Tussen De Jongens

5

Pov Christina
We hebben al onze spullen verhuisd naar de westvleugel. Hij was al helemaal ingericht met prachtige meubels. Ik laat me vermoeid vallen op het bed. De laatste tijd ben ik snel moe. Ik weet niet wat er is. Mike plof naast me. "Heey prinsses, alweer moe?" Vraagt hij lief. Ik knik en ga tegen hem aan liggen. "Misschien moet je er mee naar de dokter gaan." Stelt Mike voor. Ik knik weer en Mike belt meteen de dokter van het internaat. "Hij komt over een uurtje dus dan kan je nog even slapen." zegt Mike terwijl hij zijn armen om me heen slaat. Ik knik en gaap.

"Chris, wake up." Ik open mijn ogen en kijk recht in die van Mike. Ik kreun maar sta toch op. Ik doe een zwarte joggingbroek en zwarte sweater aan. Dan komt de dokter binnen lopen. "Nou Christina, wat zijn de klachten?" vraagt hij aardig. "Ehm ik ben nogal vaak moe en voel me niet lekker." som ik op. De dokter noteert wat. Dan doet hij nog wat testjes. "Ik denk dat ik al weet wat je hebt, maar voor zekerheid zou ik je graag even mee willen nemen naar het ziekenhuis." zegt de man dan. Ik knik. "Mag Mike mee?" vraag ik terwijl ik Mike's hand vast pak. De dokter knikt. We lopen achter hem aan naar buiten. Hij stapt in zijn auto en wij stappen achterin in.

Na een half uurtje rijden komen we aan bij het ziekenhuis. We lopen naar binnen. Ik ga op de behandelings stoel zitten. We doen nog wat testjes en dan loopt de dokter de kamer uit. Mike komt voor me staan en trekt me in een knuffel. Ik sla mijn armen om zijn nek en verstop mijn hoofd in zijn shirt. Opeens horen we allemaal stemmen. Sommige schreeuwen zelfs. Er komen 5 dokters de kamer binnen. Ik laat Mike verbaasd los. De dokters kijken verschrikt naar een blaadje. "Mevrouw Edwards, we moeten even iets bespreken. We hebben iets gevonden in uw DNA wat in maar 1 familie voorkomt. Het blijkt dat u prinses Christina Sophia McClain bent." Ik kijk geschok en ruk het papier uit de dokter zijn handen en kijk ernaar. Het klopt.

Ik lig op de bank tussen Mike's benen. We hebben het de rest meteen vertelt. Gelukkig behandelen ze me nog wel normaal. Uit de testen bleek ook dat ik Pfeiffer heb. "Chris, ga maar slapen. Ze zeiden dat dat het beste is." zegt Mike. Ik knik en nestel me tegen hem aan. Hij grinnikt. "Goodnight Prinsses." fluistert hij in mijn haar. Ik gaap en sluit mijn ogen.

Droom:
"Christina, waarom is de keuken nog niet opgeruimt?" mijn vader komt boos de woonkamer instormen waar ik op mijn knieëen de vloer aan het schrobben ben. Ik kijk hem angstig aan. "I-ik was nog niet klaar met de woonkamer en mama zei dat ik niet weg mocht voordat ik klaar was." stammel ik. "Nonsens, geef nu niet je moeder de schuld. We hebben je grootgebracht en opgevoed en dit krijgrn we ervoor terug: een liegend kind dat ons de schuld geeft." mijn vader komt dreigend op me af en pakt me bij mijn kraag. Hij trekt me omhoog. Ik kan nog net op mijn tenen staan. Hij sleurt me mee naar de kelder. Hij begint me te slaan en te schoppen. Opeens komt Mike de kelder binnen lopen. Hij loopt dwars door mijn vader heen. Ik kijk hem met grote ogen aan. "Rustig Chris, het is maar een droom. Kom hier." hij houd zijn armen open en ik stort me erin. "Maar hoe?" vraag ik. "Leg ik wel uit als je goed uitgerust bent. Kom mee." Mike begeleid me het huis uit en opeens staan we voor het internaat. We lopen naar binnen en gaan meteen naar de westvleugel. Mike legt me op bed en komt naast me liggen. "Als je nu in slaap valt word je eigenlijk weer wakker. We zijn nu wel al een paar uur verder daar." legt hij uit. Ik knik en nestel me in zijn armen. Zo val ik in slaap.
Einde droom

Ik komt hijgend overeind. Als ik naast me kijk zie ik Mike zich uitrekken en gapen. "Morning." zegt hij met een sexy morning voice. "Maar hoe? He? Wat?" stammel ik verbaasd. Mike lacht. "Ik zal het even uitleggen. Er zijn twee families op deze planeet met speciale gave's. De familie Hood en de familie McClain. Ik ben een Hood en jij een McClain. Ik merkte dat je een nachtmerrie had en ben dus in jou droom gekomen om je te helpen." legt Mike uit. Ik knik even. "Zijn er nog meer gave's waar ik over moet weten??" vraag ik na een tijdje. "Daar kom je vanzelf achter." Grijnst Mike. Ik kijk hem quasi-boos aan. "Run!!" Roept Ashlyn. Mike staat op en rent weg. "Michael Samuel Hood, hier komen you Basterd." roep ik. Ik ren achter hem aan, maar Mike is al verdwenen. Ik open de badkamer deur en zie Leo en Nathan zoenen. Ik geef een gil. Ze laten elkaar verschrikt los en kijken blozend naar mij. De rest komt verschrikt aanrennen. Behalve Mike, hij komt droog met zijn handen in zijn broekzakken aanlopen. "Heey babe." zegt hij en geeft me een kus op mijn kruin. "Je wist dit al hé?" vraag ik. Hij knikt droog. Ik mep hem op zijn arm. "Ey jij had het ook kunnen weten als je niet de hele tijd met je eigen vermoeidheid bezig was." roept hij opeens fel. Ik deins geschrokken achteruit. "Mike, waar slaat dat op? Je weet dat ik Pfeiffer heb." roep ik dan boos. De rest is al weg gegaan zodra ze merkten dat er ruzie kwam. "Gewoon allemaal aanstellerij!" schreeuwt Mike in mijn gezicht. "Wtf Mike, je weet dat ik me nooit aanstel. Je hoeft je echt niet als een dick te gedragen!" schreeuw ik terug. Mike's ogen worden bijna zwart en hij komt dreigend op me af. Dan voel ik zijn hand op mijn wang branden. Hij heeft me geslagen. Hij heft zijn hand weer op. Ik doe mijn armen beschermend voor mijn hoofd, wachtend op de klap die niet komt. Ik laat langzaam en voorzichtig mijn armen weer zakken en kijk op. Leo en Nathan houden Mike vast zodat hij niks meer kan doen. "Ash, Lin en Lana, hier komen!" roept Leo. De meiden rennen meteen naar ons toe. Als ze de situatie in zich hebben opgenomen lopen ze naar mij toe. Ze pakken me bij mijn armen en begeleiden me naar de living. We gaan op de bank zitten. Lana pakt mijn losse haar bij elkaar en doet het in een staart. Lin en Ash kijken me met grote ogen aan. Ash gaat voorzichtig met haar vingertoppen over mijn wang waar een blauw\rode afdruk van Mike's hand staat. Ik begin te huilen. "Wat heb ik fout gedaan?" vraag ik wanhopig als ik de meiden aankijk. Ik zie Ash nadenken. "Laat hem voelen hoeveel pijn hij je heeft gedaan." ik knik onzeker. Op dat moment komen Damen, Jack, Stefen en Zach binnen rennen. "Omg heeft Mike je geslagen? Ik zal hem eens laten merken wat er van vind." Damen wil weglopen maar Jack houd hem tegen. "Damen. Leo en Nathan zijn al bij hem." Damen gaat verslagen op een stoel zitten. "Ik laat hem niet zomaar één van mijn vrienden én de kroon prinses slaan." mompelt hij. Ik sta op en ga op mijn hurken voor hem zitten. "Damen, ik waardeer het dat je zo beschermend bent en ik ben blij met zo'n goede vriend als jij, maar ik wil niet dat hij jou ook pijn doet of dat hij de andere pijn doet. Als prinses moet ik kijken wat het beste is voor andere mensen en als dat ten koste gaat van mij dan is dat maar zo." ik leg mijn hand op zijn knie. Hij kijkt me met tranen in zijn ogen aan. "Chris, promise me you'll be strong." smeekt hij haast. "I promise, die jongen gaat wat mee maken. Hij komt nog wel te weten dat je mij niet zomaar kan slaan als een stuk oud vuil." ik sta zelfverzekerd op en word dan in een groepsknuffel getrokken. Dan gaat de deur open. Eerst komen Leo en Nathan binnen. Achter hen loopt Mike met gebogen hoofd. Damen en Zach gaan meteen voor me staan. Mike kijkt op en ziet het. Hij zucht even. Ik leg mijn hand op Damen's schouder. Hij gaat aan de kant zodat ik er langs kan. Ik ga voor Mike staan en kijk hem koel aan. "Chris.. Sorry dat ik je sloeg, het had nooit mogen gebeuren." begint Mike maar als ik mijn hand opsteek als gebaar dat hij stil moet zijn, stopt hij meteen met praten. "Michael, ten eerste alleen vrienden mogen me Chris noemen en ten tweede, het is al gebeurt dus nu weg. Ik heb hier nu echt geen zin in." mijn stem klinkt hard en kil. Ik zwiep mijn staart naar achteren. Mike ziet de blauw\rode handafdruk op mijn wang en schrikt. "H-heb ik dat g-gedaan?" stottert hij half in paniek. "Ja asshole dat heb jij haar aangedaan en ik dacht dat ze duidelijk zei dat ze hier geen zin in heeft dus laat haar nu met rust." Damen komt naast me staan. Mike knikt verslagen en loopt weg. Zodra de deur dichtvalt stort ik in. Ik val huilend op de grond. "W-we waren veel te hard." huil ik.  Zach komt naast me zitten. "Je hebt het beste gedaan Chris. Meer kan je niet. Jij gaat nu slapen want je bent nog steeds ziek." hij helpt me overeind en tilt me op. Ik verberg mijn hoofd in zijn nekholte en snuif zijn geur op. Zach grinnikt waardoor ik bloos. Zach legt me op bed. "Ik heb mn pyama nog nii aan." gaap ik. "Kan je jezelf omkleden?" vraagt Zach lief. Ik denk even na en schud dan mijn hoofd. Zach lacht. Hij trekt zijn shirt uit. Ik kijk hem verbaasd aan. Dan trekt hij mijn shirt uit en doet zijn shirt bij me aan. Hij trekt ook mijn broek uit. Hij legt me onder de dekens en doet mijn staart uit. "Goodnight babygirl." fluistert hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. Maar als hij weg wil lopen raak ik in paniek. "Z-zack, alsjeblieft blijf. Straks komt Mike weer en doet hij me meer pijn." ik kijk hem bang aan. Ik zie een glimp van boosheid en pijn door zijn ogen gaan maar gaan al snel weer naar de liefe, bezorgde blik. Hij knikt en trekt zijn broek uit. Dan kruipt hij bij me onder de dekens. Ik nestel me in zijn armen. Ik val langzaam in slaap. Als ik op het randje van slapen lig hoor ik Zach nog iets mompelen. "Ik ben een Hood Chris, Mike is een verre neef dus in tegenstelling tot mij, geen volbloed Hood. Hij kan alleen in je dromen als hij in een relatie met je is, maar aangezien het nu uit is zal je geen last meer van hem hebben." dan val ik echt in slaap. In een rustige droom.