Drakenmagiër

Hoofdstuk 1

Het is een drukte van jewelste in het dorpje Cirpi. De straten zijn versierd en overal staan kraampjes. Mensen lopen vrolijk kletsend en lachend langs de koopmannen, maken hier en daar een praatje en bekijken de koopwaren die de kramers hebben uitgestald. 

Michael kijkt zijn ogen uit terwijl hij door de drukke straten strompelt. Hij is op zoek naar zijn broer Scott. Ze zouden samen naar de markt gaan voor de toespraak van de koning, maar hij was zonder Michael vertrokken. Hij had nog iets te doen, zei hij.

Michael blijft even stilstaan bij een kraampje met edelstenen en staart naar de felgekleurde juwelen. Hoe zou het zijn om genoeg geld te hebben om zo’n stenen te kunnen kopen? denkt hij. Twee opgedofte vrouwen komen naast hem staan en bekijken de stenen kritisch. De koopman komt uit zijn tent tevoorschijn en begint zijn verkooppraatje tegen de vrouwen. Michael lijkt hij niet te zien, hij heeft toch niet genoeg geld om zo’n steen te kopen.

Dat hij arm is, zie je aan alles. Zijn ongekamde, zwarte haar, dat slapjes over zijn hoofd hangt. Zijn vuile kleren, die nog van zijn broer zijn geweest en hem nog veel te groot zijn, zodat de pijpen van zijn broek over de straat slepen. Zijn afhangende schouders, zijn holle wangen en zijn veel te dunne armen en benen, die wijzen op een voedseltekort. Maar ondanks alles is Michael een vrolijke jongen en geniet van het leven. Hij is leergierig en zijn helblauwe ogen nemen zijn omgeving schattend in zich op.

Michael loopt weer verder en bekijkt de mensen om hem heen, op zoek naar de brede gestalte van zijn broer. Zijn oog valt op een kleurrijk affiche dat aan een kraampje vast getimmerd is. Ronald de nieuwe koning, staat erop. Onder de tekst lacht de foto van een jongeman Michael tegemoet. De nieuwe koning is nog erg jong, Michael schat hem een jaar of 25, maar hij heeft al veel meegemaakt in zijn leven. Zijn vader was een vreselijke tiran en regeerde met harde hand over het land Thuranië . Hij was gehaat bij vele mensen, maar dat maakte de tirannieke koning helemaal niks uit. Hij buitte de arme boeren, zoals de ouders van Michael en Scott, uit, nam hen hun vee af, en inde de helft van de oogst als belasting, waardoor Scott, Michael en hun moeder nadat hun vader hun had verlaten in een klein huisje aan de rand van het dorp moesten gaan wonen.  Uiteindelijk is dat ook de reden van de dood van de koning geworden; hij is vermoord door een onbekende man, die door velen een held genoemd wordt.

Het rijk werd verdeeld onder de twee zoons van de koning, waarvan Ronald de oudste was. Zijn jongere broer, Lodewijk werd heerser over de nog onbekende gebieden in het zuiden van de rivier de Thur. Ronald werd koning van het noorden, waar ook het dorpje Cirpi lag. En vandaag kwam de nieuwe koning voor het eerst naar Cirpi. In de andere dorpen was de koning al vaker geweest, maar omdat Cirpi zo ongeveer het kleinste dorpje was dat toch nog enige invloed in Thuranië had, was dit ook het laatste dorp waar de  koning een toespraak ging houden. In de rest van het land liggen nog kleinere dorpen, maar het grootste deel van de bevolking die niet in de stad leeft, trekt als nomaden over de vlaktes.

De komst van de oude koning was altijd een verschrikking. De koning werd door zijn lijfwachten de stad ingedragen  maar de Grote Markt. Daar hield hij een toespraak, waar iedereen verplicht naartoe moest komen. De weinige mensen die niet kwamen opdagen, werden misdadigers genoemd, opgepakt en openlijk terechtgesteld. Ook de ouderen en zieken moesten op hun voeten getrokken en meegesleept worden.  

Gelukkig was de oude koning in de laatste jaren niet meer naar Cirpi gekomen. Maar nu hij dood was,  kwam de nieuwe koning natuurlijk naar alle dorpen om een toespraak te houden.  Michael had slechts één van de toespraken van de oude koning bijgewoond, een gebeurtenis die hij liever zo snel mogelijk vergeet. Het was de dag dat zijn buurvrouw die erg ziek was, en niet meer uit bed kon komen, door de soldaten van de koning het huis uitgesleept werd, naar de Grote Markt om daar terechtgesteld te worden. Het was de vrouw die vaak op hem paste in  de tijd dat zijn moeder ziek was, hem altijd wat lekkers toestopte en die met grote feestdagen altijd langskwam om lekkere soep te brengen. Hij  kon het eigenlijk nog steeds niet zo goed bevatten.