Please, Be Mine!

Chapter XI- I Don't Love You Anymore

(yeeey:] nakapag-update din:] medyo hindi maganda tong araw na to sakin kaya madrama tong chapter na to:/ sana kung sino man ang makabasa nito, matuwa sila kasi pinaghirapan ko to. naks. kahit hindi na halos ako makakita dahil sa luha sa mata ko, tinapos ko pa din^_~. vote.comment. thanks:D mwah:****)

Nakarating na kami sa stock room, then I turned the knob. Pagkapasok na pagkapasok pa lang namin....

Bigla niya akong hinigit at hinalikan.

I can feel his hardness pinning on my lower abdomen. His right hand started to explore my torso with burning desire. Then he spoke of gentle endearment in between those kisses.

Dapat matuwa ako. Nakita ko ulit siya at magkasama kami. We could be sharing another moment as one for the third time, ignoring all those inhibitions which hinders us from loving each other. 

But I felt so down. I didn't respond to his kisses because I hate him. I hate him for being such a coward. I hate him for using me. I hate him for making a fool of me and Clarisse. I hate him for being such a douchebag. But the worst feeling is the hatred I feel  for myself.

I hate myself more than most. Kasi, mas duwag, mas manloloko at mas tanga ako kesa sa kanya.

Nagawa kong manloko ng ibang babae para lang sa sarili  kong kapakanan.

Pano nga kung magbunga tong pagiging makasarili ko? Edi nadamay pa ang isang inosenteng tao.

Naalala ko tuloy ang daddy ko. He too had his other woman. Her name was Tina, at siya ang dahilan kung bakit mula pa  sa simula ng marriage nila e hindi na nag-work.

Ayokong matulad ako sa Tina na yon. Hindi ako nagsumikap mag-aral at mabigyan ng magandang  pangalan ang sarili ko just to lower down my level for a guy who can't even stand on his words..

His words that goes like..

"Baby... Denise... I love you... I missed you so much. Uhmmm."

His palm dugged my scalp. Medyo masakit, kaya napangiwi ako, only giving him the chance to plunge his tongue into my mouth.

This man deserves a clap. Ang galing e. A part of me is again convinced that he loves me...

Haayy bakit ko ba hinayaang maging ganito ang buhay ko? TT_____________TT

*sob*sob*sob*

Fuck. I hate tears.

"Denise?"

 He ended his kisses and cupped my face. Nararamdaman kong tinitingnan niya ako, pero hindi ko magawang salubungin yung tingin na yun...

"Ano? Tapos ka na?"

"What are you saying, Denise?"

Sh!t. What am I saying?!

"TINATANONG KITA KUNG TAPOS KA NA? KUNG GUSTO MO, PUNTA TAYO DIYAN SA COUCH O! DIYAN NATIN IPAGPATULOY ANG KAHALAYAN NA 'TO."

I said those words with full blast of sarcasm. Well, a coward deserves that.

 His eyes were filled with implausible questions. And his face was obviously surprised of what I said.

"Bakit Gilbert? Shocked ka? Hindi mo na ako nadadaan sa biglaan?"

"Denise... what happened?"

 "What happened? Well, Gilbert, let's just say napagod na ako. Napagod na ako sa pagpapababa ko sa sarili ko. Napagod na ako sa kaaasa na pwede pa tayo. Napagod na ako sa pagpapaka-tanga sa walang kwentang lalaki na tulad mo. PAGOD NA PAGOD na ako sa'yo!"

Yung tipong sa sobrang galit mo eh naiiiyak ka na lang? Eh yun yung nangyari sakin. Napaupo na lang ako sa sahig tapos dun ako umiyak nang umiyak.

"Nakakainis *sob* ka *sob*kasi *sob*Gilbert...*sob* NAPAKA-INCONSIDERATE MO SA FEELINGS NG IBA! I HATE YOU! I HATE YOU MORE THAN MOST! I HATE YOU!"

Naupo na rin siya sa harap ko. He stared at my face and hugged me...

"I'm sorry Denise... I'm so sorry...."

*GILBERT'S P.O.V.*

  "What happened? Well, Gilbert, let's just say napagod na ako. Napagod na ako sa pagpapababa ko sa sarili ko. Napagod na ako sa kaaasa na pwede pa tayo. Napagod na ako sa pagpapaka-tanga sa walang kwentang lalaki na tulad mo. PAGOD NA PAGOD na ako sa'yo!"

Nung sinabi yun ni Denise, naalala ko yung mama ko.

Yun yung eksaktong words na sinabi ni mama dun sa walang hiyang lalaki na nanloko sa kanya.

Pinangako ko sa sarili ko that I'll be a better person. I'll be a better man. Way better than my dad.

Pero hindi. Duwag rin ako. Masyado rin akong maka-sarili. 

"Nakakainis *sob* ka *sob*kasi *sob*Gilbert...*sob* NAPAKA-INCONSIDERATE MO SA FEELINGS NG IBA! I HATE YOU! I HATE YOU MORE THAN MOST! I HATE YOU!"

Inconsiderate. Don't worry babe, I hate myself more than you hate me.

Sa sobrang disappointment ko sa sarili ko, napaupo na  rin ako sa sahig.

Damn. What have I done? 

Ayoko sa lahat na nakikitang umiiyak ang mahal ko. Lalung-lalo na si Denise....

"I'm sorry Denise... I'm so sorry...."

I know sorry isn't enough... Promise. I'll take my stand now.

"WHAT?! GILBERT?! WHAT ARE YOU TALKING ABOUT?!"

 Nag-hysterical na si Clarisse. Pero, wala na akong magagawa. This would never work kung alam ko sa sarili ko na mas matimbang si Denise.

"Clarisse....please...don't make this hard for both of us...

                                     ....maghiwalay na lang tayo."

"I'm sorry but, I don't love you anymore."