Öğretmenim (!)

Bölüm 6

 Arkadaşlar ! Şuan inanamıyorum 1K olduk.  Gerçekten çok mutluyum. Aslında bugün müsait değilim. Ondan dolayı bu bölüm biraz kısa olabilir. Ondan dolayı çok özür dilerim. Ama 1.1K yı görünce hediye için hemen bir bölüm yazmalıyım dedim. Tekrardan teşekkürler.. Bu arada kimse doğru tahminde bulunamadı.. Hemen bölüme devam edin.. :)

       Kapıyı açınca karşımdaki Hasan Hocaydı.. Yani manevi abimdi.. :)  Elinde yaş pasta ile kapıda bekliyordu. Bir an çok şaşırdım.. Ve aşırı mutlu oldum çünkü abim dediğim insanı 1 aydır göremiyordum. ( Görememe sebebim Hasan Hoca tarih alanında çok iyi olduğu için araştırma için üniversitelere gidiyor. ) 

         Hasan Hocayı görünce ne yapacağımı şaşırdım ve o an heyecanla hemen ona doğru atılıp sarıldım. Yani bu üzgün ve tedirgin anımda beni mutlu edebilecek tek insan yanımda olmak için kapının önündeydi.. Hemen içeri doğru alınca elindeki yaş pasta ve marketten aldığı aburcuburları hemen elinden aldım . Ve içeri doğru girerken uzaktan bize bakan Ali Hocayı fark ettim. Bana ve Hasan Hocaya bakıyordu. Ama zaten Ali Hoca da Hasan Hocayı tanıyordu. (Nedeni Hasan ile Ali bir ara aynı okulda çalıştılar ve ben onlar beraber çalışınca da Hasan hocayla olan yakınlığımı Ali Hoca biliyordu.) 

      Hasan Hocanın Ali Hocayı görmemesi için önüne geçtim. Çünkü eğer Ali Hocayı görseydi kesinlikle eve davet ederdi ve en son istediğim şey olurdu bu.. Hasan Hocayla içeri geçtik ve oturma odasına doğru ilerledik..

         Ali Hocadan

Evet Mira bana yalan söyledi. Ama ben bunu yalan olarak görmüyorum ve neden böyle yaptığını anlamıyorum. Çünkü ben Mirayı tanıdığımdan beri böyle birşey yaşamadık. İlk gün hariç :) Ama ben inanmasam da Mira bana yalan söyledi ama neden ? Benden uzakken neden Ahmete veya okuldaki diğer hocalara yakındı. Neden beni görünce yolunu çeviriyor ama diğer hocalarla her zamanki gibi gülüp eğleniyor. Neden ? Gerçekten şuan bir çıkmazdayım. Ama neden ? Şuan hepsinden çok düşündüğüm şey bu başka bir öğrenci olsaydı bu kadar düşünür müydüm ?

Ben bu kızı neden bu kadar önemsiyorum gerçekten bilmiyorum ? Bu düşüncelerle evimde ilerlerken ev bana dar geldi ve nefes almak için dışarı çıkmam lazım.. Gerçekten düşünmekten her yer bana dar geliyor.. Hemen montumu aldım ve dışarı çıtım. Ve o anki sahne gerçekten beni çok üzdü.. Şuan nasıl anlatacağım bilmiyorum bu ağrı o kadar ağır ki size böyle anlatayım hızlı hızlı yürürken serçe parmağının masanın yanına çarpmasından bile acı.. Düşünün artık. Beni yok eden ne oldu biliyor musunuz ?? Hasan'ın boynuna öyle içten sarılması.. 

Yani kıskanmamam lazım ve neden kıskanıyorum ki o benim öğrencim. Öğrenciler evlerinde okulu , öğretmenlerini , derslerini, arkadaşlarını düşünür. Öğretmenler ise sadece hayatlarını düşünür ama neden ben böyleyim.. Evde, okulda, özel derslerimde sadece oo.. O bana tavır aldığı için okulda ders bile işleyemedim.. Neden ama neden.. Daha fazla buna dayanamayacağım eve gidip onu düşünmemem lazım zaten Hasan da yanında ona birşey olmaz..

       Ya hocam gerçekten ne kadar mutlu oldum anlatamam. Gerçekten sizi çokk özledim, dedim ve gittim yanına oturdum. Şuan gerçekten mutluydum. Her şeyden uzak bir gün geçireceğim.. Hasan Hoca elini omzuma attı ve;

- Ya kimin böyle kardeşi var ?

- Ya hocam.. Gerçekten size hayranım.