustuhan to.

Dumiretso kami sa lobby ng bahay. Bumukas ang pinto at laking gulat ko ng pumasok ang pinaka-kinamumuhian kong tao.

"Anu'ng ginagawa nya dito?!" Galit na tanung ko.

"Keifer... That's still your Dad."

I look at him furiously. What is he doing here?! Hindi na dapat sya nagpunta dito! I hate him.

"What do you need from us?!"

"Gusto ko lang mabuo ulit ang pamilya natin, magkakaroon na tayo ng bagong myembro kaya----"

"No!" Sigaw ko. "...Hindi ka welcome dito! Kaya umalis kana!"

"Keifer!" Sita sakin ni Mom. "...Don't talk to your Dad like that!"

"Mom! Please... Don't let this guy hurt us again."

"I won't Keifer." Singit nya sa usapan namin. "...I apologize for what i have done before."

Apologize?!

Ganun nalang yun? Sa lahat ng pananakit nya kay Mom sakin or kay Keigan? Apoligize?!

"I will never accept your apologize----"

"Keifer! Hindi kita tinuruan ng ganyang asal!" Galit na sabi ni Mom.

Napatingin ako sa kamay nya. Bigla nalang kasi humigpit ang hawak nya sa tyan nya. Ayoko'ng magalit si Mom, hindi maganda para sa kanya at kay Keiren. Baka kung anu'ng mangyari sa kanila.

"S-sorry Mom."

"Apologize to your Dad." Utos nya.

NO!

Tinignan ko si Mom ng may pakiki-usap. Ayoko! Hindi ko gagawin yun!

Please Mom!

"Keifer... Apologize to your Dad." Pag-uulit nya.

Nag-kuyom ang kamao ko. Nakakainis!

"I-I'm sorry... Dad."

He win the war between us. He smile at me and spread her arms for a hug. Nang-manpansin nya'ng hindi ako gumagalaw, sya na ang lumapit at niyakap ako.

But i didn't hug him back. NEVER!

This will be the last time that i will apologize. Hindi'ng hindi ko na ibaba ang sarili ko ng ganun. Mark my word!

Pinili kong magkulong sa kwarto. Hindi ako makatagal na nakikita sila. Minsan pumupunta dito sila Yuri at Percy pero hindi rin sila nag-tatagal.

Gustohin ko mang mag-stay para bantayan si Mom, hindi ko magawa.

"You can leave the house if you want to." Keigan said while standing at my door. "...Tutal yun naman talaga ang gusto mong gawin."

"What do you mean by that?" Inis na tanung ko sa kanya.

Hindi sya sumagot. Lumakad na sya paalis. May kakaiba talaga kay Keigan, hindi ko alam kung anu yun pero akala ko nung lumipat kami okay na sya. Tapos ngayon eto na naman.

Pero napa-isip ako. Totoo naman yung sinabi nya, ayokong magstay dito sa bahay. Kinuha ko yung cellphone ko at tinext sila Aries.

Ang ikinaganda ng bahay na to, malapit lang ako sa kanila. Kahit taxi masusundo ako.

Nagbihis ako at agad na lumabas ng kwarto. Nasulubong ko pa si Keigan pero nilagpasan ko lang sya.

Kahit naman ayain ko sya, hindi rin sya sasama.

"Where do you think your going?"

Marinig ko lang ang boses nya, lalung nagmamadali ang paa ko sa paghakbang pero huminto ako para harapin sya.

"Out with my friends." Bored kong sagot.

"Hangang dito ba naman?"

Hindi ako sumagot. Tinitigan ko sya ng diretso. Kung wala ka dito malamang hindi ako aalis.

"...If I can't stop you, then fine. Go!"

Hindi ko sumagot at agad na umalis ng bahay. Sa sobrang inis ko, nasipa ko nalang yung paso sa gilid.

Nakakainis! Malalabanan din kita! Tandaan mo yan!

++Don't forget to Vote, Comment and Share. 😉 ++