Special Chapter: Five

2.4K 232 53
                                    

Согжин: Сайхан хооллоорой

Би: Чи ч бас

Тэр намайг гэрт хүргэж өгсөний дараа утсанд дуудлага ирэн харвал Бэкхён залгаж байв. Би тэрнийг өнөөдөр харсан шүү дээ, тэр нэг эмэгтэйг чирээд яагаад эмэгтэйчүүдийн эмнэлэг орсон гэж?
Олон тэнэг асуултууд толгойг минь эзэмдсэн ч аль болох бодохгүйг хичээн утсаа авлаа.

Би: Байна

Бэкхён: Аринаа надтай ярилцаач?

Би ч бас тэрэнтэй ярилцах хэрэг байгаа шүү дээ, хэдий би эсэргүүцсэн ч тэр бол хүүхдүүдийн минь аав. Хичнээн би тэрнийг үзэн ядсан ч бидний дунд 5 амин холбоос холбож байгаа учраас яах ч аргагүй.

Би: тэгье ээ

Бид үргэлж ордог байсан гэрийн ойр байх кафед уулзхаар болсон учраас би гэрээр орон хувцасаа солиод бэлэн болсныхоо дараа кафед ирхэд тэр цонхоор ширтэн суух аж. Би чимээгүйхэн тэрний хажууд очин өөдөөс нь харан суухад тэрний харц над руу ширтэн яг л бид өсвөр насны анхны болзоогоо хийж байгаа хосууд шиг хэн хэн нь чимээгүй суух аж.

Бэкхён: А-Аринаа нөгөө юу с-с-сайн уу ? тэрнийг ийнхүү гацаж түгдчин хэлхэд би инээж орхилоо. Гэхдээ бид  ийм харилцаатай биш болсон учраас эргээд төв царайлан толгой дохино

Бэкхён эргээд цонхруу ширтэн : Бидний хамгийн анх энд ирсэн өдрийг санаж байна уу ? Хавар байсан учраас анхны интоорын мод цэцэглээд би чамд үүрд байх амлалт өгч ширээн дээр сэрээгээр өөрсдийнхөө нэрийг сийлж билээ. Тэр ийнхүү гунигтай инээмсэглэн харцаа ширээ рүү шилжүүлэн санаа алдлаа. Гэхдээ ширээн дээр бидний нэр алга

Би юу ч хэлсэнгүй зүгээр л дурсамжуудаа эргэн бодход бид юунаас ч илүү жаргалтай байж. Хэдий өдийг хүртэл аймшигтай зүйлийг давж ирсэн ч бид эргээд нийлсэн шүү дээ. Тэр бүхэн ингээд дуусах ёстой байсан гэхэд итгэхгүй нь...

Биднийг хэсэг чимээгүй байх хойшуур зөөгч бяслагтай бялуу мөн 2смүүти ширээн дээр тавин бөхийгөөд цааш явлаа.

Бэкхён: Бяслагтай бялуу *инээмсэглэх* нэг удаа энд ирээд үргэлж иддэг энэ бяслагтай бялуугаа идэх гэтэл чи минь огиулаад бид сахиусан тэнгэрүүдийгээ олчихсон байсан. Би маш их аз жаргалтай байсан Аринаа

Би хацарнаас урсах нулимсаа захирч чадахгүй нь, зүгээр л цаг хугацааг ухраагаад аз жаргалтай үерүүгээ эргээд очих юмсан.. Гэхдээ энэ боломжгүй гэдгийг мэдхэд л гунигтай санагдана. Бас одоо миний хэвлийд бидний бяцхан үр бий болсон шүү дээ

|LOTTO| Where stories live. Discover now