Πλησίασέ Με....Αν Μπορείς

Κεφάλαιο 1

Το όνομα μου είναι Σοφία Ξενοπούλου... Είμαι δεκαοκτώ χρονών και πηγαίνω τρίτη λυκείου.
Σήμερα μετακόμισα μαζί με τους γονείς μου στην Θεσσαλονίκη.
Ίσως να είναι και καλύτερα για εμένα..
Να ξεφύγω από το κλίμα της Αθήνας.
Δεν αντέχω άλλο εκεί πέρα.
Έχουν συμβεί πολλά τον τελευταίο χρόνο και και αυτή η μετακόμιση νομίζω πως μου θα μου κάνει πολύ καλό.
Βέβαια αυτή ήταν πρόταση του ψυχολόγου μου.
Εκείνος πρότεινε να φύγουμε από την Αθήνα..
Τώρα στην Θεσσαλονίκη θα με παρακολουθεί ένας συνάδελφος του...
Αύριο θα πάω με τον αδερφό στο νέο μου σχολείο και μετά σε μία αθλητική σχολή που είναι εκεί κοντά για να συνέχισε ο Άγγελος τις σπουδες του.
Σήμερα κάνω ένα νέο ξεκίνημα.
Δύσκολα θα κάνω φίλους ξανά αλλά τι να κάνω....
Έφυγα από την Αθήνα για δικό μου καλό.
Εξάλλου οι φίλες μου μου είπαν ότι θα έρχονται να με βλέπουν οπότε μπορούν.
Έχω τακτοποιήσει τα πράγματά μου και ετοιμάζομαι να ξαπλώσω γιατί είμαι κουρασμένη από το ταξίδι αν και δεν ήταν πολύ μεγάλο.
"Πως είσαι;" Με ρωτάει ο αδερφός μου καθώς μπαίνει στο δωμάτιο μου.
"Καλά είμαι εσύ;" Τον ρωτάω.
"Μια χαρά. Τακτοποιήθηκες;"
Με ρωτάει.
"Ναι.... Εσύ;;" Τον ρωτάω.
"Και εγώ αλλά έχω ακόμα κάτι πράγματα να μαζέψω και βαριέμαι να τα μαζέψω τώρα" μου απαντάει.
"Κλασικός Άγγελος" λέω και γελάμε.
"Παιδιά ελάτε κάτω να φάμε" ακούω την μαμά μου να μας φωνάζει.
"Μαμά εγώ δεν πεινάω...Θα ξαπλώσω" της λέω όταν μπαίνει στο δωμάτιο μου.
"Γιατί κορίτσι μου... Έχεις να φας από το μεσημέρι" μου λέει.
"Το ξέρω αλλά είμαι πολύ κουρασμένη και θέλω να ξαπλώσω" της εξηγώ.
"Καλά κορίτσι μου... Όπως θες.... Άγγελε εσύ θα έρθεις να φάμε έτσι;" Ρωτάει η μαμά τον αδερφό μου.
"Ναι... Κατέβα και έρχομαι" λέει ο Άγγελος και η μαμά φεύγει.
"Όλα καλά;" Με ρωτάει αφού έφυγε η μαμά.
"Ναι" του απαντάω.
"Σίγουρα;" Με ρωτάει.
"Σίγουρα" του απαντάω.
Εκείνος μου χαμογελάει μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και πάει στην κουζίνα να φάει.
Εγώ έβαλα τις πυτζάμες μου και ξάπλωσα..
Μετά από λίγο με πήρε ο ύπνος.

***

Οι γονείς της Σοφίας μαζί με τον αδερφό της Άγγελο βρίσκονταν στην κουζίνα.
"Η μικρή δεν κατέβηκε να φάει;" Ρωτάει ο μπαμπάς της Σοφίας.
"Ήταν κουρασμένη.... Ήθελε να ξεκουράσει" απαντάει η μαμά της.
"Άγγελε πως την βλέπεις;; Είναι καλύτερα... Εσείς τα λέτε όλα μεταξύ σας" ο πατέρας της απευθύνεται στον αδερφό της.
"Έτσι δείχνει" του απαντάει εκείνος.
Όταν τελείωσαν με το φαγητό η Μαρία η μαμά της Σοφίας μάζεψε τα πιάτα και τα έπλυνε.
Όσο εκείνη καθάριζε στην κουζίνα ο Αντρέας ο πατέρας μαζί με τον αδερφό της ήταν στο σαλόνι και μιλούσαν.
Μια ώρα μετά πήγαν να ξαπλώσουν...
Ο Άγγελος έμεινε ξύπνιος και χαζευε στο κινητό το όταν ξαφνικά άκουσε φωνές....

***

Πάλι ο ίδιος εφιάλτης...
Κάθε βράδυ το ίδιο...
Άνοιξα τα μάτια μου ουρλιάζοντας και είχα δάκρυα στα μάτια μου..
Ο Άγγελος έτρεξε αμέσως και με αγκάλιασε.
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα μπήκαν στο δωμάτιο και οι γονείς μου.
"Ηρέμησε κορίτσι μου όλα καλά... Τελείωσε τώρα" μου λέει ο αδερφός μου κρατώντας με στην αγκαλιά του.
Δεν μπορούσα να του πω τίποτα.
Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω.
Λίγα λεπτά μετά αφού είχα ηρεμήσει λίγο ο Άγγελος είπε στους γονείς μας να φύγουν.
"Είσαι εντάξει τώρα;" Με ρωτάει.
"Ναι" λέω και εκείνος σκουπίζει τα δάκρυα από τα μάτια μου.
"Άγγελε; Θα κοιμηθείς μαζί μου απόψε;;Σε παρακαλώ" του λέω.
"Ναι" μου λέει και με σφίγγει στην αγκαλιά του.
Μέχρι να κοιμηθώ έμεινε ξύπνιος.
Μου μιλούσε για να με κάνει να ξεχαστώ..
Πάντα τα κατάφερνε..
Μετά από πολύ συζήτηση με πήρε ξανά ο ύπνος..

--------------------------------------------

Χεϋ

Αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο της νέας μου ιστορίας..

Δεν έχω κάτι να σας πω προ το παρόν..

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο.

Φιλακιαααααα