my best friend

Hoofdstuk 28

Bo POV

Waarom moet ik nou altijd zo moeilijk doen. Eerst zeg ik tegen Justin ik vertrouw je en daarna zeg ik dat ik iets niet durf te vertellen. Ik ben zo bang dat hij zich gekwetst voelt. Wat nou als hij denkt dat ik hem niet vertrouw. Het is gewoon zo moeilijk om er over te praten. Mama heeft ook een paar keer geprobeerd om er met mij over te praten maar ik wou het niet. Ze weet niet wat er is gebeurd maar merkte wel dat er iets aan de had was. Ik ben gewoon bang dat ik er problemen mee krijg.

Oh nee. Volgens mij komt Justin naar boven. Waarom vind ik het erg als hij naar boven komt? Hij mag toch ook best naar boven komen. Het is zijn huis. Als de deur open gaat schrik ik. Ik zie Justin onzeker in de deuropening staan. "Ik wil even met je praten." Zegt hij. Hij doet de deur dicht en komt bij mij op bed zitten. Hij pakt mijn hand en zegt "Je hoeft niks te zeggen als je dat niet wilt. Als je hulp wilt dan krijg je die hulp van mij als je steun wilt krijg je die steun en als je lol wilt maken dan zorg ik ervoor dat dat gebeurd." Dit is zo lief. Nog nooit heeft iemand dat tegen mij gezegd. Ik begin er gewoon van te huilen. Justin pakt me vast en knuffelt me. Eindelijk kan ik al m'n verdriet eruit laten. Ik weet niet hoelang ik heb gehuild maar Justin z'n witte t-shirt had een zwarte mascara vlek. Als ik het zie begin ik te lachen. Hij kijkt me raar aan en begint dan ook te lachen. Ik haal snel de mascara van m'n gezicht en dan gaan we samen naar beneden.