First Kiss - LEGACY 5 (AWESOMELY COMPLETED)

Just A Kiss

12

Wala ng nagsalita ulit habang nagbabyahe kami.

I didn't know he would be that offended. I just said the right thing, didn't I? Ayokong umasa siya sa posibilidad ng kami dahil mali iyon. I know that deep in my heart that I loved Noah Festines. I love him. Yes, I do.

Noong makarating kami sa unit ko ay atubili pa akong bumitaw kay Ashton. Tahimik niyang pinatay ang makina bago niya inalis ang kaniyang helmet. Ginawa ko rin iyon habang nakatingin lamang sa likod niya. He's not talking anymore. He's no longer the playful bodyguard that I know.

Naglakad siya papunta sa elevator at pinindot ang buton para roon. Nauna akong pumasok at sumunod naman siya sa akin. Nanatili lang ako sa likod niya habang siya ay hindi nagsasalita.

Tiningnan ko siyang muli. His eyes were glued to the elevator's door. Ni hindi man lang niya ako magawang sulyapan. I just pursed my lips and tried to open my mouth when three men entered the elevator. I kept my mouth shut and bit the insides of my mouth.

What do you really want Se? You made it clear already, right? Ito naman ang gusto mo? You don't want him to assume. He's now back to being your guard now. He won't think of possibilities anymore because you shoved it down his throat. You are incapable of loving anymore.

Naguguluhan na talaga ako sa sarili ko. I badly need my Lolo right now.

Noong makarating kami sa unit ko ay hinarap ko na siya. Diretsyo ang tingin niya sa akin at walang emosyon ang mata niya. I bit my lip before looking at him.

"Ipapaalala ko lang sayo. Birthday ng Uncle Greg mo at may party siya sa Hallmark. Susunduin kita mamayang alas otso." Aniya. Hindi na niya hinintay ang sagot ko at agad ng tumalikod sa akin.

I spent the rest of the time trying to prepare for Uncle Greg's birthday while wondering about Ashton. Should I apologize? But why would I apologize in the first place, right? Nagsabi lang ako ng totoo at ang pagsasabi ng totoo, kahit gaano pa kasakit, ay hindi magiging mali.

Besides, I am Serise Montreal. I bow down to no one.

Kasalukuyan kong sinusuklay ang aking buhok noong makarinig ako ng sunod sunod na pagring ng aking telepono. Noong sinagot ko iyon ay nalaman kong ang mga kapatid ko ay paakyat na sa unit ko. Ilang minuto lamang ay pinagbuksan ko nga ang tatlong bobo kong mga kuya.

"What?" salubong ko sa kanila. I was greeted by Seven's stupid grin. Damn him. Porket pumayag na si Chantal na magpakasal.

"Ang sungit na naman. Kaya di ka gusto ni Noah eh." Pambibwisit nito. Hindi ko na lamang siya pinansin. Ano naman kung ayaw ni Noah sa akin?

"Manahimik ka nga Seven. Se, nag aalala na si Papa. Hindi na siya makakain—"

"Puros canton na lang kinakain niya, actually." Pagputol ni Seth sa drama ni Kuya Shawn. Isinuot ko iyong tear dropped ruby earrings na bigay ni Lolo noong debut ko.