Hayatın size oyunlar oynadığını, her daim size komplolar kurduğunu, canınıza kastı olduğunu falan düşünmeye başladığınız an tüm dikkatinizi önünüzdeki yola verirsiniz. İşte tam da bu noktada anlarsınız ki, siz ne kadar özen gösterirseniz, o an kendinizi uçurumdan atmışsınız demektir.
Son birkaç ayım mazbutluktan, heyecan dolu bol aksiyonlu filme dönüştü. Ya bir yere götürülüyor, ya kaçırılıyor, ya tehdit ediliyor ya da dayak yiyordum. Edilgen olma dalında üst seviyeleri aşmaktaydım. Emekli ikramiyem Desert Eagle’mın yüzünü bile göremeyecektim. Bir insana belli yaştan sonra adrenalin bağımlılık yapıyor. Gençleşmiştim adeta. Tonla dayak sonrası eve kadar yürüdüm.
O kadar huzur doluydum ki camekanlar, sokak lambaları, araç farları, insan silüetleri, kediler,köpekler, karıncalar ve tüm güzel kadınlar; herşey bembeyazdı. En son bu beyazı, limoni annemin cenazesinde babamda görmüştü. Fiyakalı adamdı. Çok geçmeden onu da kaybetmiştim.
Nihayet evime ulaştım. Üç beş basamaklı giriş kapısında kıçımı kaldıramadım. Uyuşukluk halen devam etmekteydi. Ceplerimi yokladım ve anahtarlarımı bulamıyışımı umursamadım. Ayakkabımıdaki anahtarları çıkarırken, ilginç huylarımdan olan, evimin ziline bastım. Asansöre doğru yürüdüm.
Ah benim şirin evimin mendebur kapısı. Karakteristik özelliklere sahip cansız varlıkları oldum olası severim. Açtım kapımı. Kan içindeki gömleğimi, yediğim dayaklarla paralanmış ceketimi, bir bacağı diğerinden daha uzun duran pantolonumu acilen çıkarıp atmayı düşlerken yine örüyordu ağları kader. Boş odamdan garip sesler yükseliyordu.
Kapıya doğru yaklaştıkça sesler daha da garipleşti. Belimden silahımı alma refleksimin moralimi bozmasına izin vermeden diz çöküp kapı deliğinden biilgi edinmeye çalıştım. İçerideki renklerin ahengini müstehcen filmlerden anımsadım. Çok saçma.
Odaya daldım.
"Senin ne işin var burada?"
"Ya abicim bir çık dışarı ya. Ne yapıyorsun ya!"
"Fuat, manyak mısın lan? Aylardır senin bokuna gelmeyen kalmadı ve sen, benim evimde bir oro...."
"Saçmalama. Çık beni bekle"
Nitekim çıktım. Yanlış anlaşılmasın, diğer silahımı almak için çıktım. Yatak odasındaki gardırobun alt çekmesinin diplerinde baba yadigarını alıp, kalleşin seviştiği odaya geri döndüm.
"Hoşgeldin evlat" dedi.
"Film mi çeviriyorsunuz, ne dönüyor lan?"
"Teklifimi tekrar düşünmen için burdayım. Tüm dünyaya sahip olabiliriz"
"Benim tarafımdan sahip olabileceğin tek şey..."
Cümlenin sonunu kurşunlarıma bıraktım. Ancak Führer bundan da kurtuldu. Karşımda duran tek şey silahımın kevgire çevirdiği duvarımdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Asimetrik Aksilikler (Tamamlandı)
FantasyVarlık ve yokluk arasındaki ince çizgide hayali yaşantıların gerçek hayata yansımalarını tasavvur edemeyen emekli bir ajanın trajikomik hayat öyküsüdür. Roman içerisinde yaşanan olaylar tamamen hayal ürünüdür, ancak hiçbir zaman yaşanmayacak değildi...
