2865 μ.Χ.

Heart

Ο Hakyeon και η IR άρχισαν να ντύνονται πάλι με αργές, ντροπαλές κινήσεις. Η σεξουαλική, παθιασμένη όρεξη είχε αντικατασταθεί από τρυφερότητα και αμηχανία. Μέσα στα ρούχα τους ξανά, κάθισαν κανονικά στον καναπέ, κρατώντας τα χέρια σφιχτά. Δεν μιλούσαν. Η IR ξάφνου έμοιαζε αγχωμένη. Ο Hakyeon το πρόσεξε και γύρισε προς το μέρος της χωρίς να πιέσει την κατάσταση. Γύρισε για να της δείξει πως είναι εκεί, έτοιμος να ακούσει τα πάντα από κείνη. Η κοπέλα ξερόβηξε κάμποσες φορές, έγλειφε αγχωμένα τα χείλη όμως ακόμα, οι λέξεις δεν έμοιζαν να θέλουν να βγουν. Αναστέναξε απογοητευμένη από τον εαυτό της. Οι εικόνες και οι λέξεις είχαν συσσωρευτεί μέσα στο κεφάλι της, έτοιμα να ειπωθούν, όμως η φωνή έφτανε στο λαρύγγι της, κάτι την εμπόδιζε. Ήξερε ήδη τι ήταν. Ο φόβος. Φόβος ότι αν μιλήσει, η εμπιστοσύνη και όλα τα συναισθήματα που είχε ανταλλάξει με τον Hakyeon θα εξαφανίζονταν στη στιγμή και θα έμενε για μία ακόμη φορά μόνη. Όπως είχε γίνει ξανά στο παρελθόν – μέχρι φυσικά να αποφασίσει να σφραγίσει τα χείλη της οριστικά. Όμως τώρα ένιωθε πως ήταν διαφορετικά γιατί ο Hakyeon ήταν διαφορετικός. Σφαλιάρισε βουβά τις σκέψεις της και άρχισε να μιλάει πριν συνεχίσει να βάζει πρώτα τη λογική. Έσκυψε το κεφάλι και ξεκίνησε.

«Ήμουν έντεκα χρονών όταν εμφάνισα τα πρώτα σημάδια καρκίνου. Καρκίνο στο αίμα είπαν οι γιατροί. Είχαν αρχίσει ήδη να χρησιμοποιούνται τα konas όμως δεν μπορούσαν να μου βάλουν πλασματικό αίμα γιατί ο οργανισμός μου δεν θα άντεχε και θα πέθαινα. Και η μητέρα μου δεν ήθελε να με κάνει tosen». Η φωνή της IR έβγαινε με δυσκολία από τα χείλη της. Είχε αρχίσει να τρέμει και ο Hakyeon της κράτησε πιο σφιχτά το χέρι για να της δώσει κουράγιο να συνεχίσει. Η κοπέλα πήρε μία ανάσα, ηρέμησε και ξεκίνησε ξανά.

«Κρυφά απ΄ όλους κανονίσαμε χειρουργίο με την μητέρα μου, κρυφά ακόμα και από τον πατέρα μου. Έκτοτε δεν αισθάνθηκα ποτέ ξανά το ίδιο. Έκτοτε δεν αισθάνθηκε ποτέ ξανά. Ποτέ, μέχρι τώρα», είπε με μια πνοή. Διστακτικά κοίταξε τον Hakyeon. Έμοιαζε ακόμα μπερδεμένος από τη συνέχεια της ιστορίας. Είχε ζαρώσει τα φρύδια στην προσπάθεια να σκεφτεί πιο γρήγορα και η συνειδητοποίηση δεν άργησε να έρθει. Τα μάτια του γούρλωσαν και τινάχτηκε μακριά της. Αυτήν ακριβώς την αντίδραση δεν ήθελα ποτέ ξανά να αντικρίσω, σκέφτηκε εκνευρισμένα. Σταύρωσε τα χέρια θυμωμένα, τραβήχτηκε στην άκρη του καναπέ και κοίταζε την πόρτα με στενεμένα μάτια. Ο Hakyeon ακόμα δεν είχε μιλήσει, άφηνε τη γλώσσα του σώματος να μεταφράζει τις σκέψεις του. Χρειάστηκε πάνω από πέντε λεπτά μέχρι να αποφασίσει να επιστρέψει στον καναπέ. Κάθισε στην ίδια θέση με πριν, η IR όμως είχε ήδη τραβηχτεί στη γωνία, μακριά του. Ο άντρας άπλωσε το χέρι και της ακούμπησε διστακτικά τον ώμο.