ÖLÜNCE SEVEMEZSEM SENI

2.BÖLÜM:SAHTE EŞ⭐

An gelir;önce bir insan durur,sonra bir sokak,derken bir şemt ve şehir.Bir bakmışsın paldır küldür yıkılır bütün bulutlar. 《Atilla Ilhan.》

Bölüm Şarkısı:Duman-Melonkoli

Kim olduğunu bilmediğim adamın üzerinde,uzun süredir bakışıyordum.
"Senin bu saatte benim evimde,ne işin var."
Ne diyeceğimi bilemeden bir anda üzerinden kalktım.
"Been telefonumu almaya geldim."
"Hıım,sen insanların evine pencerden mi girersin ufaklık"?
Ufaklık demesi oldukça sinirlerimi zıplatmıştı.
"Seninle karşılaşmak istemedim."
"Neden?"
"Bilmiyorum,telefonumu alıp gidicem söz veriyorum birdaha karşına çıkmayacağım."

Dediklerimin onaylaması için umut ederken aramızdaki mesafeyi iyice kapattı.
Koyu kahverengi gözlerini,yeşillerimle buluşturdu.

"Birdaha karşıma çıkmayacaksın demekki? Evime ilk gelişinde de öyle söylemiştin,ama buradasın."

Ne cevap vereceğimi düşünürken,bir adım gerileyip kendini yatağa bıraktı.

"Şimdi polisi arayıp,evime küçük bir hırsız girmiş,desem.Hoşuna gider mi?"

Dediklerinin hiç biri umurumda değilken beni ufaklık olarak görmesi mahaf ediyordu.

"Tamam.Özür dilerim,söz veriyorum başına bela olmuyacağım bir daha."

Gözlerimin dolmasına mani olamadım.

"Ufaklık üzülmüş bakıyorum,tamam hadi al telefonunu."
Telefonu bana uzatıp vericeğini düşünürken tekrar çekti.Ne yapıyordu bu oyun mu oynuyordu?

"Verir misin telefonumu?Sanada eğlence çıktı."

"Vericem,ama şartım var."
Benimle dalga geçtiği yetmiyor,birde şart koyuyordu.

"Peki,söyle"

Suratıma bakıp sinir bozucu bir bakış attı.
"Karım olmanı istiyorum."

Duyduklarımı hazım etmeye çalışıyordu.Neyden bahsediyordu bu çocuk?Kendimi toparlamaya çalıştım.

"Nee diyorsun sen? Tanımadığım bir adamla evlenicek miyim"

Gözlerimin içine bakarak büyük bir kahkaha attı.
"Çok safsın ufaklık.Seninle gerçekten evleneceğimi felan mı zannettin?"

"Hayır,öyle bir beklentimde yok!Kendin az önce söyledin."

"Evet,karım olucaksın.Ama formaliteden."
Karşımdaki çocuğun dediklerine anlam vermeye çabalıyordum.
"Nasıl yani?"

"Bunu neden yapıcağımızın sebebini sorma.Sadece bir gecelik karım olucaksın.Sonra telefonunu vericem.Birdaha da karşıma çıkmayacaksın."

"Bu yapacağımın bana zarar vermeyeceğini nerden bilicem?

"Merak etme,birşey olmuyacak.Sen dediğim yap yeter.Şimdi eve git yarın akşam alıcam seni."

"Şey,senin daha adını bilmiyorum."

"Bilmenede gerek yok."
Gıcık.Meraktan öldürecek beni.

"Ben Mira."
"Isim mi bulamamışlar?"
"Hı?"
"Bişey yok akşam 8 de köprünün orada ol."
"Peki."
"Hı bu arada şık giyin.Fazlada açık olmasın.Başımı belaya sokmayı istemezsin."
Ukela şey.Sinirden tırnaklarımı elime geçirdim.
"Tamam."

Tam odadan çıkacakken seslenmesiyle durdum.

"Ufaklık.Geldiğin gibi git.Sana ceza olsun."

Sırf telefonum için katlanıyordum şu uyuza.
"Tamam!"Yüzüne bile bakmadan pencerden atladım.Bu saatte nasıl boş taksi bulacağımı bilmiyordum.Biraz yürüdükten sonra gelen taksiye bindim.