และแล้ววันแข่งก็มาถึง สนามแข่งคือโรงเรียนของมินยุนกิ ก่อนถึงเวลาแข่งซักประมาณหนึงชั่วโมง ก็มีผู้คนเริ่มเข้ามาจับจองที่นั่งกันบ้างแล้ว แล้วในโรงยิมบนอัฒจันทร์นั้นก็เริ่มเต็มไปบางแถวแล้วด้วย อีกเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น เกมก็จะเริ่มขึ้น
ถามว่าเวลาตอนนี้มินยุนกิเขานั้นรู้สึกตื่นเต้นบ้างหรือเปล่า บอกเลยว่ามาก เขาเป็นตัวหลักในทีม เป็นกัปตัน และม.หกปีสุดท้ายด้วย เขาจะทำให้โค้ชผิดหวังไม่ได้ เขาต้องเล่นให้ดีที่สุด เขาคือความหวังของคนทุกคนที่นั่งดู สายตาหลายคู่ที่เขารู้สึกว่ากำลังมองมาที่เขานั้น ทำให้เขากดดัน ถ้าหากเขาทำพลาดขึ้นมาล่ะ มีหวังโดนว่ากันปากต่อปากแน่ๆ
นักกีฬาทั้งสองทีมมาถึงสนามกันครบหมดแล้ว เหลือเพียงแค่รอเวลาและผู้คนมาดูเท่านั้น ระหว่างนั้น นักกีฬาทั้งสองทีมก็วอมร่างกาย ลองชู๊ตบาสลงห่วงบ้าง มินยุนกิวอมร่างกายอยู่อีกแดนของสนาม แต่สายตาหยุดอยู่ที่การวอมร่างกายของอีกทีม โดยที่เขาเห็นแล้วก็ต้องรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที
ทีมนั้นน่ะ..ชู๊ตแม่นทุกคนเลยแฮะ...
'บ้าเอ้ย...เลิกคิดก่อนๆ ทำให้เต็มที่ก็พอมินยุนกิ นายทำได้น่า...' เขาคิดในใจ
" พี่ก้าครับ " เสียงทุ้มๆนุ่มๆของชายคนหนึ่งเรียกสติเขากลับคืนมาก่อนที่หัวเขาจะคิดเลยเถิดไปไกล อาจจะก่อให้เกิดความเครียดหลังจากนั้นตามมา จองกุกเดินถือน้ำเย็นขวดนึงมายื่นให้เขา เขาหยิบรับมันไว้ด้วยความเต็ม พร้อมกับรอยยิ้มกว้างๆจนตาหยี
" ขอบใจนะ เอ้อ..ว่าแต่นายนั่งตรงไหนล่ะ "
" ผมจะนั่งยู่ตรงหลังที่พี่นั่งพักเนี่ยล่ะครับ เผื่อพี่เหนื่อย หิวน้ำ ผมจะได้บริการพี่ทัน " รุ่นน้องชายพูดแล้วยิ้มให้ รอยยิ้มนั้นทำให้เขามีกำลังใจขึ้นมาเป็นสิบเท่าเลยล่ะ เมื่อกี้อะไรที่คิดมากอยู่มันก็หายไปหมด แค่เพียงรอยยิ้มจากคนตรงหน้าเพียวเสี้ยวเดียวเองงั้นเหรอ
YOU ARE READING
BRO or Boyfriend #KookGa
Fanfictionเขาสองคนจะสามารถเลื่อนสถานะระหว่างพี่ชาย กลายเป็นแฟนกันได้หรือไม่
