512

Fena kesiğim sana

Selim bakışlarını bana çevirdi.

''Bizi de ikiye bölüyorum asker.

Önde 20 kişi ilerleyecek.

Yirmi kişinin on kişisi öncü birlik.

Öncü birliğin başındasın.

Benim bu askerlerin başında olmam lazım.

Ama sana çok yakın olacağım''dedim.

Bizim her operasyondaki timimizdi bu yirmi kişi.

Ayarladığımızda Selim'i ve çocukları gönderdim.

Yaklaşık beş dakika sonra elimi havaya kaldırdım ve gideceğimiz yönü gösteren bir işaret verdim.

Askerlerle birlikte intikale başladık.

Yanımda alaydan tanığım bir asker bana eşlik ediyordu.

Kimse çıt çıkarmıyordu ve yoğun bir kar yağışı vardı.

Şuan dağın tepesindeydik ve aşağıya inip bir köyden geçmemiz gerekiyordu.

İniş başladığında dağdaki kar bize çok sıkıntı verdi.

Askerlerin yükleri ağırdı.

Her an tetikte olup bir yandan da inişe geçmeye çalışıyorduk.

Dürbünü elime aldım.

Köydeki bacalardan çıkan dumanları gördüm.

Yaklaşmaya başlıyorduk.

Kardan kimi zaman önümüzü göremeyecek mesafeye gelmiştik ve intikalimiz fazlasıyla yavaşlamıştı.

Bu köyden geçip tırmanışa geçmemiz lazımdı.

Çünkü Jerma Betkar denilen yer büyük bir geminin ters çevrilmiş haliydi.

Şehidan dağına çıkıp bu kampı basmalıydık.

Orta noktasında da vaha gibi bir yer vardı.

Ve oldukça büyük sayıda terörist vardı.

Bu yılın rahat geçmesi için bu kampı bitirmeliydik.

Köye giriş yaptığımızda artık askerler kardan yürüyemez olmuştu.

Neredeyse köye varmıştık.

Selim ve on kişilik tim köye giriş yapmışlardı.

Elini kaldırdı ve ilerlememiz için işaret verdi.

Askerleri ilerlettim.

Köyden bir kaç kişi bize doğru gelip yolları açmaya başladı.

Farsça bir şeyler söyledi.

Gül'ü çağırdım.

O biliyordu.

Gül de soğuktan donmuş gibiydi.

Dişleri soğuktan birbirine vuruyordu.

Adam soğuktan nasırlaşmış elleriyle elimizi sıktı.

''Bizi misafir etmek istiyorlarmış.

Tipi iki günden önce bitmeyecekmiş''dedi.