Sanırım yanlızlığım ve ben gayet iyi anlaşıyoruz. Nedense peşimi bırakmıyo. Güzel ilişkilerim olmasına rağmen hangisinin gerçek olduğunu ve ya gerçekten sevdim mi kısm biraz şüpheliydi.
İlişki bakımından yalnızlık çeksem de arkadaştan bol bi şeyim yok sanrım. Arkadaşlar iyidir. Yeni insanlarla tanışmakta öyle. Ama benim için önemli olan az sayıda insan vardı. Onların olmadığı bir hayata hayat demezdim ben.
Korktuğum şeyin gerçek olması biraz ironikti.
Neyse. Arkadaşlarım içinde en değerli olanı Tom. Tom'la 4 yaşımdan beri tanışırız. Aynı mahallede dip dipe oturmamız benim hayatımı kurtaran şeydir. Tom ortamına göre davranırdı. İstemediği ve zorla gitti bi ortamdan hiçbir zaman zevk almazdı ama bunu belli de etmezdi. Sadece gülümserdi konuşmazdı bile. Tipik Tom. Ama sevdiği insanların yanında asla susmazdı. Durmadan konuşur , espiri yapar , sürekli birileriyle uğraşırdı. Onu her zaman böyle tanımıştım. Kötü günlerini de gördüm tabi bunlar çok nadirende olsa çok güçlü durmaya etkilenmemiş gibi davransada etkilendiğini anlardım. Benden hiçbir bokunu saklamazdı. Her şeyni anlatırdı. Bazen pislik yapıp mide bulandırsa da komik olurdu. Bende ondan bir şey saklamazdım. Her zaman olmayan kardeşim gibi olmuştu benim. En zor anlarımda nasıl yapıyosa hep yanımda olmuştu.
Diğer arkadaşlarımı da en az Tom kadar severdim. Rose. Rose 6 yıl önce bizim buralara taşınmıştı ve aynı okul gidiyorduk. 3 yıl önce saçma bi hata yapıp çıkmış olsak bile arkdaş kalmayı ilişkimizden daha iyi becerdik. Rose dik başı ve inatçı biridir. Hırs. Hırs Rose için bi eğlence tarzıydı sanki. Bu kız hırslandığı zaman yapamayacağı bir kaç görmüşşümdür anca.
Bob ve Sara. En sevdiğim ikili. Tamamen zıt iki insanın ikiz olması kadar eğlenceli bir şey yoktur herhalde. Bob ve Sara burada bizden öncede bu çevre de oturmuş. Ailesinin işi yüzünden bir kaç yı önce bizim yakınlara taşındılar. Ki babasının işine ilk defa küfür etmedikleri zaman bu olmuş.
