De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

50 • zondag 15 september 2013

Het was erg laat die avond toen Bobby uit de lift van het penthouse in Boston stapte.

Door een onverwachtse vergadering met Richard Hess, was hij de volledige dag nog in Washington D.C. gebleven. Die ochtend had hij Gabrielle met een zwaar hart op de hoogte gebracht, die nauwelijks iets had gezegd aan de lijn. Zodra hij vroeg hoe het kwam, had ze hem geantwoord dat ze erg moe was. Ze had het hele weekend gebruikt om te studeren, had ze hem verteld.

Bobby had willen zeggen dat ze niet de enige was die leed aan slaapgebrek, maar hij had net op tijd zijn mond weten te houden. Tot diep in de nacht had hij de dossiers van Samuel Malone bestudeerd. De foto's die hij had gemaakt van zijn verloofde en Caleb Moreno waren korrelig geweest, maar het was voldoende om te beseffen dat Gabrielle die bewuste nacht in mei niet bij haar zinnen was geweest. Zelfs op een onscherpe foto kon Bobby de wazige blik in haar ogen zien.

Gabrielle de la Roche was zonder twijfel dronken geweest. De kans was bijna zo goed als zeker dat ze niets meer wist van haar eigen acties.

Bobby wist dat die ideeën enkel een illusie van hem waren. Hij wist dat er andere nachten waren geweest, nachten waarin zijn verloofde wel precies wist wat ze deed. De eerdere foto's bewezen dat en Bobby had ze doorheen zijn bureau gegooid van woede, voordat hij zijn handen in zijn gezicht had begraven.

Toen de liftdeuren achter hem sloten, aarzelde hij. In zijn hand had hij de sleutel van het penthouse, maar hij was bang wat hij zou aantreffen.

Hij kon haar niet meer verliezen. Ze achtervolgde hem in zijn dromen. Ondanks al haar fouten, kon hij haar niet verlaten. Hij had zo gehoopt dat de privédetective zijn vage vermoedens de kop zou indrukken.

Bobby had al één keer geprobeerd om Gabrielle te vergeten. Hij was elke avond op pad gegaan, op zoek naar verlossing in de armen van een andere vrouw, maar tot zijn grote afschuw zag hij geen enkele vrouw meer. In elk gezicht zag hij maar één gezicht: haar gezicht. Die groene heksenogen gingen overal met hem mee.

Ze mocht hem niet verlaten. Bobby wist niet wat hij zou doen zonder haar. Ze was alles wat hij ooit in een vrouw had verlangd.

Het feit dat hij haar ooit had laten gaan, had hij duur betaald. Als hij haar niet onder druk had gezet die bewuste ochtend in mei, meer dan een jaar geleden, dan had Caleb Moreno nooit zijn klauwen in haar kunnen zetten. En die bastaard had het slim gespeeld. Als hij Gabrielle nooit had laten gaan, dan was Gabrielle nooit naar de Westkust teruggekeerd, dan had Gabrielle die auto nooit binnengebracht, dan was er nooit een etentje geweest waarin Caleb zijn gevoelens had kunnen laten zien en dan haatte Gabrielle de la Roche Caleb Moreno vandaag nog altijd.

Het was zijn straf en hij zou het lijdzaam ondergaan.

Gisterenavond had hij getobd over het dossier van Caleb Moreno. Elke pagina had hij drie keer gelezen en elke keer bleef Bobby met twijfel achter.

Wat moest hij doen? Hoe graag hij ook wilde, hij kon Gabrielle niet voor het blok zetten en haar dwingen om een keuze te maken. Hij kon die keuze ook niet in haar plaats maken.

Bobby duwde zijn hand tegen zijn voorhoofd in de hoop de barstende pijn te verzachten. Het enige dat hij kon doen, was bij haar blijven en hopen dat haar keuze niet zou vernietigen.

Zodra Bobby de deur naar het appartement openduwde, kwam Fitz, de hond van zijn verloofde, hem niet voor één keer begroeten.

De schrik sloeg Bobby om het hart. Waar was Gabrielle? Verschillende doemscenario's speelden voor zijn ogen.

Hij knipte het licht aan en kon toen opgelucht terug ademhalen.

Gabrielle de la Roche lag opgerold in de karamelbruine leren sofa, met een glas wijn in haar hand dat gevaarlijk schuin hing en een bijna lege fles wijn op het salontafeltje.