ALABORA

20. BÖLÜM

Emir'in uykusunun hiç bu kadar ağır olacağı aklımın ucundan geçmezdi. Uçak harekete geçeli 3 saati çoktan geçmişti. Ama Emir bey uçaktaki tüm gürültülere rağmen uyanmayı ısrarla reddediyordu. Ben ise Gece beni uyandırdığından beri bir türlü uyuyamamıştım. Uyumayı denemiştim fakat gözlerimi kapadığımda yeniden aynı rüya ile karşılaşmaktan korkmuştum. Saat geç olduğundan Selen hariç diğerleri de çoktan uyumuştu. O da benim uyanık olduğumu fark ettiğinde karşımdaki yolcu koltuğuna oturdu.

"Uyuyamamışsın sende."

"Evet sanırım rahat edemedim."

"Benimde uçak yolculuklarını pek sevdiğim söylenemez. Uykumu kaçırdı." dedi gülümseyerek.

"Kıbrısı gayet iyi bildiğini söylemişti Orhan bey. Daha önce gittin sanırım."

"Evet annemle nerdeyse her yaz gelir tatilimizi burada geçirirdik. Gerçi şu an mevsiminde değiliz ama seninde seveceğine eminim."

Yaşadığım şehirden ilk defa uzaklaşmanın bana iyi geleceğini hissetmiyor değildim. Ama ne olursa olsun gezmek için değil de bir işimiz olduğunu bilerek gitmek rahatsız ediciydi.

"Gideceğimiz yeri de biliyormuşsun sanırım."

"Hayır aslında o konuda pek bilgim yok. Ama Pamir her şeyi net bir şekilde anlattı. Kıbrıs'ta Türkiye'nin en önemli kumarhaneleri bulunuyor. Cumartesi geceside sanırım gelmiş geçmiş en iyi oyunlardan biri oynanacak. Boşuna kutsal cumartesi demiyorlar."

Selen'in büyük bir heyecanla anlattığı konu bende bir gram bile heyecan yaratmamıştı.

"Peki o gece oynanacak oyunun diğerlerinden farkı ne?"

"Sende biliyorsun ki kumarda ortaya hep büyük miktarda paralar konulur seni zengin yapacak bir çok şey. Ama bu sefer sadece para değil dünyanın en zengin kumarbazları tüm miraslarını tek bir oyuna yatırıyor. Ve oyun sonunda sadece biri milyoner oluyor. Tabi sağ kalabilirse."

"Sağ kalabilirse de ne demek?"

"Düşünsene Minel. Tek bir oyunda tüm hayatın boyunca kazandığın mirasını kaybediyorsun yada hiç olmadığı kadar zengin birine dönüşüyorsun. Bunun insanlarda nasıl bir tehlikeye dönüşebileceğini tahmin edebilirsin."

Söyledikleri gayet mantıklıydı. Bir gece de tüm mirasımı aptal bir oyun yüzünden kaybetsem sanırım bende kafayı sıyırabilirdim. Gerçi bir mirasının olması ne demek o duyguyu tattığım söylenemezdi. Ama şöyle de bir gerçek vardı ki ben böyle bir oyuna kesinlikle katılmazdım.

"İyi ama sonucunun böyle olacağını bile bile kim bu oyuna katılır ki?"

"Kumara bağımlı milyonerler. Biliyorum banada hala akıl almaz geliyor. Kendini bilerek uçuruma atmak gibi bir şey ama emin ol bunu yapanlar var."

"Ne yani daha öncede mi oynandı?"

"Evet. 7 yıldır sürekli düzenlenen bir geceymiş bu. Ama emin ol bu oyuna katılmak pek kolay olmadı bizim için. İki yıldır paravan bir şirket kullanıyoruz adımızı bu oyuna yazdırabilmek için. Cumartesi gecesi tüm paraları aldığımızda gerçek kimliğimizin belli olmaması gerekiyor. Sana verilen o sahte kimliklerde bunun için ya zaten."

Doğru söylüyordu. Uçağa binmeden önce Selen hepimize birer kimlik vermişti. Kimliği incelemeye vakit bulduğumda üzerinde "Cemre Yıldız" isimli birine ait olduğu yazıyordu. Yani Kıbrıs'ta ki ismim Cemre olacaktı.