voiceless • jicheol

042

He sighed as his heart clenched in pain. He bit the insides of his cheeks to control his emotions. He cleared his throat and spoke.

"Gusto mong ilakad ulit kita sa kanya?," he asked him.

Ni hindi man lang siya nito tiningnan pero kita niya ang pagtalim ng mga mata nito. Mas nanikip tuloy ang dibdib niya.

"Huwag na. Baka sirain mo na naman," nakangising sagot nito.

Pinigilan niya ang mapahikbi sa narinig. Nag-iwas na lang siya ng tingin at pinilit ibaling sa ibang bagay ang atensyon. Ilang buntong-hininga ang dahan dahan niyang ibinubuga para kalmahin ang sarili.

Hindi na kasi siya nasanay. Ilang taon na nga silang ganito, eh. Dapat sanay na siya. Dapat na siyang masanay.

Ramdam na niya ang pangingilid ng mga luha. Kumuyom ang mga kamao niya.
He shall not cry. He won't cry. Never. Not in front of everybody.

"Wonwoo—"

"Don't talk to me," mabilis niyang putol sa kung sino mang tumatawag sa kanya.

Hindi na niya sana iyon papansinin pero inulit na naman nito ang pagtawag sa kanya. Magkasalubong ang mga kilay na napatingin siya sa tumatawag sa pangalan niya.

"Humarap ka sa akin! Bwisit to!"

"Ano bang—A-Ara?"

Natigilan siya. Ngumiti naman ang babaeng nasa harapan niya. Hindi pa rin siya nakakarecover ng bigla itong lapit at dumukwang para bigyan siya ng magaang halik sa mga labi. Napaawang ang mga labi niya sa giawa nito.

Damn. What the heck is she doing here?

"Hello, Jeon Wonwoo. Nice seeing you again. Nandito ako para makisali sa countdown ng usapan niyo ng parents mo. Isang buwan na lang ang hihintayin ko diba?," she said.

Hindi siya makasagot dahil sa sinabi nito. Natigilan siya. Nanlaki ang kanyang mga mata at mabilis na napabaling kay Kim Mingyu para siguruhing walang narinig ang lalaki. And wala na nga siya roon. Naibuga niya ang pigil pigil na hininga. Baling ulit siya sa babae.

"FYI, Ara, isang buwan at isang linggo pa—"

"Bitch. You're here again. Kailan ka ba talaga magpapakatanga sa baklang yan?"

At di na niya kailangan alin pa kung sino ang lalaking sumulpot na lang bigla sa likuran ng babae at itinulak ito palayo sa kanya.

Damn. Don't tell me, magaaway ulit silang dalawa?!

JUNHAO (Bless our souls. Not a good part. Warning! Warning! Toottoot! Contains a scene not suitable for close-minded persons. Sisipain ni otor ang magrereklamo. R18.)

"JUN!," I shouted when he penetrated my hole.

My eyes rolled in pleasure when he started moving. Even though he started rough, parang nalulunod pa rin ako sa ginagawa niya. Pero rough pa rin talaga.

He's punishing me. AGAIN.
I don't know why. Wala naman akong nilapitang ibang lalaki ngayong araw. Wala naman akong nakachat o nakausap man lang. Wala talaga.

Basta nagulat na lang ako ng galit na galit niya akong nilapitan kanina. Hinila niya ako palayo sa mga kaibigan ko at dinala sa isa sa mga kwarto sa second floor ng bahay nila Seungcheol. He harshly removed the clothes I was wearing at parang inis na inis niya iyong pinagtatatapon sa sahig. Then, he started doing me so rough.

I like rough. I like Jun being rough. But only when he tells me he's jealous of someone I was talking to or was with.

Pero ngayon kasi, hindi ko alam kung bakit ganito na naman ang ginagawa niya. Kararating lang kaya namin. Duh.