Πλησίασέ Με....Αν Μπορείς

Κεφάλαιο 29

ΧΡΊΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!
Σήμερα ξύπνησα πολύ πρωί..
Με αρέσει γενικά η γιορτή αλλά αυτό που μισώ περισσότερο από όλα είναι το πρωινό ξύπνημα και το τηλέφωνο που χτυπάει κάθε ώρα και λεπτό για χρόνια πολλά.
Το ίδιο ισχύει και για την Πρωτοχρονιά βέβαια.
Μισώ τον ήχο του τηλεφώνου ώρες ώρες θέλω να το σπάσω και να μην ξανά χτυπήσει ποτέ.
Όσο για το πρωινό ξύπνημα αφήστε τα.
Πρέπει να σηκώνομαι πρωί πρωί για να βοηθάω την μαμά με τις δουλειές και το μαγείρεμα.
Το μεσημέρι θα φάμε όλοι μαζί οικογενειακώς και το βράδυ θα βγω με τον Βασίλη τον Άγγελο τον Άρη την Ζωή τον Γιώργο και την Μαρία.
Μόνο ο κακομοίρης ο Νίκος θα μείνει στο σπίτι.
Τον λυπάμαι λίγο.
Αν μπορούσα θα τον έπαιρνα μαζί μου.
Ήρθε με τόση χαρά για να παράσουμε όλοι μαζί Χριστούγεννα και τον αφήνουμε συνέχεια μόνο του.
Και αυτός παραπονιέται.
Όμως του υποσχέθηκα ότι την επόμενη φορά θα βγούμε νωρίς και θα έρθει και αυτός μαζί μας και ας έχουν αντίρρηση τα αγόρια.
Δεν θα κάνουμε πάντα ότι θέλουν αυτοί.
Τώρα τελευταία η συμπεριφορά του Άρη είναι λίγο περίεργη.
Είναι σαν να αγχώνεται για κάτι.
Σε αντίθεση με εμένα που είμαι καλύτερα από ποτέ.
Έχω ξανά βρει τον εαυτό μου και δεν φοβάμαι τόσο πιά.
Βέβαια το ψυχικό τραύμα εξακολουθεί να υπάρχει και νομίζω ότι ποτέ δεν θα το ξεπεράσω απλά θα το ξεχάσω.
Πάντα στην άκρη του μυαλού μου θα έχω εκείνη την μέρα.
Δύσκολα ξεχνάς πράγματα που σε σημαδεύουν για όλη σου την ζωή ..
Μεγαλώνοντας ίσως το ξεπεράσω και τελείως.. δεν μπορώ να ξέρω.
Μακάρι να το ξεπεράσω.
Αλλά δεν είναι μέρα για να θυμάμαι τέτοια πράγματα.
Τα αγόρια ήταν είδη μαζεμένα από νωρίς στο σαλόνι όσο εγώ με την μαμά και την θεία μου κάναμε δουλειές.
Δεν έχω σκοπό να βγάλω όλη την μέρα μου κάνοντας δουλειές οπότε πήγα στο σαλόνι με τα παιδιά.
Καθώς πήγαινα ο Άρης πήγαινε σε ένα άλλο δωμάτιο του σπιτιού για να μιλήσει στο τηλέφωνο.
Τι έχει πάθει αυτός;;
"Που πάει ο Άρης;" Ρώτησα τον Άγγελο μήπως ξέρει κάτι
"Ξέρω γω μωρέ.. τις τελευταίες μέρες όλο έτσι είναι... Και δεν μου λέει τι έχει γίνει" μου απαντάει.
Περίεργο..
Πολύ περίεργο.
Πάω να δω τι συμβαίνει.
"Να την αφήσεις ήσυχη το κατάλαβες" ακούω τον Άρη αν λέει σε κάποιον.
Για ποια μιλάει;;
"Ότι έγινε ήταν από δική σου ευθύνη" λέει μετά.
Τι έχει γίνει;;
"Φυσικά και δεν το ήθελα εσύ φταίς... Της έχεις καταστρέψει την ζωή" του λέει μετά.
Κάτι σοβαρό έχει γίνει.
Καλύτερα να πάω μέσα να δω.
"Άρη" λέω και μπαίνω στο δωμάτιο.
Εκείνος κλείνει το τηλέφωνο και το βάζει στην τσέπη του.
"Ελα μωρό μου" μου λέει.
"Τι έγινε;" Τον ρωτάω.
Είμαι σίγουρη πως θα μου πει ψέματα.
"Τίποτα μωρέ μια παρεξήγηση με έναν φίλο" μου απαντάει.
Ψέματα.
Δεν μου έχει πει ποτέ μία ψέματα γιατί το κάνει τώρα;
"Είμαι σίγουρη πως θα λυθεί.. έλα πάμε στα παιδιά" του λέω και πάμε στο σαλόνι.
Το μεσημέρι φάγαμε όλοι μαζί και μετά ο Άρης πήγε στο σπίτι του να ετοιμαστεί γιατί θα βγαίναμε το βράδυ.
Όταν άρχισε να νυχτώνει πήγα να ετοιμαστώ για να βγούμε με τα παιδιά και τότε ακούω την πόρτα του δωματίου μου να χτυπάει.
"Να μπω;" Ακούω τον Βασίλη να με ρωτάει.
"Ναι μπες έτοιμη είμαι" του λέω και εκείνος μπαίνει μέσα
"Πω πω πω μια κούκλα εισαι" μου λέει και κάθεται στο κρεβάτι μου.
"Σιγά καλέ υπερβάλεις" του λέω.
"Καθόλου" μου λέει και εγώ χαμογελάω.
Ο Βασίλης σηκώνεται και με πλησιάζει.
"Μ αρέσει να σε βλέπω χαρούμενη" μου λέει και με φιλάει στο μάγουλο.
"Και έτσι θα με βλέπεις από δω και πέρα... Χαρούμενη" του λέω.
"Αυτό θέλω... Άντε πάμε τώρα κάτω γιατί πρέπει να φύγουμε" μου λέει.
Εγώ παίρνω την τσάντα μου και κατεβαίνω.
Τα παιδιά ήταν έτοιμα και ο Άρης είχε έρθει οπότε μπορούσαμε να φύγουμε.
Οταν φτάσαμε στο μπαρ όμως είδα κάτι που δεν περίμενα να δω.

--------------------------------------------

Χευ

Σόρρυ που δεν ανέβαζα συχνά αλλά ξέρετε έχω πολύ διάβασμα γιατί σε λίγο καιρό ξεκινάω πανελλήνιες.
Εχω κάποια κεφάλαια είδη γραμμένα για να ανεβάζω κάθε μέρα για να μην σας αφήνω σε αγωνία.

Τι λέτε να είδε η Σοφία στο μπάρ;

Θα είναι καλό η κακό για εκείνη;

Θα το μάθουμε.

Τα λέμε στο επόμενο

Φιλιαααααααααα.