My EX turns out to be My Fiance

Chapter 4

His Feelings

Narinig ko ang pagbukas ng pinto sabay padabog itong isinara.

"Jessica!" malakas na sigaw ni Mark.

Anong problema niya?

Lumabas ako mula sa likuran ng refrigerator at lumabas ng tuluyan sa kitchen.

Nakita ko siya na paturay-turay na naglalakad havang nakayuko. Mukhang lasing siya.

"Jessica! Nasaan ka?!" galit niyang sigaw.

Linapitan ko siya at inangat niya ang mukha niya para makita ako. Bigla akong kinabahan. Anong gusto niya?

Mabigat niyang nilagay ang dalawang kamay sa magkabilang balikat ko at tinitigan lamang ako ng malalim.

Sa hindi inaasahang pagkakataon ay nakita ko siya na umiyak.

Humagulgol siya sa harapan ko.

Ang tanging nararamdaman ko lamang ngayon ang sakit, sakit ng puso.

I hate to see him crying.

Napaluha na rin ako. Parang naiinitindihan ko nag iniiyak niya.

"Alam mo ba Jessica?" panimula niya.

Nanatili akong nakatingin habang patuloy ang pagpatak ng mga luha ko.

"Ikaw ang kauna-unahang babaeng minahal ko!"

Ikaw rin ang unang lalakeng minahal ko...

"Ikaw ang nagparamdam saakin kung paano magmahal, kasi minahal kita ng totoo!" yumuko siya at tinapik tapik ang kabilang balikat ko.

Amoy alak pa ang hininga niya

"Pero bakit Jessica?! Bakit ka ganyan?! Bakit di mo ako kayang mahalin tulad ng pagmamahal ko sayo?!"

Ano?! Ako mahal mo? Bakit ka may iba kung mahal mo ako?! Bakit Mark?!

"Dahil sayo! Nawalan ang ng tiwala sa sarili ko!" sigaw niya sabay upo.

Mukha siyang bata na inagawan ng candy. This is the first time I see hm crying.

Kung ngayon ay umiiyak siya ng ganito, paano pa noon? I wasn't able to asked Dave about him. Ngayon ko lang narealize na tama pala ang pagtrato niya saakin.

Oo, bata pa kami noon. Im 15 and he is 16 but those were the times na nageexplore kami. Those are the times na fragile ang damdamin ng isang tao. Doon din nabubuo ang pagkatao ng tao.

He is acting this way because of me. Kung nasabi ko lang sana ng maaga at kung sana nag reach out agad ako sakanya. Kung naipaliwanag ko sana ng maayos ang lahat...

Kung hindi ko sana siya agad sinukuan...

Ang tagal na ng panahon pero hanggang ngayon dala-dala niya parin ang sakit. Bakit ka ganyan Mark?

We're already an adult. Hindi kami mag mamature kung di namin to maayos.

Umupo ako para yakapin siya.

"Mark... I am really sorry. I am sorry kung sa tingin mo ay hindi kita minahal. Im sorry sa lahat ng pagkukulang ko sayo."

Niyakap niya ako pabalik.

"Huwag mo na akong iiwan ah?" sabi niya sa gitna ng mga paghikbi.

And now I realized that I am still lucky knowing that all this time, I am still the one for him.

***

Kinabukasan ay late akong nagising. Linggo ngayon at pupunta kami kina mommy at daddy ko. Ngayon ang uwi nila from London kasama ang kuya ko.