Onverwacht

5

P.O.V Lauren

Terwijl ik naar het weeshuis toe fiets, denk ik alleen maar aan de politie agente en ondertussen kijk ik ook nog even naar de schapen van de kinderboerderij. Best vreemd eigenlijk een kinderboerderij in het midden van de stad. Één schaap staart mij met zijn glazige ogen aan. "Wat nou?" zeg ik tegen het starende beest. Ja, ik praat tegen dingen en dieren. Het is een slechte eigenschap van me. Echt, ik kan hele gesprekken met mezelf voeren.  Jeroen noemde me ook wel eens. Miss Talk to Yourself. Hij is er mee gestopt toen ik hem ging chanteren met het feit dat hij de muziek van Jan Smit mooi vind. Gelijk gestopt. De lafaard. Met een lach op mijn gezicht die even niet bij de vrouw zit. Zet ik mijn fiets in de fietsenschuur.

Als ik naar binnenloop komt Francien op me aflopen. "Lauren, ik had vanochtend ene meneer Van Keulen aan de lijn." zegt ze. "God te god, begint die kerel jou nou ook al lastig te vallen?" zeg ik met een ironische toon in mijn stem. "Ten eerste Lauren, zo spreek je niet tegen mij en over een leraar. Ten tweede, vloeken is hier niet toe gestaan dat weet je!" zuchtend kijkt ze me aan. " Hij zei dat je je in zijn les niet handelbaar bent en je cijfer voor Duits liegt er ook niet om. Volgens hem ben je vaak met andere dingen bezig in de les of je bent te laat. Verklaar dit eens?" ze kijkt me hoofdschuddend aan."Francien, die kerel. Ik bedoel docent, mag me al sinds het begin van het jaar niet. Hij doet er alles aan om mij zwart te maken tijdens zijn lessen. Daardoor is mijn motivatie voor Duits zo laag en daardoor sta ik een onvoldoende." zeg ik."Beloof me dat je beter je best gaat doen. Anders kan je dag zeggen tegen je volleybaltrainingen." zegt Francien dreigend. "Ja, Francien. Zal ik doen, Francien. Komt goed, Francien" zeg ik geërgerd. "Verander je toon eens. Ga maar gouw." Mokkend loop ik naar boven.

Bij de kamer van Jeroen blijf ik staan. Heel voorzichtig doe ik zijn kamer deur open. Ik zie dat hij bezig is met het maken van zijn huiswerk hij heeft muziek opstaan. Zacht sluip ik naar hem toe, als ik achter hem sta pak ik ineens zijn schouders vast. Jeroen zet snel zijn Jan Smit muziek af en kijkt me met grote ogen aan. "Jezus Lauren, Je liet me schrikken man! Doe dat nooit weer alsjeblieft?" Ik lach hem keihard uit en ga op zijn bed zitten."Jij bent ook zo makkelijk te pakken he. Maar ik moet je ff wat kwijt." "Wat wil je tegen mij zeggen dan?" kijkt hij mij vragend aan. "Nou, het is niks ergs hoor. Vanochtend kwamen ze ons voorlichting geven over alcohol je weet wel. De vrouw Eva van Dongen die samen met haar collega voorlichting kwam geven, leek wel versteend toen ik de klas in kwam. Tijdens haar uitleg keek ze me vaak aan. Het probleem is dat ik haar nu niet meer uit mijn hoofd kan zetten. Iets in me zegt dat ik met haar moet praten of zo." zeg ik met enige twijfels in mijn stem. " Nou, als je er zo over twijfelt. Waarom zou je het dan niet gewoon doen en op haar afstappen." zegt Jeroen. Soms zijn mannen echt verhelderend niet zoveel gezeur als bij meiden. "Thanks, Jeroen dat had ik even nodig. Ik ga er weer eens van door. Een verslag voor Nederlands moet ik nog schrijven." zeg ik. "Het is al goed Lautje. Als er iets is dan weet je met te vinden, he." zegt hij. Lachend zeg ik tegen hem "Doe de groetjes aan Jan smit!"

S'avond schrijf ik mijn verslag voor Nederlands nog even af en ik kijk nog een film tot dat ik ineens gebeld word door Liese. 

Lauren: Hey Liese, wat is eraan de hand?

Liese: Hij is er weer geweest.

Lauren: Liese, blijf waar je bent ik kom er nu aan!

Liese: Kom alsjeblieft snel Lau!

Ik ren naar beneden ik hoor Francien me nog na roepen, maar dat kan me niet schelen. De buurman van Liese misbruikt haar. Als ze naar de politie gaat dan gaat hij haar leven kapot maken. In ieder geval dat is wat hij telkens tegen haar zegt. Ik spring op mijn fiets en scheur ervandoor. Als ik goed door fiets kan ik met tien minuten bij Liese zijn. De adrenaline scheurt door mijn lichaam. Hoe kan iemand zo'n jong meisje zoiets aandoen. Ik zie het huis van Liese al in de buurt komen. Als ik van mijn fiets afstap gieren de zenuwen door mijn lichaam. Als ik aankom zie ik dat de deur is opgebroken is. Ook hoor ik geschreeuw in de kamer. Ik sluip door de keuken onderweg pak het mes dat op tafel licht en sluip naar de kamer. Als ik de kamer binnenkom zie ik dat de buurman alle kleren van Liese aan het kapot scheuren is. "Blijf met godvergeten kloten handen van mijn beste vriendin af!" Schreeuw ik naar hem. Met een ruk draait de man zich om. Met het mes in mijn handen ren ik op Liese af. "Wat denk je wel niet dat je bent. Geloof je nou echt dat ik bang word van jou? Ik kan jou ook nog even een beurt geven net als die leuke vriendin van je." Zegt hij. Hij loopt dreigend op me af met zijn handen vooruit. Als hij dicht bij me staat drukt hij me tegen de muur aan. Het mes heb ik nog steeds in mijn handen. "Laat me los!" schreeuw ik. Hij spuugt in mijn gezicht. Dacht hij nou echt dat ik het hier bij zou laten. Buiten hoor ik dat politie  voor het huis staat. Ik zie dat het arrestatieteam voor de deur staat. De man heeft het nog niet door. Met alle kracht die ik heb trap ik hem in zijn geslachtsdelen. Hij krimpt even ineen en laat mij los. Opeens springt hij op mij af totaal vergeten dat ik het mes recht voor me uit heb gestoken. Nog geen tel later hoor ik een oorverdovende schreeuw die door merg en been gaat. Hij valt op de grond. Levenloos. Met een bebloed mes in mijn handen en een huilende Liese op de bank. Die alles heeft gezien sta ik daar. Dan stormt het arrestatieteam binnen met hun wapens op mij gericht.

Reacties en stemmen houden me gemotiveerd! Commentaar is altijd welkom!