De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

12 • woensdag 26 november 2008

"Serieus, waar heb je me mee naar toe genomen?" fluisterde Gael terwijl ze haar grijze gestreepte sjaal rond haar hals verwijderde en haar donkerblauwe mantel uitdeed. Eronder droeg ze een bedrukt chiffon bloesje en een strakke leren broek.

Naast haar deed Clara opgewonden haar suède jasje uit en wenkte naar de barman. Ze zag er leuk uit in een bohemienne-achtig jurkje met hoge cognackleurige laarzen die tot aan haar knieën kwamen.

"Dit is één van de leukste uitgaansplaatsen in Boston. Veel leuke mannen en ze checken nauwelijks je identiteit." Clara wond een rosse lok rond haar vinger en knipoogde naar de donkerharige barman, die hen glimlachend aankeek.

"Goedenavond, dames. Hoe kan ik jullie van dienst zijn?" Hij gooide een roodgestreept theedoek over zijn schouder en glimlachte zijn helderwitte tanden bloot.

"Hallo. Mijn vriendin en ik willen graag een martini van het huis," bestelde Clara, voordat Gael haar mond had kunnen opendoen. Ze schudde enkel haar hoofd en nam plaats op de barkruk, terwijl ze toekeek hoe Clara met de barman flirtte.

Tijdens één van de eerste lessen was de rosse spring-in-'t-veldje Gael al opgevallen. Meer dan twintig minuten te laat was Clara het eerste college Principes van economie binnengevallen, met een trui die zeker drie maten te groot was en duidelijk niet aan haar toebehoorde en druk kauwend op een mueslireep. Mompelend had ze haar excuses gemaakt tegenover de professor, en was naast Gael neergeploft, die met open mond naar het meisje naast haar had gestaard.

Clara Wilkins had een paar colleges samen met Gael. Ze was geboren en getogen in Boston en kende de stad als haar binnenzak. Ze klaagde luidkeels over het feit dat ze verplicht op de campus moest verblijven. De eerste weken had ze Gael met plezier op sleeptouw genomen om haar kennis te laten maken met haar favoriete plekjes in de stad. De vlotte, babbelzieke Clara wist iedereen aan de praat te houden en kon gemakkelijk vrienden maken.

Toen Clara vandaag tijdens het college voorstelde om 's avonds iets te gaan drinken in de stad, had Gael niet kunnen weigeren. De laatste tijd had ze bitter weinig tijd gehad om op ontdekkingstocht te gaan naar leuke uitgaansplekken, aangezien ze meestal op haar kamer bleef om te studeren of om extra oefeningen te maken voor haar praktische wiskundecolleges. Af en toe zag ze andere eerstejaars als ze naar de refter liep om te eten, maar Gael bemoeide zich niet met anderen.

"Geen nood, hier komen alle leuke mannen," zei Clara, die Gael haar glas toeschoof. "En ik vond dat je wel een avondje vrij kon gebruiken. God mag weten hoeveel je studeert. Je hebt nood aan alcohol en leuke mannen! Beschouw dit als een laat verjaardagscadeau," grijnsde Clara.

"Die barman heeft nochtans een boontje voor je," mompelde Gael, die een slokje nam. "Zit hier thee in?" vroeg ze, terwijl ze nog een slokje nam. Het drankje dat Clara had besteld, was heerlijk.

Clara rolde met haar donkerbruine ogen. "Ik had het niet over mij, maar voor jou, gekkerd. Geen idee wat ze in deze martini's doen. Ik weet enkel dat dit de beste van heel de stad zijn," antwoordde ze.

"De barman zegt me niet echt iets," antwoordde Gael, die geïnteresseerd rondkeek. De bar had een oosterse sfeer die heel elegant was, met donkerhouten meubels en olijfgroen behang dat een lichte print had. De ruimte was zachtjes verlicht met grote papieren lampionnen die aan de muren hingen en het plafond bestond uit zware houten balken.

"Geen enkele man zegt je ooit iets." Clara zette haar glas neer en keek naar Gael. "In het college van professor Allessandrini zitten zeker drie jongens die zo in een sportmagazine kunnen gaan poseren."

Gael zuchtte. "Fijn voor hen, maar ik ben geen fan van opgepompte bicepsen." Ze ging met een hand door haar haren, die ze had losgelaten en die tot aan haar middel vielen.