Yoldaşlık(Harmione)

Garip Duygular

Gözlerimi açtığım da başım da Dumbledore ve diğerleri vardı.Kafamı sol tarafa çevirince ise Harry i gördüm.O da yeni uyanmıştı.

Bizim uyandığımızı gören Dumbledore "Neden aşağıdaydınız?"dedi.

Harry ise olan biten herşeyi anlatmaya başladı.Herkes şaşkınlık ile Harry i dinliyordu.

Harry herşeyi anlattıktan sonra Dumbledore"Ölebilirdiniz.Her ikinizde."dedi ve odanın boşaltılmasını istedi.Herkes odadan çıktı.Harry ile ikimiz kaldık.

Ben direk söze girdim.

"Ne geceydi ama..."

"Daha dur Herm yeni başlıyoruz."

Güldüm.Ve sonra"Of Harry of..."diye mırıldandım.

Harry ise gülerek"Biraz sessiz mırıldanmalısın"dedi.Sonra yataktan kalktı.

"Hey beni bekle."dedim.

O da "Pekela prenses."dedi.

"Ne prensesi"diye cevapladım.

O ise güldü ve"Kapının önündeyim"dedi.

Ben ise hızlı bir şekilde üstümü değiştirdim ve kapının önüne çıktım.

Daha sonra beraber aşağıya inmeye başladık.Biz merdivenlerin başındayken Ron"Çiftimiz de gelmiş."dedi.

Cedric ise yanına bulunan Ron a dirsek attı.Biz ise hızla Ron ve Cedric in yanına gittik.

Yanlarına varınca"Ne çifti?"diye sordum.

Ron ise göz ucuyla Harry ve benim aramda bir yeri gösterdi.Gözlerimi Ron un gösterdiği yere çevirince Harry ile el ele tutuştuğumu gördüm.

İstemsizce ellerimizi geri çektik.Ben tam konuşacakken Harry"Ron bu arkadaşça bir şey."dedi.

Ron ise gözlerini devirerek önce Harry e sonra bana baktı.Daha sonra Cedric"Çocuklar sizin aranızda bir şey mi var?"diye sordu.

Biz ise kekeleyerek"Yok"dedik.Sonra Harry"Bakın çocuklar biz sadece dostuz.Aynı sizin gibi."dedi ve mutfakta bizi çağıran Bayan Weasley in yanına gitti.Ben de Ron ve Cedric e bir bakış atıp Harry nin ardından gittim.Sanki Harry biz sadece dostuz derken garip bir duygu hissettim.Buna anlam veremezken mutfağa girdim.

Bayan Weasley bizi görünce"Çocuklar çok uyuduğunuz için kahvaltıya yetişemediniz.Buyurun kahvaltınızı hazırladım"dedi.

Ben ise merakla"Saat kaç"dedim.

Bayan Weasley ise gülümseyerek"Öğleden sonra 2 canım"dedi ve mutfaktan dışarı çıktı.

"Ne!2 mi?Biz bu kadar uyuduk mu?"dedim.

Harry ise gülerek"Sanırım Evet."dedi ve masaya oturdu.Ben de karşısına oturdum.

Beraber kahvaltımızı yaptık.Sonra salona geldik.Sanki herkes bizi bekliyormuş gibi kapıdan dışarı çıkar çıkmaz etrafımız sarıldı.Çocuklar bize durmadan sorular soruyordu.

Harry sakince tüm sorulara cevap verdi.Daha sonra kenarda oturan Draco yu görünce yanına gitti.Uzaktan görebildiğim kadarıyla araları gayet iyi gibiydi.Yanlarına gitmeye karar verdim.İkisi beni görünce gülümsedi.Bende onlara sıcak bir gülüş ile cevap verdim.

Uzun süren sohbetin ardından Severus Snape e ait olan iksir dersine girdik.Ne kadar Snape i sevmesemde iksirler oldukça merak uyandırıcıydı.Çoğunu biliyordum.Ama aralarında en zoru çok özlü iksir olsa gerek.Snape onu çok gizli bir yerde saklardı.Onu bulmak için Fred ve George aylarını vermişti.Harry de onu çalmıştı,2 günde.

Ders devam ederken aklıma bugün Harry nin dostuz demesiyle hissettiğim duygu geldi.Sanki bir burukluk oluştu.Ya da bir hüzün.

Kendi kendime düşünürken Snape in sesi ile irkildim.

"Bayan Granger en son neyden bahsediyorduk?"

"Bilmiyorum"diye cevapladım.

Snape ise sinir ile Harry e döndü ve aynı soruyu ona sordu.

Harry anlatılan herşeyi teker teker Snape e söyledi.

Snape ise nadir olarak yaptığı teşekkür etmeyi Harry e yaptıktan sonra "Dağılabilirsiniz."dedi ve kendi odasına doğru yöneldi.

Bu çocuk ne kadar da gıcıktı.Kısa sürede gelip herkesin en iyi olduğu alanlarda birbir ustalaşıyordu.

Ya bir kere bu çocuk Dumbledore un yıllarca uğraştığı şeyi 5 günde yapıyordu.Hortkuluk yok etmek...

Sahiden o Hortkuluğu nasıl bulmuştu.

Ben düşünürken omzuma bir elin dokunduğunu hissettim.Bu Harry di.

"Hermione sen iyi olduğuna emin misin?Dağılmamız söylendi fakat sen hala oturuyorsun."

"İyiyim"dedim ve kalktım.Fakat arkamı döndüğümde herkesin bana baktığını gördüm.Harry ise herkesin dağılmasını söyledi ve benden ayrıldı.

-Harry neden hep böyle olgun davranmak zorundaki.Neden herkes gibi benim ile dalga geçmeyip sürekli bana yardımcı olmaya çalışıyordu?

Saçmalama Granger o senin dostun ve böyle davranması normal.Sadece biraz olgun bir kişiliğe sahip.-

Kütüphaneye gittim ve her zaman yaptığım gibi kitap okumaya koyuldum.Harry de bir köşede kitap okuyordu.

Bir süre sonra kitabı hızla bıraktı ve koridora girdi.Ben de hemen kitabımı bırakıp onun arkasından koştum.

Balkondaydı.Yağmurun kendisini sırıl sıklam yapmasını umursamayarak dışarı bakıyordu.

Sonra bir an duraksadı ve benim olduğum yöne dönerek"Saklandığın yerden çık Herm."dedi.

Ben de saklandığım yerden çıktım ve ıslak zeminde yürüyerek Harry nin yanına gittim.

Şimdi aynı yağmur altında ıslanıyorduk.Hemen "Sen iyi misin?"diye sordum.

O da olumsuz anlamda başını salladı.

"Ne oldu"dedim.O sadece sustu.

Bir süre sonra konuşmaya başladı.

"Herm ne olduğunu elinde sonunda öğreneceksin.Ama uzun bir süre sonra."

Ben ise gözümü Harry den ayırarak manzaraya bakmaya başladım.

Kısa bir süre sonra Harry konuşmaya devam etti.

"Yağmur Herm...Yağmur bazen yeni umutlar getirir bazen ise umutlarımızı yok eder."

Sözlerinin ardından Harry omzuma çarparak içeri girdi.Ben ise arkasından bakakaldım...

Bölüm Sonu

Hikaye hakkında yorum yapmayı unutmayın.Fikirleriniz oldukça önemli...