Hızla içeri girdim ve bana bakan endişeli gözleri umursamayarak yukarı çıktım.Kendimi bulduğum boş bir odaya attım.İstemsizce ağlıyordum.Ama neden ağladığıma anlam veremiyordum.Harry nin gidişine mi ağlıyordum.Yoksa söylediği sözlere mi?Sanki veda ediyor gibiydi.
Ben ağlamaya devam ederken Ginny hızla içeri girdi ve yanıma oturdu.
Sonra"Ne oldu?"dedi.
"Harry gitti "dedim.
"Ne!"
"Gitti işte Ginny.Bana ise hayatını yaşa dedi."Bunun üzerine Ginny odadan çıktı.Ben ise yalnız kaldım.Neden Harry böyle yapıyordu ki?Neden kaçıyordu?
Tam kalkacakken cebim de bir şey olduğunu hissettim.
Elimi soktuğumda bir not buldum.
"Gece 2 de eski barınağın orada olacağım.Hazırlan gel.Gitmemiz gerek."
Bu Harry olmalıydı.Hemen notu yerine koydum ve aşağıya indim.
Herkese Harry nin gittiğini açıkladıktan sonra tekrar yukarı çıktım ve bana ayrılan bir yatağa yattım.
Saat 2 olunca ise yanıma çantamı aldım ve notta yazan yere gittim.
Harry beni görünce hemen yanıma geldi ve"Hermione o evde bir casus var.Gitmemiz lazım.Yoldaşlık üyelerinden biri olması muhtemel."dedi.
"Tek başımıza ne yapacağız Harry."dedim.
O ise acı bir şekilde gülerek"Hortkulukların neler olduğunu biliyorum Herm.Marvolo Gaunt'un Yüzüğü,Tom Riddle'ın Günlüğü,Salazar Slytherin nin Madalyonu,Helga Hufflepuff'ın Kadehi,Rowena Ravenclaw'ın Diademi,Voldemort un Yılanı Nagini ve..."
"Ve. Ne?!"
"Ve ben Herm.Senden sakladığım şey buydu."
Hemen Harry nin boynuna atladım ve ağlamaya başladım.
Harry ise"Biliyorum Herm.Bu çok zor.Ama ölmeliyim."dedi ve de beni kendinden ayırdı.
"Harry buna izin veremem."dedim yaşlı gözler ile.
O ise önüme düşen saçlarımı kulağımın arkasına iterek"Vermelisin Herm."dedi.
Tam bu sırada arkamdan bir ses geldi.
"Neye izin vermeli?"
Kafamı hızla arkaya çevirdim ve Ron ile Draco yla karşılaştım.
Draco gülerek"Bizsiz bir yere gitmiyorsunuz çocuklar."dedi.
Harry ise"Pekala olanları yolda anlatırım."dedi ve önden yürümeye başladı.
Biz ise onu takip etmeye başladık.
Bölüm Sonu
Artık asıl olaylar başlıyor...
आप पढ़ रहे हैं
Yoldaşlık(Harmione)
फैनफिक्शनBiz Yoldaşlığın çocuklarıydık.Geçmişe ağlayan geleceğe bakan umut dolu kalplere sahip olanlardık.Şimdi geçmişe bakıyorum da ne kadar da canımız yanmış... Hermione
