Okuldan her zaman nefret etmiştim ve ediyorum. Tabii yanımda bu mal insanlar olmasaydı.Okula gitme sebebimi veren bu şahıslar gerçekten yerleri ayrıydı. Sam hariç. Bu çocuğu hiç sevmedim sevmicem de. Daha taşınalı 2 yıl oldu ama 2 yıldır Rose la çıkıyorlar. Küçük bi kıskançlık duymam gerçekten saçma olmasının yanında geripti de... Beni ilgilendirmez. Sam le ortak noktamız Tom kadar olmasada baya vadı. Nendeni bilemesemde ona hiç ısınamamıştım.
Okul çıkışı her zaman grup halinde yürürdük.Herkesi birer birer evlerine bıraktıktan sonra Tom ve ben kalırdık. Sanırım ona söylme vakti gelmişti. Sanırım ağzıma sıçıcak... Elinde sonunda öğreneceği bir şeydi.
'Tom'
'Noldu?'
'Sana bişi söylicem ama aşırı tepki vermicen söz ver.'
'Tamam. Noldu olum?'
'Söz?'
'Olum söz!'
' 5 gün içinde burdan taşınıcaz.'
'Ne diyon sen?'
Evet Tom'un iyi halleri bitmişti. Onu yolun ortasında bana bağırıcak kadar kızdırmştım. Aferin bana iyi halt ettim.
' Babam yüzünden. Nedenini biliyosun. Sana bunu şi-'
'Ne şimdi söylediğim için özür dilerim mi diceksin. Ya da zaman mı verdim. Zaman falan verdiğin yok sen kendine zaman verdin. 5 gün süpermiş!'
'Bak. Özür di-'
'Bırak özrün sana kalsın. İstemez.'
Neden bu kadar aşırı tepki vermişti. Ona arkasından bağırmak istedim. Bağırdım da. Cevap olarak küfür gelmişti. Gayette kısa ve özdü. Eve tek başıma sadece Tom olmadığında yürürdüm. Şimdi de o günlerden biriydi.
Parka gitmek istiyordum. Evi o halde toplanmış, kutulanış, bir kaç parça eşya ile görmek istemiyordum. Eve bir kaç metre kala başka bir yolandan parka doğru yönelmiştim. Güneş batıyordu. Her zaman güneşin batışını izlemek hoşuma giderdi. Yeni başlayan bir gün de öyle. Ama bu hafta değil. Beni hayatımdan koparıp başka bi yere götürülmek üzre olan bu günlerde değil.
