Oraya bakarken birden evin ışıkları geldi. Odanın lambası yanmaya başladı. Yanar yanmaz pencerenin önünde ki mahluk oradan yok olmuştu. Biraz aşağıda bekledim, saatin çok geç olduğunu sanmıyordum. Saat geç olmamasına rağmen o cadde üzerinden bırakın bir insanı, kedi köpek bile geçmiyordu. Apartmandan birine bu durumdan bahsedersem muhtemelen adım deliye çıkacak ve tanımasam da apartmandaki insanları eminim bana ne selam verirlerdi bundan sonra ne de yüzüme bakarlardı. Daha fazla o halde beklemedim. Korka-korka yukarı çıktım. Sürekli kendimi motive etmeye çalıştım. Eve geldiğimde salonun ve tuvaletin de ışığı açıktı. Fakat tuvalete gidip gitmediğimi hatırlamıyordum. Bu düşüncelere boğularak kendimi daha fazla korkutmamak için evin içinde kendi kendime konuşup, kendimi motive etmeye çalıştım. Oturma odasına kapı aralığından baktım ama pencere tarafını göremiyordum. O anki adrenalin ile sanki kalbim boğazımda atıyordu. Yavaş yavaş kapıyı açtım ve içeride kimse yoktu. Gördüğüm şeyden emin olmama rağmen kendi kendimi saçma sapan şekilde motive etmeye çalışıyordum. Ne anneme babama diyebilirdim, ne de herhangi bir arkadaşıma…
ESTÁS LEYENDO
Zuzumbilesi Hikayesi - Full
TerrorCiddi şekilde dinleyecek arkadaşlar sizlere uyarım var. Korkak olanlar bu kısımdan sonra başka bir sekmede başka bir şey okusun. Bu hikaye 2015 yılında incisözlük sitesinde zuzumbilesi adlı kullanıcı tarafından anlatılmış bir hikayedir. Sitede payla...
