Yağmur Gibiyim.

Oyun

Suratıma yediğim tokat ile rüzgarlarımdan eser kalmamıştı damarlarım da, Sag yanağıma gelen Vildan hanımın eli yüzüme vurmamıştı sanki tüm duygularımı çalıp ellerime öfke yi koyuvermişti.      gözlerindeki küçümseyeci bakışı tüm bedenimi hapis halinde iken  titrediği mi farkettim, insanların içinde vurmuştu bana, sevdigim adamın içinde onun annesinin gözlerinin önünde , ..her zaman ki gibi, gözlerim dolu dolu , yıllardir yapmadigim bir şey yaptım ona, masum bir bakış atmıştım yapma diyor du gözlerim bana acı ve ne olur bunu bana yaşatma ama ne mümkün Dü degil mi onda kalp dedigimiz organ yoktu
Onda vicdan yoktu onda merhamet yoktu o, hissiz di acımasızdı bencildi  ona göre küçüktüm ben degil mi?  Yutkundum bir kere daha yutkundum konuşamaya çalışsam aglamaklı sesim yüzünden daha da rezil olacaktım sussam susamazdım.
Ege, bir sinirle  tuttu Vildan hanımın kolundan ve sola dogru fırlattı, gözlerim fal taşı kadar açılsa da ses çıkarmadan izledim. sevda hanım, kız kardeşi ve Vildan hanımın, attığı çıglık evin içini dolduruyordu. Ege aynı hareketle fırlattıgı yerden şaçlarını kavradıgı gibi bu sefer sag'a dogru sürükledi kollarına yapışmıştım yapmamasını bi denli önemlemeye çabalıyordum ne kadar boş oldugunu bilsem de atılan çığlıklar kulaklarımı patlatıyordu sevda hanımı polis polis diye bağırırken sanem annesini bir hışımla susturdu
"anne kendine gel "
Haklıydı herkes kendine gelmeliydi. Ege Vildan hanımın şaçlarını bıraktıgında gözleri ağlamaktan kızarmış tı yıllardır belki de hiç yaşamamış oldugu bir erkek gücü ile tanışmıştı kendisi şiddet görmeksizin bana hem fiziksel ,fiziksel e oranla da pskolojik şiddet uyguluyordu  daha yeni ki asaletinden eser yoktu .nefesi durmuş şaşırmıştı, boğazından çıkan inilti sesleri ve geriye kalan hıçkırıklar,..

onu ağlarken hiç görmemiştim çünkü o aglamazdı üzülmezdi kendi öz kardeşiyleriyle bile yıllardır küstü,  etrafinda arkadasi yoktu yalnizdi .. Kendisi , ezdigi insanlar  ve kızlari, beni sevmesede onlara yaptigı annelik dudak ıssırtırdı .. gözlerim sevda  hanıma kaydıgında algıladıgım tek kelime onun tam bir sinsi oldugu idi Vildan hanımın yanına yaklaşırken bile bence göstermelik bir oyundu, bana yansıtılan ayna tamamen bu görüntüyü güzel mi yahut da çirkin mi diye göstermek le meşgul olmaya çabalıyordu, keşke Vildan hanımdan sonra Ege, annesinide hırpalasaydı veya onunda hakkın dan  da ben gelmeliydim bunu yapabilirdim ama tek sorun Ege idi ona kıyamazdım ki  yanına çökerek Vildan hanım ı kaldırmaya çabalayan sanem hariç hepimizin tepkisi sahte idi benim de dahi,
Ege ise  çıldırmış gibi bakıyordu , gittikçe daha da korkunç bir hal alıyor daha da sinirleniyor her an cinayet işleyecek bir katil edası yayıyordu gözlerin de ki koyu mavilik,,

Vildan hanıma üzülmesem de kendimi yine ucube gibi hissetmeye başlamıştım sanem ise ordan oraya koşturuyordu,   yanima geldi  annesi gibi davranmasini  bekledim.
aksine tüm ön yargılarımı yıktı  gözlerinde ki korkuyu görünce anladim o benden daha üzgündü,
"üzgünüm çok üzgünüm." diyerek yanımdan uzaklaştı ağzımı açıp bir laf edemedim yine.
Ege hala bagrıyordu annesine bunu bana nasıl yaptığını kendisinin nasıl ezip geçtigini merak ediyor du onun merakı bu yüzden di peki ya ben benim bundan sonraki hayatım kolay olacak gibi degildi Ege bir kaç gün eve uğramaz olur biterdi bi yerde kalabilirdi lakin benim bu saatten sonra gidecek bir evim yoktu her gün başka bir açığımı arayan kadına vurmuştu Ege, sırf ben üzülmeyeyim diye, bilmiyorduki aslında o tokat benim evimi,  grurumu, ve yiyeceğim onca hakaretin anahtarını vermişti, bilmiyordu işte benim bildigim şeyler arasında onun bilmedikleri çok yer kaplıyordu ve bu yük gerçekten ağırdı fazla agır. Hizmetçileri anneme su kolanya getirirken ayakta bir ileri iki geri yapan ve dakika başı küfür eden sevgilime masum masum baktım canım o denli acıyordu ki , bir ucubeye göre fazla cesurdum ha? annesi haklıydı ben onu hakedecek biri degildim yutkundum bir kez daha agır bir şeydi o kadar agır dıki hemde sevdigim adamın annesi bana bir ucubeymişim gibi bakıyordu canımı yakıyor du işte ağlamayacak kadar yanıyordu canım kaybettiklerim için yanıyordu ...