Πλησίασέ Με....Αν Μπορείς

Κεφάλαιο 26

Χτύπησα την πόρτα του γραφείου του μπαμπά μου.
"Περάστε" λέει και ο Άρης μπαίνει μέσα διστακτικά.
Εγώ τον ακολουθώ.
Όταν μπήκαμε μέσα καθησαμε και περιμέναμε να δούμε τι έχει να πει ο πατέρας μου.
"Λοιπόν...Με την κόρη μου είδη έχω μιλήσει και τώρα είναι η σειρά σου νεαρέ" ξεκινάει να λέει ο μπαμπάς.
"Τι ακριβώς θέλετε να μου πείτε;" Τον ρωτάει ο Άρης.
"Κανονικά σε αυτή την κουβέντα θα έπρεπε να είμασταν οι δυο μας αλλά τέλος πάντων" λέει ο μπαμπάς" λοιπόν νεαρέ...Από ότι έχω καταλάβει εσύ έχεις δεσμό με την κόρη μου" συνεχίζει.
"Μάλιστα" απαντάει ο Άρης.
"Ένα πράγμα θα σου πω νεαρέ και καλά θα κάνεις να το τηρήσεις...Αν πληγώσεις την Σοφία θα με βρεις μπροστά σου και δεν θα είναι για καλό" λέει ο μπαμπάς μου.
Δεν τόλμησα να μιλήσω γιατί ήξερα ότι αν μιλούσα ο μπαμπάς θα μου έλεγε να τους αφήσω μόνους και θέλω να ακούσω τι έχει να του πεί.
"Μα δεν έχω σκοπό να πληγώσω την Σοφία" λέει ο Άρης.
"Αυτά λένε όλοι νεαρέ.... Δεν σε απειλώ απλά δε προειδοποιώ.... Αν πάθει κάτι η Σοφία εξαιτίας σου θα με βρεις μπροστά σου" του ξανά λέει ο πατέρας μου.
"Έχετε τον λόγο μου ότι αν πάθει κάτι η Σοφία σίγουρα δεν θα το πάθει από εμένα... Την αγαπάω πάρα πολύ για να την πληγώσω" του λέει ο Άρης.
"Καλώς... Χαίρομαι που το ακούω αυτό... Ελπίζω μόνο να ισχύει κιόλας... Μπορείτε να φύγετε"λέει ο μπαμπάς μου και σηκωνόμαστε. "Εσύ Σοφία μην φύγεις" λέει μετά.
Ο Άρης φεύγει και εγώ μένω.
"Ορίστε"λέω.
"Τον πάω τον μικρό... Και τον έχω συμπαθήσει κιόλας" μου λέει και εγώ του χαμογελάω.
"Πάω από κει" του λέω του δίνω ένα φιλί σου μάγουλο και βγαίνω από το γραφείο του.
"Λοιπόν...Τι θα κάνουμε απόψε;" Ρωτάω όταν πάω στο σαλόνι.
"Δεν ξέρω" λέει ο Βασίλης.
"Καλά.. Εσύ σιγά μην ήξερες...Στην Αθήνα τι κάνεις κάθε βράδυ;" Τον ρωτάω.
"Είμαι έξω" μου απαντάει.
"Άμα βγείτε θα έρθω και εγώ μαζί" πετάγεται ο Νίκος.
"Εσύ θα κάτσεις εδώ...Θα έρθεις αύριο για μπάλα" λέει ο Άγγελος.
Εκείνη την ώρα χτυπάει το κινητό του Άρη.
Εκείνος σηκώνεται και πάει σε μία άκρη να μιλήσει.
Φαίνεται ταραγμένος.
Τι να συμβαίνει άραγε;
Όταν έκλεισε το τηλέφωνο τον πλησίασα.
"Άρη... Είσαι καλά;" Τον ρωτάω.
"Ναι ...Καλά είμαι" μου λέει.
"Δεν φαίνεται" του λέω."θες να μου πεις τι έχεις;" Τον ρωτάω.
Για λίγο δεν μιλάει κανείς.
"Ήρθε η αδερφή μου" μου λέει μετά από λίγο.
"Εσείς αδερφή;" Τον ρωτάω.
"Ναι... Μια μεγαλύτερη αδερφή η οποία μόλις έκλεισε τα δεκαοκτώ της έφυγε με γκόμενο και δεν ξανά γύρισε ποτέ" μου λέει.
"Πόσο καιρό λείπει;" Τον ρωτάω.
"Πέντε χρόνια" μου απαντάει
"Και δεν χαίρεσαι που ήρθε;" Με ρωτάει.
"Όχι... Γιατί οταν την είχα ανάγκη δεν ήταν εδώ" μου λέει.
"Άρη είναι αδερφή σου" του λέω.
"Αυτή ξέχασε ότι είχε αδερφό τόσα χρόνια όταν εγώ είχα ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον εκείνη έλειπε... Τώρα που εκείνη γύρισε γιατί εγώ να είμαι δίπλα της;" Μου λέει.
"Για να μην κάνεις το ίδιο λάθος με εκείνη... Όταν ένας άνθρωπος κάνει ένα λάθος εμείς δεν πρέπει να το επαναλαμβάνουμε" του λέω και εκείνος με αγκαλιάζει.
"Πήγαινε τώρα να δεις την αδερφή σου να συζητήσεις μαζί της και είμαι σίγουρη ότι μέχρι αύριο θα τα έχετε βρεί" του λέω.
"Αυτό θα κάνω.... Θα τα πούμε αύριο...Πες στον Άγγελο ότι έφυγα" λέει με φιλάει και φεύγει.
"Λοιπόν αποφασίστε τι θα κάνουμε;" Ρωτάω όταν ξανά πάω στο σαλόνι.
"Ο Άρης που είναι;" Ρωταει ο Άγγελος.
"Κάτι του έτυχε στο σπίτι και έπρεπε να φύγει" του απαντάω.
Τελικά αποφασίσαμε να κάτσουμε και να παίξουμε ένα επιτραπέζιο για να μην αφήσουμε και τον Νίκο μόνο του
Όταν η ώρα πήγε μία αποφασίσαμε να τα μαζέψουμε και να παμε για ύπνο.
Ο Νίκος κοιμήθηκε μαζί μου  ενώ ο Βασίλης κοιμήθηκε μαζί με τον Άγγελο στο κρεβάτι του.
Η θεία κοιμήθηκε σε ένα στρώμα στο δωμάτιο μου ενώ ο θείος είπε ότι δεν θα είχε πρόβλημα να κοιμηθεί στον καναπέ.
Βέβαια επειδή όταν πέσαμε εμείς για ύπνο όλοι κοιμόντουσαν κάναμε απόλυτη ησυχία.

--------------------------------------------

Χευ .

Τι κάνετε;

Ηρεμο κεφάλαιο.
Δεν έχω κάτι να πω.

Πατήστε ⭐ αν σας άρεσε και πείτε μου γνώμες στα σχόλια.. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλιαααααααααα